منافقین قبل از ورود به مرحله ترور و آدم کشی تمام عیار، مقدمات این اعمال جنایتکارانه را به صورت تشدید اغتشاش و تلاش برای برهم زدن نظم جامعه تهیه نمودند و در شرایطی که می دیدند متحد لیبرالشان (بنی صدر) با تمام ادعاهای کاذبش مبنی برخورداری از حمایت 11 میلیون رای، جز حبابی تو خالی چیزی نیست، و امت مسلمان ایران به فرمان امام امت آماده دور ریختن همه تفاله های استکباری و ضد انقلابی است، مذبوحانه کوشیدند تا با ایجاد اغتشاشات جدید، بر عمر ننگین خود و هم پیمان مفلوکشان بیافزایند. آنها در روزهایی که انقلاب اسلامی ایران آماده کنار زدن بنی صدر بود، نیروهای خود را به خیابان ریختند و همچون ماری زخم خورده، پیکر خود را به هر سو کوبیدند. این اغتشاشات که در واقع نقطه پایانی بر یک دوره از فعالیت ریاکارنه نفاق و آغازگر دوره ای جدید می باشند، در اعترافات برخی از کسانیکه مستقیما در آنها نقش داشته اند منعکس می باشد.
مرتضی ناصح پور می نویسد:
« اکنون سازمان علنا با ایجاد درگیریهای منطقه ای جو را هرچه آشفته تر می گردد تا زمینه رودرروئی مسلحانه را بچیند. شیوه کار به این صورت بود که یک یا دو نفر را جهت فروش نشریه در سر چهارراهها و یا میادین شلوغ قرار می داد و بعد با ایجاد سر و صدای تبلیغاتی محل را شلوغ می کرد تا درگیری پیش آید. اگر درگیری می شد که چه بهتر و اگر نمی شد با آتش زدن لاستیک و ایجاد راهبندانهای مصنوعی عامل اصلی درگیری و دخالت نیروهای انتظامی می شد که چند نمونه آن را ذکر می کنم که خودم در آنها به عنوان سر تیم حضور داشتم.
- در چهارراه عباس آباد ( تقاطع سهروردی و خیابان شهید بهشتی ) 2 نفر نشریه به دست گرفتند و شروع به داد زدن و فروش نشریه کردند و حدود 10 نفر دیگر هم فقط کارشان داد زدن بود که نشریه منافق و خواندن سر مقاله و تیتر روزنامه که به طور سیار در اطراف چهارراه بین ماشینها تبلیغات کرده و شلوغ می کردند. حدودا 100 تا 150 نفر هم در اطراف به حالت آماده باش بودند که موقع درگیری دخالت کنند. نشریه ها به فروش رفت و درگیری نشد و بچه ها مجبور به آوردن لاستیک و چوب شدند و در وسط چهارراه آن را آتش زدند و همه بچه ها جمع شده و شعارهایی علیه شهید بهشتی و کلا حکومت می دادند. البته افراد از قبل به سنگ مسلح شده بودند و در محلهایی هم سنگ جمع آوری کرده بودیم حدود چند دقیقه ای به این منوال گذشت. هر ماشینی که عبور می کرد به زور و تهدید مجبور به دادن شعار می کردیم و الا با سنگ شیشه ماشین را خرد می کردیم.
- نمونه بعدی در میدان ولیعصر بود که این منطقه بخاطر شلوغی آن از نظر سازمان خیلی اهمیت داشت و نیروی زیادی هم روی آن می گذاشت و چندین بار ما در آنجا اقدام به اغتشاش کردیم. شیوه کلی کار به این صورت بود که یک یا دو نفر اقدام به فروش نشریه در خود میدان می کردند و حدود 30 تا 40 نفر هم در نقطه دورتر تجمع کرده و آماده حمله می شدیم. هدف به این صورت بود که فرد نشریه را بفروشد و جو سازی کند، بد که امت حزب الله وارد صحنه شدند، به طور ناگهانی با حمله ما که حدود 200 تا 300 نفر بودیم لت و پار کردند و به اصطلاح معروف که در آن موقع درون تشکیلات به کار می رفت میدان ولیعصر را تسخیر کرده و در کنترل خود قرار دادیم. البته مقدمات آن یعنی سلاح سرد و جمع آوری سنگ تهیه شده و سازماندهی و روابط تیمهای مختلف آن توسط افراد خدماتی ( نظامی ) بالاتر ریخته شده بود که من به عنوان سر تیم در همان واحدهای حمله و یورش بودم .» « شکل دیگری که انجام شد به این صورت بود که از آنجا که درگیری در روز (عموما ساعت 4 یا 5 بعداز ظهر) لو رفته و امت حزب الله آمادگی لازم را جهت مقابله داشتند، بنابراین باید در شب صورت بگیرد. با این هدف برنامه ریزی درگیری شب را ریختند و برای رسیدن به هدف اینبار چادر فروش کتاب که متعلق به امت حزب الله بوده و کتابهای اسلامی می فروخت و از حکومت حمایت می کرد مورد نظر و هدف قرار می گیرد. این چادر در ضلع جنوب شرقی میدان قرار داشت. حدودا 200 نفر در این تهاجم شرکت داشتیم. عمده کار سازماندهی و برنامه ریزی توسط افراد بالای خدماتی که در اصل بخش نظامی در قبل از 30 خرداد بودند ریخته می شد. مقدمات آن نیز فراهم شده بود. بنزین و سنگ و چاقو و .... آماده شد. ساعت حدود 8 تا 9 شب این کار صورت گرفت. با تجمع در خیابان ولیعصر، جلوی سینمای آفریقا شروع شد و با دادن شعار به طرف میدان رفتیم، بعد در میدان دو دور چرخیدیم، بعد به طرف چادر حمله برده و تمام کتابها و وسائل موجود در آن را پاره و پخش کرده و چادر را آتش زدیم. البته آتش زدن توسط افراد بخصوصی که از قبل تعیین شده بودند صورت گرفت. و باید گفت که کتابهای قرآن و کتب اسلامی دیگر مثل نهج البلاغه نیز پاره و به آتش کشیده شد ( نقل از اعترافات نامبرده ص 102 ، 103 ، و 104 )
همین عملیات جنایتکارانه در سایر شهرها نیز تکرار شده است، نمونه زیر گوشه ای از عملکرد منافقین را در شهر مشهد نشان می دهد.
وحید امیدوار تهرانی یکی از عناصر فعال وابسته به منافقین در مشهد می نویسد:
«در ماههای اردیبهشت و خرداد سال 60 در راهپیمایی که تحت پوشش حمایت از بنی صدر صورت می گرفت خط ایجاد درگیری به ما رسید و مطرح شد که باید جو شکسته شود و مردم را به پشتیبانی از بنی صدر به خیابان کشید. در این مورد خط حمله اسلحه سرد (چاقو ، پنجه بکس ، زنجیر و ...) به نیروهای محلات داده شد و در چند نمونه زیر که شخصا به عنوان سر تیم شرکت داشتم درگیری و تشنج ایجاد شد:
1- در تظاهراتی که به همراه حدود 10 نفر دیگر از نیروهای محلات از سه راه راهنمایی مشهد شروع شد، در فلکه به مغازه نانوایی که به احتمال قوی از قبل شناسایی شده بود و مشخص بود که حزب اللهی است حمله کردیم که درگیری به مغازه میوه فروشی بغل کشیده بود.
2- در تظاهراتی که در فلکه آب مشهد داشتیم، درگیری را خودم شروع کردم و زد و خورد صورت گرفت و مدتی به ایجاد آشوب پرداختیم.
3- در تظاهراتی که در خیابان عشرت آباد مشهد در مقابل دفتر حزب جمهوری اسلامی به طرفداری از بنی صدر انجام دادیم با شکستن شیشه های ساختمان حزب تا دخالت نیروهای انتظامی هرج و مرج ایجاد کردیم. در رابطه با این تظاهرات مطرح شده بود که حتی الامکان تظاهرات بدون درگیری تمام نشود و گفته می شد که باید به مردم نشان دهیم که حذف بنی صدر بدون سر و صدا نمی تواند صورت بگیرد و جو شهر باید متشنج باشد. (نقل از اعترافات نامبرده ص 11 و 12)
این چنین است گوشه ای ناچیز از تشنج آفرینی و فتنه انگیزی های نفاق و مظلوم نمائی های کاذبی که در پی هر درگیری صورت می گرفت. هدف اهل نفاق از این دسائس همانگونه که بیشتر نیز ذکر آن رفت، ایجاد آنچنان شرایطی بود که استفاده از سلاح گرم و کشتار مردم بیگناه را مباح جلوه دهد و به جنایات بعدی منافقین لباس حق بپوشاند. البته این حرکات مذبوحانه برای نفاق چیزی جز رسوایی هرچه بیشتر ببار نیاورد و گرچه به بلندگوهای تبلیغاتی استکبار جهانی خوراک رساند، اما عزم حزب الله را نیز در ریشه کن ساختن این شجره خبیثه جزم تر گردانید و برخلاف تصورات باطل ایادی شیطان، به ضرر آنان تمام شد.
کارنامه سیاه (22)
