گروهک تروریستی منافقین ، پس از آن که در 30 خرداد سال 1360 علیه نظام جمهوری اسلامی اعلام مبارزه مسلحانه نمود، تعداد زیادی تیم ترور آموزش دیده و مجهز را در اقصی نقاط کشور فعال کرد. این تیم ها هزاران نفر از مردم مسلمان کشور را آماج وحشیانه ترین اشکال عملیات مسلحانه قرار داده و به شهادت رساندند. در میان اهداف ترور گروهک مذکور ، از روسای قوای سه گانه تا راننده تاکسی و خوار و بار فروش، زن خانه دار و دختر و پسر دانش آموز، معلم و کارگر و روحانی و... دیده می شوند.
به دنبال برخورد سخت و کوبنده با منافقین در تهران و شهرهای مرکزی کشور، هسته های ترور در مناطق دورتر از مرکز و دور از دسترس فعال شد که شهرهای استان های شمالی به دلیل دارا بودن بافت جنگلی از آن جمله بودند. بهار سال 1361 ، شهرهای رامسر و تنکابن ، شاهد افزایش ترورهای منافقین بود.
نیروهای مردمی نیز جهت مبارزه با این گروهک و حفاظت از روستاها و شهرها بسیج شدند. روز 15 خرداد سال 1361 یک دستگاه خودرو لندرور که 8 نفر بسیجی را از پایگاه مقاومت «گالش محله» به جنگل های «دالخانی» منتقل می کرد، در جاده «هریس» (بین شهر تنکابن و رامسر) و در جنگل دالخانی، از چهار جهت زیر آتش یک تیم ترور منافقین قرار می گیرد و همه سرنشینان آن به جز یک نفر به شهادت می رسند.
امروزه محل کشتار بسیجیان و پاسداران رامسری در جنگل دالخانی را به نام«پیچ هفت شهیدان» می شناسند.
تصویری که مشاهده می کنید دقایقی بعد از کشتار بسیجیان در جنگل های دالخانی برداشته شده است
