باز هم ادعاهای رجوی پوچ از آب درآمد

معمولاً زمان زیادی نمی‌گذرد تا مشخص شود بمب‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای منافقین مشقی است. این روال سال‌های اخیر گروهک منافقین است. رجوی تقریباً در هر موردی بدون اطلاعات و تحلیل‌های کافی اعلام موضع می‌کند و ساعتی بعد مجبور می‌شود نظر قبلی‌اش را اصلاح نماید. جالب است که با وجود این رسوایی‌های پی‌درپی همچنان ژست ظفرمندانه‌اش را حفظ می‌کند و سلسله ادعاهایش را پایانی نیست.

از آن زمان که با لباسی زرد در اجتماع مشتی غیر‌ایرانی و خوش‌گذران ازهمه‌جابی‌خبر اعلام کرد که با برکناری مالکی سیاست‌های ایران در عراق شکست خورد، دیری نمی‌گذرد. وی مسبب تمام نگون‌بختی‌های گروهکش را مالکی و ارتباط صمیمی او و دولتش با جمهوری‌اسلامی بیان می‌کرد. منافقین این موضوع را ‌که دیگر چون سابق نمی‌توانند در عراق هفت‌تیر به کمر ببندند و مردم عراق را به خاک و خون بکشند و صدام‌حسین را «سیدالرئیس» خطاب کنند و به جای آن در اوج حقارت و زبونی از اشرف رانده و در لیبرتی قرنطینه می‌شوند را باید به نحوی برای اعضای خود توجیه کنند؛ لذا تمام آن‌ها را به روابط نزدیک دولت‌های ایران و عراق ربط می‌دهند و با چینش این صغری و کبری چنان نتیجه ‌می‌گیرند که پس از کناره‌گیری مالکی از قدرت، جمهوری‌اسلامی تمام ارتباط و یا به گفته آن‌ها نفوذش در عراق را از دست داده و برنامه‌ریزی‌های ده ساله‌اش در این کشور با شکست مواجه شده است. این تصورات بچه‌گانه موجبات شادی‌ زودگذری را برای رجوی و دوستانش فراهم آورد؛ اما همچون گذشته ناپایدار و فضیحت‌بار. توهم پیروزی باز هم مثل قبل باعث مهمل‌بافی رجوی شد. وی در این چند ماه در هر نشست و هر سخنرانی به این مسأله به‌وضوح اشاره کرده است؛ اما چنان‌که گفته شد مانند همیشه ورق در حال برگشتن است و رسوایی‌های جدید در راه.

دولت جدید عراق و موضع‌گیری‌های مقامات آن در هفته‌های اخیر نشان داده است که این تغییر و تحول در نخست‌وزیری عراق در چند مسأله تفاوتی را به وجود نیاورده است.

1.وضعیت منافقین در عراق تغییری نکرده است؛ 2.منافقین همچنان در نظر دولت جدید عراق تروریست هستند. 3. روابط ایران و عراق نه‌تنها مانند قبل بلکه ازقبل قوی‌تر هم شده است.

مؤید این کلام حضور باسابقه العبادی در حزب‌الدعوه عراق و انتخاب چهره‌هایی بسیار نزدیک به دولت جمهوری‌اسلامی در کابینه جدید مانند وزرای کشور و امور خارجه، همچنین انتخاب ایران برای اولین سفر کاری خارجی در برنامه اوست. اهمیت این سفر نمادین البته فراتر از آن است که تنها پاسخی به منافقین باشد؛ لکن این به درستی نشان از باطل بودن توهمات رجوی دارد، توهم قطع‌ارتباط ایران و عراق با رفتن یک نخست‌وزیر و روی کار آمدن نخست وزیر بعدی.

به احتمال زیاد باید روزهای تاریک‌تری را برای آینده منافقین در نظر گرفت و به انتظار تصمیمات جدید دولت‌‌های ایران و عراق در تعیین نهایی تکیلف آنان نشست.