فوران عقده های فروخورده ی رجوی

رجوی، سرکرده فراری گروهک تروریستی منافقین در آستانه دهه فجر انقلاب اسلامی ایران با ادبیات منافقانه و با خشم و بغضی قابل فهم اذعان نمود که این مردم ایران هستند که وقعی به تحرکات دشمنان نمی گذارند و همواره پشتیبان نظام جمهوری اسلامی ایران هستند:

"ما برآنیم که فلک ارتجاعی حاکم بر میهن اسیر را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم. اما خدا روزگار هیچ خلقی را تا آن زمان که خود بر نخیزد و قیمت ندهد، تغییر نمی‌دهد. آزادی را رایگان به کسی نمی‌دهند. حق ملت ایران فقط گرفتنی است، کسی آن را در یک سپیده دم رویایی به ما هدیه نخواهد کرد."

به نظر میرسد که امید رجوی به حمایتهای خارجی کاملاً از دست رفته و طرح و برنامه ریزیهای منافقین برای جلب حمایت آمریکا به بن بست رسیده است که رجوی این چنین مأیوسانه ادعاهای سال گذشته در مورد شعله ور شدن قیام مردم را پس می گیرد.

یکی از اعضای منافقین در پاریس در باره فراخوان امسال ِ رجوی می گوید که اگر چه این رویه هر ساله وی است که بیشتر به خاطر سرکار گذاشتن نیروها و داشتن موضوعی برای تبلیغات انجام شده است اما امسال رویدادهای دیگری باعث شده است تا رجوی خشمگینانه نیروهای گروهک تروریستی منافقین را به کم کاری متهم نماید و عقده گشایی کند!

یکی از دلائل عمده ی خشم رجوی افشای اسناد حمایت مالی سران تشکیلات خودگردان فلسطین از موسوی به عنوان رهبر مخالفان حکومت ایران است.

رجوی که با وجود ارتباطات دیرینه تشکیلاتی با رهبران خودفروخته تشکیلات خودگردان و دریافت کمکهای مالی و تدارکاتی در مقاطع گوناگون از آنان توقع داشته است که وی را به عنوان رهبر مخالفان بشناسند از این اتفاق به شدت گزیده شده و به وضوح دریافته است که هیچ اعتباری در نزد دشمنان ایران ندارد.

دلیل دیگر عصبانیت رجوی، قیام آزادیخواهانه مردم تونس و مصر است که رجوی با تمام قوا کوشیده است آن را بی ارتباط با ایران و غیر ملهم از انقلاب و ایستادگی مردم ایران در برابر زورگویی های غرب نشان دهد.

رجوی در این معرکه دنباله روی رسانه های صهیونیستی شده است که این روزها از ترس به تناقض گویی افتاده اند که از یک سو نمی توانند نگرانی و اضطراب خود را از مشابهت این قیام ها با انقلاب مردم ایران پنهان دارند و از یک سو با وارونه نمایی به خود دلداری می دهند که این حرکت ها در نهایت چیزی مشابه حرکت احزاب اسلامگرا در ترکیه خواهد بود!

گویی غرب از رشد اسلامگرایی در ترکیه که در بستر مناسبات سیاسی این کشور رشد کرد راضی است که از وقوع انقلاب مردمی بر ضد مهره های دست نشانده اش خشنود باشد ؟!

قابل تأمل این که هم زمان با تلاش نفرت آلود و همراه با بخل و کینه رجوی برای غیرمرتبط نشان دادن حرکتهای مردمی در خاورمیانه با انقلاب ایران ،سایت منافقین به نقل از یکی از مقامهای بلندپایه عربستان سعودی می نویسد: " دخالتهای رژیم ایران در کشورهای عربی را دریابید."

این سایت به نقل از امیر ترکی فیصل از مقامهای امنیتی عربستان سعودی می نویسد:

" ملک عبدالله بن عبدالعزیز پادشاه عربستان دست دوستی و همکاری به سوی احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور رژیم ایران دراز کرد و از وی خواست تا در امور داخلی کشورهای عربی دخالت نکند اما رژیم ایران به این درخواست وی پاسخ مثبت نداد و به دخالت خود در امور داخلی عراق و لبنان و فلسطین ادامه داد و نقشی منفی ایفاء نمود."

رجوی برای دلداری اذنابش به تئوریزه کردن ادعایش پرداخته و مدعی شده است که لازمه رشد و توسعه صنعتی و سرمایه داری، آزادی است و این نیاز است که مردم را به خیابانها کشانده است.

البته این حرف درستی است و نشان می دهد که کشورهای عربی نوکر آمریکا که هر ساله میلیونها دلار از آمریکا و اسرائیل کمک مالی دریافت می کنند – الگوی حکومت داری رجوی- تا چه اندازه از نظر سیاسی و اقتصادی عقب مانده اند که دوست و دشمن به آن معترفند، لیکن دقیقاً در چنین شرایطی است که دشمنان تشخیص داده اند که ایران یک الگوی توسعه ای مستقل است که آرمان و ایده آل تمام مردم خاورمیانه می باشد. از همین رو است که بنیامین نتانیاهو صاحب کار گروهک تروریستی منافقین، با اظهار نگرانی از اوضاع مصر می گوید:"آنچه که در ایران اتفاق افتاد ممکن است در مصر هم روی بدهد."

رادیو فردا با اشاره به حوادث مصر گزارش داد که : " با به خطر افتادن حکومت حسنی مبارک، تحلیلگران و مقام‌های سابق اطلاعاتی اسرائیل، در مصاحبه‌ها و نوشته‌های خود، نسبت به رویدادهای اخیر و آینده اسرائیل ابراز نگرانی کرده‌اند.

آموس هارل، تحلیلگر نظامی روزنامه هاآرتص روز دوشنبه سقوط احتمالی حکومت مبارک را دارای تبعات گسترده دانسته که بر موقعیت اسرائیل در منطقه اثر منفی برجای خواهد گذاشت.به نوشته این تحلیلگر نظامی سقوط حکومت مبارک در بلندمدت ممکن است پیمان اسرائیل با مصر و اردن را نیز به خطر بیندازد."

این چنین است که عقده گشایی های رجوی در آستانه دهه فجر معنا پیدا می کند؛

از یک سو با وجود تمام دشمنی ها با مردم ایران، هیچکس حتی خیانتکاران فلسطینی نیز اعتباری برای وی قائل نیستند و از سوی دیگر آن چه که وی برای نابودی آن در ایران دست به هر جنایتی زده است اکنون به تمام منطقه تسری یافته است و از مرزهای عراق و لبنان و سوریه گذشته است و از همه مهمتر آن که حیات رژیم پلید اسرائیل را به عنوان تکیه گاه اصلی و صاحب کارش را به خطر انداخته است و تشکیلات جهنمی منافقین را با آینده ای تیره و تار مواجه ساخته است.