رئیس مرکز تحقیقات جهانی‌سازی در مقاله‌ای که در تارنمای این موسسه منتشر شد، عنوان کرد که آمریکا به‌دنبال نابودی زیرساخت‌های اقتصادی عراق و سوریه است و به‌دنبال مبارزه با داعش نمی‌باشد.
نیروی هوایی آمریکا از آگوست 2014 با حمایت 19 کشور، عملیات هوایی گسترده‌ای علیه سوریه و عراق به بهانه نابودی تسلیحات نظامی داعش راه انداخت.
طبق گزارش «دیفنس نیوز» از آگوست 2014 تا اواسط ژانویه 2015 بیش از 16000 حمله هوایی انجام شد. شصت‌درصد این حملات از سوی نیروی هوایی آمریکا بوده است که از جت‌های جنگنده و بمب‌افکن‌ها استفاده کرده است. (آرون مهتا، «11درصد حملات هوایی علیه داعش توسط هواپیمای A10 انجام می‌شود» دیفنس نیوز، 19 ژانویه 2015)
رسانه‌ها به‌جای آنکه این حملات را جنگی همه‌جانبه علیه عراق و سوریه بدانند، گاهاً آنرا بخشی از عملیات ضد تروریسم «نرم» توصیف کرده‌اند.
این عملیات هوایی گسترده که منجر به مرگ غیرنظامیان بی‌شماری شد طبق معمول از سوی رسانه‌های جریان اصلی به درستی گزارش نشده است. به‌گفته مکس بوت، عضو ارشد امنیت ملی در شواری روابط خارجی: «استراتژی اوباما در عراق و سوریه به‌جایی نمی‌رسد...{زیرا} عملیات بمب‌افکنی علیه داعش شدیداً محدود است. (نیوزویک، 17 فوریه 2015، تأکید اضافه شده است).
به آمریکایی‌ها اینطور القا می‌شود که داعش نیروی مستحکمی در برابر ارتش آمریکا و تهدیدی برای تمدن غرب است. این فشار بر افکار عمومی از سوی رسانه‌ها وارد می‌شود که نیروی هوایی آمریکا شکست خورد‌ه و اینکه اوباما باید «با تمام قوا» در برخورد موثر با این «دشمن خارجی» آمریکا وارد صحنه شود.
مکس بوت، عضوارشد شورای روابط خارجی معتقد است که راه حل، گسترش نیروی نظامی است: «رئیس‌جمهور بایستی جت‌های بیشتر، مشاوران نظامی، و نیروهای عملیاتی ویژه ارسال کند و همزمان دست آن‌ها را در عملیات‌ها بازتر بگذارد.»(همان منبع)
چه هواپیماهایی در این نبرد هوایی استفاده می‌شود؟ هواپیمای اف-16 فایتینگ فالکون، جنگنده اف 15-ای استرایک ایگل، وارثاگ ای-10 و لاکهید مارتین اف-22 رپتور که جنگنده تاکتیکی رادارگریز است.
سوالی برای خوانندگانمان
چرا نیروی هوایی آمریکا نتوانسته است داعشی را سرنگون کند که در ابتدا جز کامیون‌های تویوتای آخرین سیستمشان، فقط مجهز به سلاح‌های کوچک معمولی بود؟
از همان ابتدای امر این عملیات هوایی علیه داعش نبوده است. مستندات هم حاکی از آنست که داعش هدف آن‌ها نیست؛ بلکه دقیقاً برعکس.
هدف این حملات هوایی از بین بردن زیرساخت‌های اقتصادی عراق و سوریه می‌باشد.
از خوانندگان می‌خواهیم به دقت به تصویر زیر نگاه کنند. این تصویرکاروان کامیون‌ها را نشان می‌دهد که وارد خاک عراق می‌شوند و از 200 کیلومتر بیابان وسیعی که دو کشور را از هم جدا می‌کند عبور می‌کنند.
این کاروان در ژوئن 2014 وارد عراق شد.
از منظر نظامی برای ازبین بردن یک خط حمل داعشی که هیچ امکانات هوایی موثر ندارند چه چیزی لازم است؟
هر عقل سلیمی بدون نیاز به هوش نظامی این موضوع را درک می‌کند.
اگر واقعاً قصد داشتند تسلیحات داعش را از بین ببرند، می‌توانستند کاروان کامیون‌های تویوتای آخرین سیستم آن‌ها را هنگام عبور از بیابان از سوریه به عراق در ژوئن بمباران کنند.
جواب به این مسئله کاملاً آشکار است؛ اما هیچکدام از رسانه‌های جریان اصلی غرب نمی‌خواهند آنرا عنوان کنند.
بیابان سوریه فضای بازی است و با وجود جت‌های جنگنده (اف-15، اف-16، راپتور اف-22) انهدام داعش – از منظر نظامی – «مثل آب خوردن است»، یک عملیات جراحی سریع و مقرون به صلاح است که تسلیحات داعش را در ظرف چند ساعت منهدم می‌کرد.
در عوض، آنچه شاهدش هستیم شش‌ماه حملات هوایی و بمباران بی‌وقفه است و دشمن تروریست هم هنوز ظاهراً هیچ صدمه‌ای ندیده است.
(در مقایسه با این، بمباران هوایی یوگسلاوی از سوی ناتو در 1999 سه ماه طول کشید (24 مارس الی 10 ژوئن، 1999).
ما به‌سوی این باور کشانده می‌شویم که ارتش قدرتمندی که آمریکا با 19 کشور دیگرتشکیل داده و خود آن را رهبری می‌کند، نمی‌تواند داعش را شکست دهد.
هدف این عملیات‌های هوایی از بین بردن داعش نبوده است.
حکم ضد تروریسم فقط یک داستان است. آمریکا بزرگ‌ترین حامی تروریسم است.
داعش نه‌تنها از سوی آمریکا و متحدانش حمایت می‌شود؛ بلکه ازسوی آمریکا-ناتو و با پشتیبانی اسرائیل و متحدان واشنگتن در خلیج فارس آموزش و حمایت مالی دریافت می‌کند.
ترجمه: بنیاد هابیلیان
