واحدهای نظامی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از تاریخ ۱۳۶۶/۲/۲۱ تا ۱۳۶۶/۷/۲۱ حدود ۱۵ عملیات نفوذی علیه مواضع نیروهای خودی در جبهه‌های غرب اجرا کردند که معاونت عملیات قرارگاه کربلا اقدام به استخراج خصوصیات مشترک این حملات کرده است.
به گزارش هابیلیان به نقل از ایسنا، سازمان مجاهدین خلق(منافقین) از ۳۰ خرداد۱۳۶۰ رسماً وارد دوره جنگ مسلحانه با نظام جمهوری اسلامی شد که سازمان آن را «فاز نظامی» می‌نامید. در واقع نظریه‌پردازان سازمان معتقد بودند که در پیش گرفتن فاز نظامی در نهایت به پیروزی سازمان و سرنگونی جمهوری اسلامی خواهد انجامید. این افراد بر این باور بودند که سازمان ضمن داشتن درکی واقع‌بینانه از نظام جمهوری اسلامی و ماهیت آشتی‌ناپذیر آن، استراتژی مبارزه‌ی مسلحانه و وارد آوردن ضربات تعیین‌کننده با هدف سرنگونی نظام و در نهایت تشکیل آلترناتیو را در دستور کار خود قرار داده است.
این سازمان در عراق و تشکیل ارتش آزادی‌بخش ملی در خرداد ١٣۶۶، به مناسبت سالگرد اولین تظاهرات مسلحانه‌ی سازمان علیه جمهوری اسلامی در ایران- که در سال١٣۶٠ انجام شده بود- اعضا و هواداران منافقین در سیستمی موسوم به «ارتش آزادی‌بخش ملی» سازمان یافتند. از این به بعد عملیات‌های سازمان، از شکل عملیات‌های چریکی منظم در سطوح دسته، گروهان و گردان به لشکرکشی به پایگاه‌های مرزی ایران در سطح تیپ (با مقیاس سازمان) تغییر پیدا کرد و عملیات‌های محدود به تدریج جای خود را به عملیات‌های متوسط «آفتاب» و «چلچراغ» و در نهایت عملیات بزرگ «فروغ جاویدان» دادند.
واحدهای نظامی سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از تاریخ ۱۳۶۶/۲/۲۱ تا ۱۳۶۶/۷/۲۱ حدود ۱۵ عملیات نفوذی علیه مواضع نیروهای خودی در جبهه‌های غرب اجرا کردند که معاونت عملیات قرارگاه کربلا اقدام به استخراج خصوصیات مشترک این حملات کرده است. این سند به تاریخ ۱۳۶۶/۷/۲۱ باز می‌گردد که به امضای احمد سیاف‌زاده تهیه شده است.
۱۹ ویژگی مشترک در حملات منافقین
۱- سلاح مورد استفاده: کلاش، تیربار کلاش (کلاشینکف)، آرپی‌جی۷، دوربین مادون قرمز، خمپاره۶۰.
۲- تعداد افراد مهاجم در هر عملیات: ۶۰ تا ۱۳۰ نفر.
۳-شعار دادن به هنگام هجوم.
۴- آتش توپخانه بصورت تهیه بوده طبق گزارش، ولی شواهد و قرائن نشان از عدم آتش درهنگام هجوم می دهد.
۵-داشتن فرصت کافی برای جمع‌آوری و انتقال مجروحین و معدومین.
۶- تکیه بر اطلاعات کافی، دقیق و صحیح که موجب موفقیت اکثر هجوم‌ها شده است.
۷-حمله به یگان‌های ضعیف و یگان‌های تازه تأسیس سپاه.
۸- هجوم به مناطق عملیاتی دارای خطوط ناپیوسته و غیرحساس.
۹-ضعف حفاظت اطلاعات درکلیه یگان‌ها.
۱۰- تلاش زیاد در گرفتن اسیر از یگان‌های خودی.
۱۱- استفاده مهاجمان از عناصر مشکوک و حتی هوادار منافقین که در برخی یگان‌ها بوده‌اند.
۱۲-زمان هجوم: حوالی ساعت ۳ الی ۵:۳۰ بامداد.
۱۳- همراه داشتن دوربین فیلم‌برداری، تهیه گزارش مصور.
۱۴- نیروهای تک‌کننده همراه خود سیانور دارند که به محض احتمال اسیر شدن، مصرف می‌کنند که از جمله علت‌هایی است که از آنها اسیر گرفته نشده است.
۱5- پشتیبانی توپخانه‌ای عراق از مهاجمان.
۱6- سپاه در این تهاجم‌ها ۶۴ اسیر، ۳۷ شهید و ۴۲ مجروح داشته است.
۱7- ارتش و ژاندارمری در این تهاجم‌ها ۶۸۹ اسیر، ۲۳ شهید و ۳۹ مجروح داشته است.
۱8 منافقین در برخورد با سپاه ۳ کشته و ۳ مجروح داشته‌اند.
۱9-منافقین در برخورد با ژاندارمری۷ نفر معدوم بجا گذاشته‌اند.
معاونت عملیات قرارگاه کربلا، احمد سیاف‌زاده.»
