شورای امنیت سازمان‌ملل متحد روز گذشته با اجماع قطعنامه‌ای را تصویب کرد که به موجب آن برنامه و چارچوبی برای مبارزه با گفتمان تروریسم شکل می‌گیرد.
پس از چند دهه مبارزه نظامی با تروریسم و صرف هزینه‌های هنگفت، اکنون این نکته به تدریج در ذهن مقامات بین‌المللی در حال شکل گیری است که تروریسم به خودی خود زاییده یک فضای موهوم و خیالی نیست بلکه ریشه در اندیشه‌ها و آموزه‌ها و باورها دارد. آموزه‌ها و ریشه‌هایی که با نفی دیگران خشونت را به گفتمانی از جنس سلاح و ترور و حذف فردی یا جمعی تبدیل می‌کند.
نزدیک به دو دهه است که جهان به شدت در کمین آتش تروریست‌ها افتاده است. تشکیل گروه‌های متعدد تروریستی یکی پس از دیگری در کشورهای منطقه، علاوه بر ترویج فضای نفرت‌اگیزی میان اقوام و مذاهب، باعث آشفتگی اوضاع آن و تخریب بسیاری از زیر بناهای این کشورها و تهدید کننده امنیت و توسعه پایدار آنان شده است.
در سال‌های اخیر و پس از قدرت‌گیری گروه تروریستی داعش و جنایات آن در عراق و سوریه و انتقال آن به غرب و ناتوانی در کنترل افسار گسیخته آن، جهان به دنبال مبارزه با تروریسم تکفیری رفت اما بی‌توجه به ابعاد نرم این پدیده، راهبرد خود را مطلقاً بر مبارزه فیزیکی و نظامی بر این گروه‌ها متمرکز است.
واقعیت اینجاست که همگان می‌دانستند و می‌دانند آبشخور اصلی اندیشه‌های خشونت‌طلبانه و فرقه‌ای در آموزه‌های دینی یا مذهبی، مدارس و مؤسسات آموزشی دینی و منابع و متون این گونه گروه‌ها و فرقه‌هاست.
بی جهت نیست که مانوئل والس نخست وزیر فرانسه که کشورش به شدت شاهد افزایش حملات تروریست‌های داعش بود، پس از چشیدن طعم تلخ ولی واقعی تروریسم در کشورش، در پارلمان فرانسه، تریبون ها و منابع سلفی را عامل ترویج کینه توزی و جنایت دانست و خواستار مقابله با آنها شد.
عربستان سعودی به عنوان بزرگ ترین کشور حامی و پشتیبان مدارس دینی سلفی و وهابی، نقش کلیدی در حمایت علنی و مالی از آن آموزه‌ها و تریبون‌ها دارد اما رویکردهای منفعت طلبانه سیاسی و اقتصادی کشورهای غربی مانع از آن شده است تا اقدامی برای تحت فشار قراردن این کشور و سایر کشورهای مشوق تروریسم صورت بگیرد.
این اصل و مبنا که شورای امنیت پذیرفته است مبارزه با تروریسم باید از طریق مبارزه با گفتمان و تریبون‌های مشوق تروریسم انجام شود ذاتا مناسب است اما آیا واقعا در دوران پسا ترامپ و تعمیق روابط ریاض و واشنگتن که مبتنی بر مصالح سیاسی و اقتصادی دو طرفه است، باید شاهد درگیری شورای امنیتی و سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی با کشورهای محرک تروریسم مانند عربستان سعودی و... باشیم؟
تا زمانی که شاهد روابط گرم قدرت‌های غربی با کشورهای حامی تروریسم هستیم نباید ذره‌ای به مبارزه با تروریسم و ریشه‌های آن امیدوار باشیم و قطعنامه‌های شورای امنیتی را اگر صوری هم ندانیم، آنها را اسنادی بدون قابلیت پشتیبانی و اجرا می‌شماریم.
