یکی از مسائلی که در در کنار فعالیتهای رسمی و دیپلماتیک در شکل سنتی و کلاسیک آن باید مورد توجه و عنایت سیاست گذاران و نقش آفرینان عرصه سیاست خارجی کشور قرار گیرد حوزه دیپلماسی عمومی است که بویژه در سالهای اخیر در سایه تحولات عظیم در بخشهای مختلف تکنولوژیکی و ارتباطات و حمل و نقل رخ داده و مورد توجه خاص سیاست گذاران غربی قرار گرفته است.
دیپلماسی عمومی در بادی امر در نظام سیاسی آمریکا با هدف ارتباط حکومت آمریکا با شهروندان سایر کشورها مورد توجه قرار گرفت. تغییرات نظام بین المللی و پررنگ شدن نقش بازیگران غیردولتی و افکار عمومی سبب گردیده تا این شکل از دیپلماسی در کنار دیپلماسی کلاسیک مورد بهره برداری قرار گیرد و شامل برنامه های فرهنگی و آموزشی و ارتباطات میان شهروندان کشورها در چارچو ب حمایت های دولت ها صورت می گیرد. تاثیرگذاری و شکل دهی افکار عمومی توسط حاکمیت ها، تعامل گروه های خصوصی کشورهای مختلف با یکدیگر و ارتباطات میان فرهنگی شهروندان و... از جمله ابعاد دیپلماسی عمومی است.
اهمیت دیپلماسی عمومی به خصوص از منظر ارتقای وجهه و تثبیت سیاستهای رسمی کشور است و بر ضرورت تقویت راه های دسترسی به افکار عمومی و جهانی، گسترش دانش و اطلاعات و تبادلات دانشجویی و دانشگاهی تاکید می شود. مروری بر اهمیت این حوزه در دستگاه سیاست خارجه ایالات متحده و بهره برداری گسترده از آن بعد از حادثه یازده سپتامبر به خوبی اهمیت آن را نمایان می سازد؛ چنانکه امروزه دیگر دیپلماسی عمومی و قدرت نرم از ارتباط تنگاتنگی برخوردارند و آن را از لوازم اساسی قدرت نرم تلقی می کنند؛ مفهومی که متاسفانه در کشور به درستی تعریف نشده و ابهامات مفهومی زیادی در ارتباط با آن وجود دارد.
با این تفاسیر و با تاکید بر اینکه این حوزه از دیپلماسی به عنوان شیوه نوین طراحی، تدوین و اجرای سیاست خارجه امروزه ضرورت روزافزون یافته و دیپلماسی کلاسیک به تنهایی نمی تواند تامین کننده منافع ملی کشور باشد، به اعتقاد نگارنده یکی از شیوه های مناسب جهت مقابله با تحرکات اخیر مجاهدین خلق(منافقین)، همراه ساختن افکار عمومی جهانی به واسطه شناساندن هرچه بیشتر ماهیت این گروه خائن از طریق سازوکارهای دیپلماسی عمومی است. به ویژه پس از حمایت های صریح و آشکار مقامات آمریکایی در نشست های اخیر مجاهدین خلق و معرفی این گروه به عنوان آلترناتیو مورد حمایت آمریکا و به عنوان سمبل دموکراسی واقعی! استفاده از فرآیندهای دیپلماتیک عمومی بعنوان یک گزینه کاملا موثر جلوه گر می شود.
آنچه بر همگان مبرهن است اینست که در بیشتر مسائل (بطور عام) و در ارتباط با منافقین (بطور خاص) اقدامات گسترده ای در سطوح غیررسمی تر صورت نگرفته و این امر اتخاذ سیاست های مطلوب و تعیین چارچوب ها و خط مشی های صحیح و اصولی جهت تاثیرگذاری هرچه بیشتر در این بخش را می طلبد.
بدیهی است صرف شناسایی مجاهدین خلق از ابعاد مختلف در ارتباط با جنایات ارتکابی سازمان، اقدامات فراقانونی و ترورهای گسترده و وحشیانه، قواعد و مشی و عملکرد درون نهادی، نحوه عضوگیری و ادامه فعالیت اعضا و بطور کلی سوابق سیاه آن می تواند (فارغ از تلاش های رسمی و دیپلماتیک) بعنوان بزرگترین مانع عرض اندام این گروه خیانتکار در قلب اروپا و آمریکا گردد و حامیان غربی این گروه را با چالشهای عدیده در ارتباط با حمایتهای خود از یک سازمان ضدبشری مواجه سازد.
لذا اتخاذ تدابیری در قالب برنامه های فرهنگی در زمینه های مختلف، تلاش های آکادمیک، ارتباطات سازمانهای مردم نهاد با شهروندان دولتهای دیگر و در یک جمله معرفی واقعی و عینی سازمان مجاهدین خلق به افکار عمومی جهانیان باید در رأس برنامه های مرتبط با مقابله با این گروه قرار گیرد. به ویژه که گذشته سیاه این گروه برای مردم جهان تاحدود بسیار زیادی ناشناخته و مجهول مانده است. (البته نباید از فعالیت های سازمان های مردم نهادی همچون بنیاد هابیلیان که بصورت تخصصی و عمیق در راستای شناسایی و مقابله با مجاهدین خلق فعالیتهای موثری را ترتیب داده غافل گردید) .
