چند روز گذشته اکبر گنجی ضد انقلاب فراری لندن‌نشین و عضو اتاق به اصلاح فکر جنبش سبز در مقاله‌ای با عنوان «برتری اخلاقی اپوزیسیون بر جمهوری اسلامی؟» که در سایت بی‌بی‌سی منتشر شد، به مقایسه میان جمهوری اسلامی و گروهک منافقین (مجاهدین خلق) پرداخته است. او در این مقاله منافقین را در بسیاری جهات برتر از سایر معاندین جمهوری اسلامی می‌داند اما در عین حال آنها را با توجه به رسومات فرقه‌گرایی و خفقان حاکم بر اعضای آن، جلوگیری از بیان انتقادات به سازمان، رئیس جمهور انتصابی و... جایگزین مناسبی برای نظام جمهوری اسلامی ندانسته است.
به نظر می‌رسد گنجی با گذشت بیش از سه سال از فتنه 88 به درکی واقعی‌تر از فضای سیاسی-اجتماعی حاکم بر ایران و جهان رسیده است. چرا که او و سایر دوستان خارج نشینش با بهره‌گیری از فضای به وجود آمده پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم با هدف تنها سرنگونی نظام جمهوری اسلامی دست دوستی سایر گروهک‌های ضد انقلاب اعم از منافق، بهایی، سلطنت‌طلب، مارکسیست و ... را فشردند. ولی به طور مشخص برنامه‌ای برای پس از سرنگونی و استقرار نظام جدید نداشته‌اند. می‌توان پیش‌بینی کرد که چه بسا اگر آنها می‌توانستند به این هدف شوم نائل آیند تا امروز نیز و شاید تا سال‌ها بعد نیز هیچ حکومت مقتدری در ایران استقرار پیدا نمی‌کرد و شرایط ایران به دوران قاجار و حکومت‌های محلی و شاید جدایی‌طلبی قومیت‌ها می‌انجامید.
آنچه مسلم است این است که، چیزی که سبب شده اربابان این جماعت از آمریکا و انگلیس و صهیونیزم نیز در کمک‌رسانی به آنها با احتیاط عمل کنند همین نداشتن ظرفیت‌های مختلف اعم از ایدئولوژی حکومت و فقر سواد مدیریت جامعه تا نداشتن پایگاه اجتماعی برای تشکیل حکومت است.
باید دید آیا این جماعت متوجه خواهند شد که اربابانشان از آنها فقط به عنوان عروسک‌های خیمه‌شب بازی استفاده می‌کنند و هیچ امیدی به آنان ندارند یا هم چنان در خواب خرگوشی می‌مانند.
