خبر تشکیل حزب سیاسی توسط گروهک منافقین اگر چه دور از ذهن نبود اما نکاتی در این رویه وجود دارد که قابل بررسی است.
این فرقه تروریستی دارای تاریخچه ای ننگین است که مراجعه به گذشته آن می تواند بیش از پیش انگیزه های بعدی و حتی اهداف پشت پرده آن را برملا سازد. ایجاد یک حزب با ماهیت عراقی و به ویژه همپیمانی با وابستگان ِ حزب بعث عراق که کینه ای دیرینه با مردم ایران و عراق دارند اولین پرسش اساسی را در این زمینه مطرح می کند ، اینکه دشمنان قسم خورده ملت ایران باردیگر هم قسم می شوند اما نه با حربه ای نظامی و تروریستی، بلکه با شیوه ای سیاسی ،جای تامل دارد اما پیمان جدید که با بازماندگان صدام و البته با محوریت منافقین در قالبی سیاسی بسته می شود توطئه ای است که از ابعاد مختلف قابل بررسی است که در این میان به چند نکته می توان اشاره کرد:
1- کارکرد احزاب سیاسی در دنیای امروز به معنی عبور از مرز خشونت و ورود به عرصه گفتگوست. اما سوال اینجاست که آیا سازمان منافقین به دنبال ورود به این فاز است؟! نکته ای که نمی توان آن را فراموش کرد این است که گروهک منافقین تا زمان حیات صدام با تمام قوا از سلاح خود محافظت می کرد، تا جایی که سلاح برای آنها مقدس بود و کسانی از اعضا که فاز "مبارزه مسلحانه" مسعود رجوی را زیر سوال می بردند متهم به "بریده" می شدند که در قاموس آنها خطایی نابخشودنی به شمار می رفت، بنابراین سازمان، فقط زمانی حاضر به ترک سلاح شد که از جانب ارباب جدید، به آنها حکم "تحت الحفظی" خورد و سرکردگان آن مجبور بودند به فرامین ارباب جدید خود پاسخ مثبت دهند. در چنین فضایی شاهد آن هستیم که مسعود رجوی از همه شعارهای ضد امپریالیستی! خود عدول و نامه ای سراسر عذر و پشیمانی وی و سازمان تحت امرش را از زبان سیدالمحدثین تقدیم کاخ سفید می کند. بنابراین ورود به فاز سیاسی از سوی رجوی خدعه ای است که نمی توان به راحتی از آن گذشت.
2- نکته دیگری که رجوی آن را دنبال می کند شاید این باشد که به دنیای غرب اینگونه القاء کند که سازمان سلاح خود را به زمین گذاشته و آماده ورود به عرصه سیاسی است با این شرط که غرب این گروهک را از لیست گروه های تروریستی خود خارج سازد. اما در این بین این سوال مطرح است که چرا این سازمان با یکی از بدنام ترین گروه های سیاسی در عراق یعنی بازماندگان صدام ،دیکتاتور پیشین این کشور همپیمان شده است. ورود به فاز سیاسی و تشکیل حزب در همه جای دنیا نیازمند کسب مجوز از دولت قانونی آن کشور دارد، اما در رابطه با سازمان منافقین شاهد این نکته هستیم که اکثر قریب به اتفاق مقامات عراقی خواهان خروج اعضای این سازمان از عراق هستند تا جایی که در هنگام محاکمه صدام،یکی از مقامات قضایی عراق این سازمان را به دلیل همکاری با صدام در کشتار مردم عراق به " جنایت علیه بشریت" متهم می سازد و خواهان محاکمه آنها می شود. بنابراین در این شرایط ثبت حزب قانونی در عراق از سوی این سازمان با مشکلات عدیده حقوقی مواجه است و ماهیت عراقی بخشیدن به این حزب صرفا ظاهر آن را عوض می کند، اما در واقعیت هیچ چیزی عوض نخواهد شد.
3- احزاب سیاسی در همه کشور ها برخاسته از اراده مردم هستند و هر حزبی صرفا با توجه به میزان حمایت اجتماعی از خود می تواند امیدوار به بقا باشد. با این شرایط سوال این است که سازمان منافقین چه پایگاه اجتماعی در بین مردم عراق دارد؟ این سازمان اگر به دنبال کسب وجهه اجتماعی بود هرگز در دهه شصت در ایران اقدام به عملیات مسلحانه و کشتار وسیع مردم نمی زد، عملکرد این سازمان به گونه ای بود که دهه شصت در ایران "دهه تروریسم" نامیده شد، تروریسمی که با نام سازمان منافقین عجین شد. با این شرایط اعلام تشکیل حزب در کشوری مثل عراق و آن هم ،همپیمانی با بدنام ترین گروه در بین مردم عراق نه تنها هیچ حمایت اجتماعی را به دنبال نخواهد داشت، بلکه به گونه ای شدید حالت کمدی به خود خواهد گرفت.
واقعیت این است که این فرقه پس از سال ها جنایت و آدمکشی به نقطه پایان خود نزدیک شده است و تلاش دارد از هر حربه ای برای بقاء خود استفاده کند و روی آوردن به فاز سیاسی در این راستا قابل بررسی است. در واقع سازمان منافقین به زبانی به ظاهر مسالمت جویانه به دنبال بیان این است که از گذشته خود توبه کرده است، اما آنچه درباره این سازمان مبرهن است این است که شرایط سیاسی و به ویژه مخالفت های گسترده در عراق برای حضور این گروهک در این کشور، باعث شده است که آنها خواهان ورود به عرصه سیاسی با همپیمانی یک گروه عراقی شوند تا اینکه بتوانند بقاء خود را در عراق تضمین کنند.
