پذیرفتن پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ برای عده‌ای سخت بود و منافقین از اواخر سال ۱۳۵۸با طرح‌ریزی نقشه‌های متعدد، در پی ایجاد ناامنی در کشور بودند، از این رو عده‌ای از آن‌ها جنگل‌های آمل را محلی مناسب برای اقدامات خرابکارانه و مبارزه مسلحانه علیه کشور کردند.
اتحادیه کمونیستهاى ایران که متشکل از مارکسیست‌لنینیستهاى چپ بودند با ارزیابى موقعیت‌هاى جغرافیایى، جنگل‌هاى آمل را مناسب براى عملیات چریکى تشخیص دادند و در آنجا استقرار یافتند و با جذب افراد زودباور و همچنین تجمع در جنگل‌ها در بهمن ماه سال ۱۳۶۰ به خیال خود زمینه را برای حمله به شهر آمل و تصرف آن آماده کرده بودند و بنابراین با یک گروه کمتر از صد نفری برای حمله به شهر در صبحگاه ششم بهمن ماه آماده شدند.
تصرف آمل چه عایدی می‌توانست برای این گروه داشته باشد؟
با تصرف شهر آمل که یکی از شهر‌های استراتژیک شمالی بود، کنترل محور هراز به عنوان یکی از راه‌های مواصلاتی مهم تهران به شمال کشور قطع می‌شد و تحت کنترل منافقین قرار می‌گرفت و با توجه به دشت‌های وسیع و جنگل‌های فراوان، امکان برنامه‌ریزی برای حمله به شهر‌های دیگر نیز وجود داشت.
محسنی یکی از رزمندگان واقعه ششم بهمن آمل گفت: تصور این گروه این بود که به خاطر وضعیت اجتماعى منطقه آمل و بافت دهقانى جمعیّتِ اطراف آن، در صورت حمله به شهر، مقاومت پراکنده نیروهاى انقلاب به‌سرعت سرکوب می‌شود.
او با بیان اینکه قصد این گروهک تصرف شهر آمل و تشکیل یک حکومت خود خوانده در آن بود، ادامه داد: این افراد فکر می‌کردند علاوه بر همراهی مردم، حمایت کشور‌های خارجی را نیز می‌توانند کسب کنند.
محسنی گفت: بر اساس اعترافات برخی دستگیر شدگان برنامه آن‌ها پس از تصرف آمل در مراحل بعد از قطع خطوط ارتباطى و تقویت نیروهاى مخالف داخل شهر، تسخیر دیگر مناطق مازندران بود و تصور می‌کردند که آحاد مردم در یک زنجیره متشکل در سراسر ایران بپا مىخیزند و رژیم جمهورى اسلامى را ساقط می کنند.
ششم بهمن ماه؛ وقتی هیچ چیزی طبق برنامه پیش نرفت
صبح روز ششم بهمن ماه، یک روز سرد زمستانی فرا رسید و طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته، منافقین ابتدا به مراکز حساس نظامی و تصمیم‌گیری نظیر سپاه، کمیته انقلاب اسلامی (نیروی انتظامی فعلی)، ژاندارمری، فرمانداری، بخشداری و بنیاد شهید حمله کردند.
حتی برخی مناطق مهم شهر مثل دوازده پله، پلیس راه و سبزه میدان نیز در کنترل آن‌ها در آمد اما از همان ابتدای صبح وقتی ملت شجاع و انقلابی آمل و روستا‌های اطراف از قضیه مطلع شدند، از خانه‌ها بیرون آمدند و نبرد مسلحانه و غیرمسلحانۀ خود را با گروه منافق شروع کردند.
همۀ شهر حالت تعطیلی و وضعیت نظامی به خود گرفته بود، منافقین به هرکسی که در شهر می‌دیدند، تیراندازی می‌کردند؛ درگیری میان نیرو‌های مردمی و منافقین در هنگام ظهر به اوج خود رسید تا جایی‌که تعداد زیادی از نیرو‌ها به شهادت رسیدند.
درگیری تا ظهر همان روز ادامه داشت و نیرو‌های مردمی یکی پس از دیگری مراکز حساس شهر را که به تصرف منافقین درآمده بود، پس گرفتند و شهر در کنترل کامل ملت قرار گرفت.
مردم آمل با ساخت سنگر‌های بی‌شمار، مقابل نفوذ این گروه ایستادند و شهر آمل را برای همیشه به نام شهر هزار سنگر در انقلاب اسلامی ایران ثبت کردند.
نصیری یکی دیگر از رزمندگان حادثه ششم آمل نیز گفت: اگرچه عناصر ضدانقلاب مدت زمان کوتاهی با استفاده از اصل غافلگیری، ضرباتی محدود به نهاد‌های انقلاب زدند، اما با روشنایی صبح، هزاران نیروی داوطلب از آمل و شهر‌های اطراف با آوردن گونی و شن اقدام به سنگرسازی و نبرد سنگر به سنگر کردند و به همین دلیل این شهر را هزار سنگر نامیدند.
او با بیان اینکه غیرت انقلابی و مقاومت جانانه مردم، کمونیست‌ها را در کمتر از چند ساعت زمین‌گیر کرد، افزود: ظهر همان روز و با انتشار خبر به هلاکت رسیدن سرکرده اصلی گروهک ضدانقلابی، تشکیلات این گروهک هم از هم پاشید و این عناصر تروریستی تسلیم نیرو‌های مردمی آمل شدند.
درسی از دیروز برای آینده
حماسه ۶ بهمن ۱۳۶۰ مردم آمل نه تنها پای منافقان را از مازندران برچید، بلکه تجدید میثاقی با انقلاب اسلامی بود به گونه‌ای که حضرت امام خمینی (ره) در وصیتنامه سیاسی الهی خود از آن به نیکی یاد کردند. رهبر کبیر انقلاب اسلامی در مورد این حماسه تاریخی فرمودند: «من از شهرستان آمل و مردم فداکار آن تشکر می‌کنم. دیدید مردم دلیر و مسلمان آمل چه به روزتان آوردند.»
مقام‌معظم‌رهبری نیز پیرامون حماسه ششم بهمن مردم آمل می‌فرمایند: نباید اجازه داد که این خاطره‌هاى پرشکوه، این حوادث بى‌نظیر و تعیین کننده تاریخ انقلاب، در ذهن‌ها کمرنگ شود. نسل جوان ما باید این خاطره‌ها را درست بشناسد، بتواند آن‌ها را تحلیل کند و آن‌ها را چراغ راه آینده پر ماجراى خود و هدف بلند خود قرار بدهد. «شهر هزار سنگر» این تعبیر کمى است؟ حرف کوچکى است؟ قضیه ششم بهمن آن‌قدر اهمیت داشت که امام بزرگوار ما آن را در وصیتنامه تاریخى خود هم مندرج کردند، آن را یادگار گذاشتند؛ یعنى فراموش نشود. حالا چرا فراموش نشود؟ براى اینکه حوادث تاریخى، هم درس است، هم عبرت است. قضایاى جارى بر یک ملت، قضایائى است که در برهه‌هاى مختلف غالباً تکرار می‌شود.
ششم بهمن ماه یادآور یک روز تاریخی در تقویم کشور است. روزی حماسی و ملی، که هرچند مردم آمل ظرف مدت ۱۰ ساعت، ۴۰ شهید وقف انقلاب کردند، اما اجازه ندادند خاک مقدس وطن‌شان به دست عده‌ای منافق بیافتد.
