شاید اینطور تصور شود که منافقین ابتدای جنگ، نیروهایشان را به جبهه اعزام می‌کردند و بعدها به خاطر پیدا کردن زاویه با نظام اسلامی، به دامن دشمن بعثی پناه بردند.
به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)، شاید اینطور تصور شود که منافقین ابتدای جنگ، نیروهایشان را به جبهه اعزام می‌کردند و بعدها به خاطر پیدا کردن زاویه با نظام اسلامی، به دامن دشمن بعثی پناه بردند. اما حقایق نشان می‌دهد که اعضای این سازمان از همان لحظه ورود به جبهه شروع به گرفتن عکس و جمع‌آوری اطلاعات می‌کردند که بارها با تذکر فرماندهان ارتش روبه‌رو شدند. این روند موذیانه ادامه داشت تا اینکه در یکی از جبهه‌ها، نیروهای سازمان در سنگر خود توسط نیروهای ارتش محاصره شدند و همه عکس‌ها و اطلاعاتشان، ضبط شد. در همین جریان مشخص شد عکس‌ها و اطلاعات جمع آوری شده توسط منافقین، بسیار فراتر از یک حرکت تبلیغی است و به نوعی به جاسوسی و خروج اطلاعات شباهت دارد! منافقین نیز در واکنش به این اتفاق مثل همیشه دست بالا را گرفتند و نیروهای ارتش را به کارشکنی و تلاش برای جلوگیری از حضورشان در جبهه‌ها متهم کردند.
بعد از این اتفاق فرافکنی‌های رسانه‌ای منافقین همچنان ادامه داشت و برای اینکه به عدم حضور در جبهه نیز متهم نشوند هر از چندگاهی برخی از شهدای جنگ را به تشکیلات خود نسبت می‌دادند. در حالی که سازمان به دلیل عدم موافقت ارتش با حضور آرم‌دار آنها در جبهه، به کلی نیروهای خود را از جبهه‌ها بیرون کشیده بود.
بعد از روشن شدن چهره واقعی منافقین و فرار مسئولانشان به خارج از کشور، در سال 1365 مسعود رجوی به عراق رفت و به بعثی‌ها پناه برد. از این زمان دیگر منافقین عملاً در خدمت دشمن بودند و جاسوسی منافقین از جبهه‌های جنگ برقرار بود و این اطلاعات برای اثبات کارایی سازمان به رژیم بعث در اختیار آنها قرار می‌گرفت. البته در ازای چنین خیانتی کمک‌های مالی هم متقابلاً از عراق دریافت می‌شد. جاسوسی منافقین بیشتر از طریق تخلیه تلفنی صورت می‌گرفت، زیرا در همان سال‌های ابتدای جنگ در تحلیل‌های سازمان عنوان شده بود که مسئولان جمهوری اسلامی هنوز با اصول حفاظت و اطلاعات آشنا نیستند و در تماس‌های تلفنی می‌توان از آنها اطلاعات بعضاً ارزشمندی دریافت کرد. رژیم عراق هم اهمیت این اقدامات سازمان در خلال جنگ را به خوبی می‌دانست و برای همین به دستور صدام بهترین و گسترده‌ترین امکانات در اختیار منافقین قرار گرفته بود و بر اساس اسناد به دست آمده وظیفه اصلی مقرهای منافقین در مناطق همجوار با مرز ایران، تخلیه تلفنی و جمع‌آوری اطلاعات از جبهه‌ها بود. در این سو اما فرماندهان ایرانی نیز هوشیار شدند و حربه‌های خاصی را در مواجهه با عملیات تخلیه اطلاعاتی منافقان به کار می‌بردند. یکی از این حربه‌ها، ارائه اطلاعات گمراه‌کننده به طرف مقابل بود که آدرس غلطی به نیروهای نفاق می‌داد. به هر روی باید پهنه‌ای به نام دفاع مقدس را میدانی برای انواع و اقسام خیانت‌ها و جاسوسی‌های منافقین به نفع دشمن قسم خورده و متجاوز مردم ایران بدانیم که در این میدان آنها از هیچ کوششی برای ضربه زدن به ایران اسلامی دریغ نکردند. جنگ تحمیلی برای همیشه لکه ننگی به پیشانی نفاق زد که تا ابد همراهی‌شان می‌کند.
