اول ماه می (11 اردیبهشت ماه)، روز جهانی کارگر است؛ روزی که به پاس زحمات کارگران و اجحاف هایی که در ارتباط با حق و حقوق آنها در روند صنعتی شدن اروپا اتفاق افتاد، یک روز جهانی شد که همگان در پاسداشت نقش و جایگاه کارگر، هم آگاهی پیدا کنند و هم در برزگداشت آنها سهیم بوده و نقش داشته باشند. اما این روز نیز به مانند دیگر مناسبت های ملی و جهانی مورد سواستفاده منافقین قرار گرفته است. در واقع رهبران منافقین در ذیل گرامیداشت روز جهانی کارگر تلاش دارند تا آن را محملی برای اعتراض قرار دهند. بطوریکه با اعلام فراخوان در این روز و تلاش برای سوق دادن کارگران به سمت اعتراض و کشاندن آنها به دنبال خود، درصدد هستند تا خود را منادی حقوق کارگران و حتی گزاره آزادی نشان دهند؛ و درصدند از طریق عوامفریبی با استفاده ابزاری از مناسبت هایی این چنینی به مطامع سیاسی و هدف گذاری شده خود نزدیک شوند.
در واقع گسترش رویکرد نفاق ورزانه و تلاش های بی وقفه برای تعمیم آن به سطح کلان اجتماعی هدف اساسی و بنیادین رهبران سازمان منافقین و اعضای شورای به اصطلاح ملی مقاومت است؛ از این رو دستاویز قرار دادن مناسبت های تقویمی از دیدگاه آنها بستر مناسبی برای رشتن پنبه های نفاق است. بطوریکه آنها با مطالبات نامشروع از ابعاد زندگی اجتماعی، سیاسی، تاریخی، فرهنگی و ایده ای و عقیدتی ایرانیان، مترصد فرصت هایی از این قبیل برای پیاده سازی اهداف شوم شان هستند. اگر چه این شرایط ایجاد شده و همیشگی موجود در تقویم سالانه به مثابه شمشیر دولبه ای بوده است و همواره تیزی آن دامن آنها را گرفته است و نقشه های آنها را برای ایران نقش بر آب ساخته است ولیکن آنها از این طریق درصدد آزمون دوباره و چندباره شانس و میزان اقبال عمومی از آنها و سیاست هایشان هستند.
از سوی دیگر رهبران این سازمان ایران ستیز با علم به اینکه رفتار جمعی ایرانیان همراه آن نیست با چرخش به سمت رویکرد فراخوانی، گل آلود سازی فضای عمومی و اجتماعی ایران را نشانه گرفته و هدف گذاری کرده اند. به عبارت دیگر اینکه رهبران سازمان مجاهدین با توجه به اینکه به وضوح به این امر واقفند که پاشنه آشیل آنها در ارتباط با سیاست هایشان در ایران، عدم اقبال عمومی از آنها و برنامه هایشان است با سیاست تفرقه و نفاق از طریق فراخوان ها در قالب روزنگارهای سالنامه ای، راهبرد دودستگی سازی ها را در جامعه ایران دنبال می کنند.
با این حال نباید فراموش کرد منافقین با گرایش پیدا کردن به سمت رفتارهای اخیرشان، اهداف چندگانه ای را نیز به علاوه آنچه بیان شد را مورد توجه دارند. اول اینکه آنها از این طریق می خواهند خود را حامی مردم و از مردم و در کنار مردم جا بزنند و به مردم این نگاه را بقبولانند که آنها و مردم در یک جبهه قرار دارند و در حق این جبهه (مردم و منافقین) اجحاف شده است. دوم اینکه منافقین با این کنش تزویری، پاک کردن تاریخ نفرت انگیز توأم با ترور اجتماعی و عمومی شان را هدف گذاری کرده اند؛ سوم اینکه آنها با اتخاذ این رفتارهای دوگانه هدف مهم و تاثیر گذار جداسازی مردم و حاکمیت در ایران را هدف اصلی خود قرار داده اند. بطوریکه با تفکیک مردم از نظام اسلامی و قرار دادن آنها مقابل یکدیگر، می تواند به جمعی از برنامه های آنها پاسخی در خور بدهد. اگر چه خود آنها نیز به این هدف و دستیابی به آن امید چندانی ندارند اما آزمودن آن را علیرغم آگاه بودن به شکستش، یک راهکار بزرگ و پنهان در قالب راهبرد ایران ستیزی شان می دانند.
از این رو باید تاکید کرد استفاده زمانی و تاریخی از مناسبت های تقویمی مانند روز جهانی کارگر و ... از سوی منافقین و صدور و انتشار فراخوان های پی در پی در این زمینه با در نظر گرفتن رویدادهای تقویمی در این باره، ابزار به اصطلاح مبارزاتی جدیدی است که منافقین درصدد بکارگیری بهینه آنها برای نزدیک شدن به اهداف از پیش طراحی شده شان هستند.
