ایران، قربانی مظلوم تروریسم

با هر متر و معیاری که حساب کنیم، با هر الگو و داده ای که بسنجیم و با سلیقه هر رسانه و روزنامه ای که بخواهیم در مورد تروریسم صحبت کنیم، جمهوری اسلامی ایران اگر اولین قربانی تروریسم در 42 سال اخیر نباشد، قطعا یکی از سه قربانی اصلی تروریسم است.

ما در طول بیش از چهار دهه اخیر به طرق مختلف قربانی تروریسم سازمان دهی شده ای بوده ایم که دود نتیجه اش جز به چشم مردم مظلوم ایران نرفته است. از تروریسم گروهک ها همانند منافقین، جندالشیطان، رعد، پژاک، فرقان، کومله، دموکرات، توده، اشرار، خلق عرب، خلق بلوچ و ... گرفته تا تروریسم نظامی دولتی (حمله عراق به ایران، حمایت مستقیم نظامی آمریکا در خلیج فارس از عراق بر علیه ایران)، تروریسم دولتی (ترور دانشمندان هسته ای کشورمان توسط رژیم اسرائیل و یا تحریم های ظالمانه آمریکا بر علیه کشورمان)، تروریسم شبهه قانونی و دسته جمعی برخی کشورها بر علیه ایران (تحریم های ظالمانه و یکجانبه گرایانه شورای امنیت بر علیه کشورمان که از دارو و غذا گرفته تا فروش نفت و قطعات یدکی و ... را در بر می گیرد. البته در این رده می توان تروریسم به بهانه حقوق بشر را نیز منظور کرد؛ شیوه ای که بارها مستمسک تحریم های ظالمانه بیشتر بر علیه کشورمان شده است.)، تروریسم رسانه ای (شامل تلاش 24 ساعته بیش از 200 شبکه تلویزیونی، رادیویی و رسانه ای که بطور مداوم سعی در تخریب تمام عیار وجهه جمهوری اسلامی ایران در انظار مردم ایران و در صحنه بین المللی دارند.)، تروریسم اقتصادی (مانع تراشی های آمریکا در مقابل کشورهای همپیمان همانند برخی کشورهای اروپایی و چین و روسیه؛ این شیوه بیش از هر زمان دیگری در حال حاضر اعمال می شود که قدرت اقتصادی آمریکا رو به افول است و این کشور تلاش می کنند موانعی بر سر راه توسعه کشورهای یاد شده ایجاد کند)

کدام یک از کشورها یا قوم و قبیله ها در دنیا می توانند مدعی تحت تأثیر قرار گرفتن تحریم ها تا این حد و اندازه باشند؟ کدام یک از کشورها بیش از 17 هزار نفر از شهروندان خود را در جریان همین اقدامات تروریستی و در طول بیش از 4 دهه از دست داده اند یا 5 هزار جانباز ترور دارد؟

ابزاری برای اعمال قدرت

در طول سال های سال، به اذعان بخش زیادی از کارشناسان روابط بین الملل، دولت آمریکا بزرگ ترین تولید و صادرکننده تروریسم در جهان بوده است؛ تروریسمی که هدف اصلی اش اعمال حاکمیت خود به طرق مختلف در جهان است. این شیوه گاه با حمله مستقیم نظامی همراه است و گاه با حمایت از گروه های اپوزسیون یک کشور خاص در جهت ضربه زدن به منافع کشور یاد شده. سوابق یکصد سال اخیر نشان می دهد آنها در بیش از 100 کشور دنیا حمله نظامی انجام داده اند. در کشور ما نیز آمریکایی ها یا حامی مالی تروریست ها هستند یا سازماندهی آنها را تمام عیار انجام می دهند و یا در امپراطوری رسانه ای خود تلاش می کنند از آنها چهره هایی موجه و همراه با ملت ایران یاد کنند؛ چهره هایی که طبعا در  تحلیل های رسانه های غربی باید مورد ظلم حکومت مرکزی ایران قرار گرفته باشند تا اقدامات تروریستی آنها برای ضربه زدن به مردم ایران توجیه پذیر باشد.

ما در طول سال های بعد از انقلاب تاکنون بهای بسیار سنگینی برای حفظ استقلال و تمامیت ارضی خود پرداخت کرده و مصداق بارز تنوع گونه های تروریستی از حمله نظامی، تا تحریم اقتصادی و رسانه ای، ترورهای کور، تحریم های بین المللی و ... هستیم. مهم ترین عامل این تهاجم ها نیز تلاش برای حفظ استقلال کشورمان است.

در طول تمام سال های یاد شده تروریست های دولتی و فرقه ای بدون هیچ قاعده و قانونی، هیچ استثنایی برای ترورها قائل نبوده اند؛ آنها از کودک 6 ماهه و زن باردار گرفته تا پیرمرد، پرستار، دانشمند هسته ای، سیاستمدار، روحانی، کاسب بازار و ... را مورد هدف قرار داده اند.

با کدام معیارها؟

اما تعاریف تروریسم در نظام بین الملل بر چه پایه ای استوار شده است؟ تروریسم طبق تعریف ماده یک کنوانسیون ۱۹۳۵ ژنو فقط تروریسم سیاسی اشخاص علیه مقامات دولتی را شامل می شود، ضمن اینکه در چارچوب اقدامات سازمان ملل متحد، جلسه «کمیته فرعی تعریف تروریسم» در تاریخ اول اوت ۱۹۷۳ میلادی برخی معتقد بودند هر تعریفی از تروریسم بین المللی باید حق مردم تحت ستم و اشغال برای مبارزه را به رسمیت شناخته و اقدامات آنان را مشمول تعریف تروریسم قرار ندهد. در ماده ۲ کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم که در سال ۱۹۹۹ تصویب شد، در تعریف تروریسم اینگونه عنوان شده است؛ «هر اقدامی که به قصد کشتن یا وارد آوردن جراحات شدید جسمانی به افراد غیرنظامی یا هر فرد دیگری که سهم فعالی در خصومت ها طی منازعات مسلحانه نداشته باشد و قصد انجام چنین اعمالی از لحاظ ماهیتی ارعاب مردم یا وادار ساختن یک دولت یا یک سازمان بین المللی به فعل یا ترک فعل باشد.» و یا این تعریف در قطعنامه ۱۳۷۳ شورای امنیت در سال ۲۰۰۱ میلادی که تعریف دقیقی از تروریسم ارائه نداده و تروریسم به عنوان تهدید کننده صلح و امنیت بین المللی توصیف شده است. اما در کنار تمام این تعاریف، درست ترین تعریف مربوط به قطعنامه ۱۵۵۶ شورای امنیت در سال ۲۰۰۴ است که تمام مصادیق تروریسم را در بر می گیرد. اگر متر و معیار ما همین تعاریف رسمی و بین المللی باشد، کشور ما تاکنون تمام عیار قربانی تروریسم بوده است.

اعتراف دشمنان

در میان آنچه ما خود به آن معتقدیم، حتی دشمنان و رسانه های آنان نیز در پاره ای موارد اعتراف دارند که ایران یکی از اصلی ترین قربانیان تروریسم در جهان است. در همین رابطه نیویورک تایمز با اذعان به این مسئله اعلام کرده که «ایالات متحده و اسرائیل ایران را به دامن‌زدن تروریسم در خاورمیانه متهم می‌کنند، این در حالی است که ایران خود از ابتدای انقلاب اسلامی قربانی حملات تروریستی بوده است.» آنها برای استنادات خود به حمله نظامی گروهک تروریستی در شهریور 97 اشاره و اعلام کرده که این موضوع منجر به شهادت 25 نفر و مجروحیت 60 نفر شده است.

حملات تروریستی 17 خرداد سال 1396 تروریست‌های مسلح به ساختمان مجلس و حرم امام خمینی(ره) در تهران نیز از جمله موارد دیگری بود که این روزنامه به آن اشاره و اعلام کرد که در این حملات حداقل 12 نفر به شهادت رسیدند. حمله 24 بهمن دو سال قبل به اتوبوس حامل نیروهای سپاه پاسداران در محور خاش به زاهدان و شهادت 27 پاسدار و مجروحیت 13 نفر دیگر، از موارد دیگری بود که این روزنامه به آنها اشاره کرد.

در کنار تمام ضربات و لطماتی که ما در داخل کشورمان از تروریسم متحمل شده ایم، بخشی از لطمات تروریسم بر علیه کشورمان، مربوط به ایرانیان خارج از کشور است؛ حمله به سفارتخانه‌ های ایران در ۱۰ کشور از جمله نمایندگی ایران در نیویورک، آلمان، سوئد، دانمارک، هلند، سوییس، بریتانیا، فرانسه، نروژ، کانادا و دفتر نمایندگی ایران در نیویورک در یک روز، حمله به چند ایرانی در فرودگاه دالاس در نزدیکی واشنگتن، حمله منافقین به خودرو یک دیپلمات ایرانی در دانمارک، حمله منافقین به چند ایرانی در فرودگاه لس آنجلس و حمله به وزیر امور خارجه ایران در نیویورک تنها بخشی از این این اقدامات تروریستی است.

همراه با مبارزان تروریسم

جمهوری اسلامی ایران در عین اینکه خود بزرگ ترین قربانی تروریسم است، همواره به عنوان یکی از حامیان ستمدیدگان بوده است؛ همراهی با مردم سوریه و عراق در راه مبارزه با تروریسم داعش و تکفیری، همراهی با مردم افغانستان در راه دفاع از مردم این کشور در مقابل گروه های تروریستی، محکومیت حملات تروریستی رژیم سعودی به یمن، همراهی با مردم فلسطین و لبنان در راه مبارزه با رژیم کودک کش اسرائیل و ده ها همراهی دیگر با ملل مظلوم نشان می دهد که ما در کنار این که خود قربانی تروریسم هستیم، با جدیدت به دنبال کاهش آثار تروریسم در دیگر کشورها هستیم.