مجاهدین‌خلق (منافقین) بهرام شکری را ترور کردند

عاملین ترور و اسناد جنایت:

1. اعترافات کاظم گلزاده غفوری یکی از عاملین ترور شهید بهرام شکری درباره این جنایت:

“بعداً یک گشتی در غرب زدیم که من راننده و محمود و محمد افراد تیم بودند که مثل این که یک نفر کشته و یا زخمی شده بود.”

2. اعترافات محمد ناصری امین یکی از عاملین جنایت فوق:

“درگیری با یک واحد گشت در خیابان دکتر چمران، اعضاء ماشین به جز خودم، کاظم گلزاده غفوری و محمود الماسی، سلاح‌های موجود یک یوزی، 2 کلت، یک کلاشینکف که در جریان عملیات عمل نکرد. بعداً اعلام کردند یک نفر کشته شده، نیمه اول مرداد ماه سال 1360 در رابطه با این عملیات گفتند که یکی از فرماندهان کل اورژانس سپاه پاسداران ایران کشته شد.”

3. اظهارات لطیف جوانمردی یکی از فرماندهان واحدهای تروریستی ویژه نظامی منافقین:

“واحد تروریستی در روز انتخابات در سطح شهر گشت می زد که در بزرگراه ونک یک ماشین پیکان با 2 الی 3 سرنشین یا بیشتر را می بیند که لباس فرم دارند، لذا به پشت سر ماشین فوق رفته و با یوزی به سمت آنها شلیک می نماید که 2 الی 3 نفر شهید می شوند از جمله بهرام شکری فرمانده امداد پزشکی سپاه.”

پویندگان این راه بسیارند.

از هر قطره خون شهید، هزاران پیرو راه او متولد می شوند و با هر جنایت منافقین اراده ملت اسلام مستحکم تر و نابودی محتوم تروریست‌های آمریکایی نزدیک تر می شود. اهل نفاق مردان خدا و جهادگران اسلام را این چنین به شهادت می رسانند. به این امید عبث که شاید صحنه از حضور پرچمداران راستین انقلاب خالی گردد، لیکن این کوردلان نمی دانند که خون شهید حیات بخش و حرکت آفرین است و پویندگان راهش بسیارند.

هر شهیدی که بر خاک می افتد، هزاران تن قدم به پیش می گذارند تا جای خالی او را پر کنند و این چنین است که سنگر اسلام هیچگاه از سنگر نشینان تهی نمی شود و این لشکر همیشه جاوید همواره پیروز است چه در شهادت و چه در فتح. شهادت خونبار دکتر شکری ورقی دیگر بر دفتر زرین افتخارات اسلام افزود و لکه ننگ دیگری بر دامان پلید مزدوران آمریکایی بجا گذاشت.

شهید بهرام شکری

شغل: مسئول کمیته امداد پزشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

سن: 24 سال

وضعیت تأهل: متأهل دارای 2 فرزند

محل شهادت: بزرگراه شهید چمران

تاریخ شهادت: 1360/5/2

زندگینامه

در دهم مرداد ماه سال 1336 در خانواده ای مذهبی در شهر میانه چشم به جهان گشود و از همان طفولیت نشانه‌های اخلاق انسانی در وی نمایان بود. تحصیلات ابتدایی را در دبستان بامشاد و متوسطه را در دبیرستان‌های اروند رود، دکتر نصیری و خوارزمی به اتمام رساند. او در تمام دوران تحصیل دانش آموزی ممتار و زبانزد دوستانش بود و هیچگاه نیز از مطالعه کتب مذهبی غافل نمی شد.

پس از پایان تحصیلات متوسطه، علیغم آن که در اکثر رشته‌های مختلف فنی کنکور قبول شده بود، به دلیل احساس وظیفه در قبال محرومان و مستضعفین، رشته دندانپزشکی را برگزید و از سال 1354 در دانشگاه شهید بهشتی به تحصیلات خود ادامه داد و توانست در سال 1359 به اخذ درجه دکترای دندانپزشکی نائل آید.

او در دوران تحصیلات دانشگاهی اش منشأ خدمات فراوانی بود، در سازماندهی انجمن اسلامی دانشکده فعالانه شرکت داشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی در شورای انجمن اسلامی دانشگاه شهید بهشتی عضویت یافت. در تابستان 1358 به همراه اعضای شاخه دندانپزشکی جهاد سازندگی به روستاهای محروم و دور افتاده می رفت و به مداوای محرومان می پرداخت. او می توانست در یک مطب خصوص با درآمد کلان کار کند و در رفاه کال زندگی نماید، اما عشق به اسلام و مستضعفین وی را به روستاها و به یاری محرومان و چشم پوشی از رفاه ظاهر می کشاند.

پس از انقلاب فرهنگی در کمیته پزشکی ستاد انقلاب فرهنگی فعالانه شرکت نمود و از عوامل مؤثر در ایجاد جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی بود. در سال 1359 به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و خدمات بی شائبه خود را در این لباس مقدس ادامه داد. شایستگی و لیاقت او به حدی بود که پس از مدت کوتاهی به سمت مسئول مرکز امداد پزشکی سپاه برگزیده شد.

او ظاهری آراسته و بسیار ساده داشت و از مشخصات بارزش اخلاق شایسته و خلوص نیت و تقوا بود. اکثر ساعات زندگی اش را در تلاش و فعالیت برای سازندگی می گذراند. در سال 1357 ازدواج نمود که ثمره آن به هنگام شهادت پسر ده ماهه به نام محمد بود و همسرش نیز در انتظار فرزند دیگری را نیز می کشید که بهرام قبل از شهادت نام فاطمه یا علی را برای وی انتخاب کرده بود.

شهادتنامه

شهید شکری شب جمعه دوم مرداد ماه سال 1360 را در مرکز امداد پزشکی به سر می برد و پس از صرف سحری و انجام فریضه نماز به برادرش گفت: “این نماز لذت دیگری داشت.”او حدود ساعت 9 صبح به همراه یکی از دوستانش برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری از مرکز امداد پزشکی خارج و پس از انجام تکلیف الهی، گویی می دانست که لحظاتی دیگر به لقاء الله خواهد پیوست.

برای آخرین وداع با همسر و فرزندش به منزل می رود و سپس به سوی محل کارش در اورژانس سپاه پاسداران حرکت نمود. اتومبیل حامل وی در بزرگراه شهید چمران هدف رگبار گلوله‌های تروریست‌های منافق و ایادی آمریکا قرار می گیرد و شهید شکری قبل از رسیدن به بیمارستان با زبان روزه، دار فانی را وداع و به ملکوت اعلی می پیوندد.

در گزارش پزشکی قانونی در مورد علت مرگ شهید آمده است:

“مرد جوانی در حدود بیست و هشت ساله، محل ورود هفت گلوله در بازوها و شینه و شکم و سائیدگی زانوها و ران راست دارد... علت مرگ آسیب احشاء داخلی در اثر اصابت گلوله تعیین و جواز دفن طبق اعلام سپاه به نام فوق صادر شد.”

بدینسان شهید دکتر بهرام شکری، در واپسین روز زندگی کوتاه اما پر ثمره اش با زبان روزه و در حالی که رأی سرخ خویش را با هدیه کردن خون خود به درگاه الهی به تداوم حاکمیت جمهوری اسلامی داده بود، به کاروان پرشکوه شهیدان انقلاب اسلامی پیوست و برای اسلام افتخار و برای منافقین جنایتکار خسران و ننگ ابدی را به بار آورد.

یادنامه

از پیام خواهر شهید در مسجد دانشگاه شهید بهشتی در مراسم بزرگداشت برادر عزیزش:

“اینک من و تو ای خواهر و تو ای برادر باید بکوشیم تا این مکتب را که با خون پاک این شهیدان آبیاری شده حفظ کنیم. و اینک بعد از شهادت، بهرام رفت، حال او در میان ما نیست، ولی جاوید است و انیک مسئولیت رسانیدن پیام شهید بر دوش ماست و این مسئولیت سنگینی می کند و ما را می آزارد که اگر نتوانیم عمل کنیم، خون شهید پایمال شده و اگر عمل کردیم شهید شاهد همیشه جاوید خواهد بود.”

مزار شهید: بهشت زهرا، قطعه 24، ردیف 87، شماره 11