- بیانات امام در تاریخ 1360/3/6
امام خمینی در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی به مناسبت آغاز دومین سال شروع کار مجلس سخنانی گفتند و در آن در مقابل حرکت های ضد اسلامی جبهه ضد انقلاب موضع گیری قاطع کرده و علیه آنها افشاگری کردند. سخنان امام امت بدین شرح است :
" ملت، اسلام می خواهد، کار بهتر از اسلام چه می خواهید بکنید؟ شما کارهایتان را خوب کنید، ملت ایران رأی داده است به جمهوری اسلامی، هر چه زحمت و توان داشته در طبق اخلاص گذاشته است و گفته است ما اسلام را می خواهیم، ملت با اسلام است، اگر شما با اسلام بدید، خوب تشریف ببرید اروپا و آمریکا و هر جا که دلتان می خواهد آنجا زندگی کنید، یا همین جا زندگی کنید.
و اگر ملت را می خواهید هی نگویید ملت با من است، ملت با اسلام است، نه با من است و نا با شما و نه با دیگری. من اگر یک کلمه ای بر خلاف اسلام بگویم، همین ملت می ریزند و من را از بین می برند، ملت اسلام را می خواهد، ملت شخص نمی خواهد، ملت، ملت شخصی نیست، ملت می خواهد که قوانین اسلام در این مملکت پیاده شود، ملت این همه زحمت کشیده است که این اسلام را برقرار کند ...
ما همیشه می خواهیم که با آرامش همه مسائل حل شود، والا این ملت هست و این روحانیت هم هست. این را بدانید در هر جایی از این مملکت یک روحانی مبارز هست، متعهد به اسلام، هر وقت صدایش در بیاید همه دنبال او هستند، این قدر تعقیب نکنید که بخواهید روحانیت را کنار بگذارید. آخر شما در ظرف چندین سال چه کار کرده اید برای این کشور که روحانیون را می گویید نباید باشند ...
شما در تاریخ کجا سراغ دارید که داوطلب بیایند و بگویند که می خواهم شهید بشوم، دعا کن من شهید بشوم، گریه کند به این که دعا کن که من شهید شوم. این اسلام است که این طوری کرده است، آقا قدر این اسلام و قدر روحانیت را بدانید. شما نمی فهمید، مطلع نیستید درست، اگر این طایفه را کنار بگذارید، بعد از پنجاه سال رسم و اسمی از اسلام نخواهد بود ....
آقا این پاسدارها بودند که شما را نجات دادند و الا پدر همه ما را در می آوردند، رضاخان و محمدرضا خان، شکر کنید اینها را تشویق کنید این را اصلاح هم بکنید ... این قدر ملت است و قدرت اسلام است که نمی گذارد آمریکا بیاید بریزد و از آن طرف شوروی بیاید بریزد. آنها می خواهند یک مملکتی داشته باشند، مملکت ما تا آخرین فردش جانفشانی دارد می کند.
این قدرت اسلام را نگه دارید، تا گفته می شود مکتبی، آقایان مسخره می کنند، مکتبی یعنی اسلامی، آن که مکتبی را مسخره می کند، اگر متعهد باشد مرتد فکری است و زنش بر او حرام است، مالش هم باید به ورثه او داده بشود، خودش هم باید مقتول باشد ...
هی ننشینید این از این طرف می خواهد از آن طرف او را از بین ببرد و مسئله را به بن بست برساند و مملکت را به بن بست ! شما به بن بست رسیده اید، اشتباه می کنید، مملکت اسلام که به بن بست نمی رسد، همین مردم همین پیرزن ها و جوان ها و بچه ها از این بن بست بیرون می آورند مملکت را، شماها به بن بست رسیدید.
بگویید خوب چه بکنیم، بگذارید اسلام نباشد تا ما باشیم. بگذارید ایران نباشد، شما ایستاده اید تا پای این که ایران نباشد، دست بردارید از فضولی ها، برای خدا کار کنید ... اگر پایتان را از اسلام کنار بگذارید این طلبه ای که اینجا نشسته با کمال قوا با شما مخالفت می کند و همه ملت، اسلام را می خواهند ...
آقای رئیس جمهور حدودش در قانون اساسی چه هست؟ یک قدم آن ور بگذارد من با او مخالفت می کنم. اگر همه مردم هم موافق باشند، من مخالفت می کنم. آقای نخست وزیر حدودش چقدر است؟ از آن حدود نباید خارج بشود، یک قدم کنار برود با او هم مخالفت می کنم ...
نمی شود از شما پذیرفت که ما قانون را قبول نداریم، غلط می کنی قانون را قبول نداری، قانون تو را قبول ندارد ... این مردم بیچاره همه چیز را قبول دارند، این من و شما هستیم که هر جا بر خلاف مصلحت باشد اساس را می گوییم قبول نداریم. هر کسی بر خلاف من است این اصلاً مسلمان نیست و هر که موافق من است، اگر شمر هم باشد، این ابوذر است.
این یک مطلبی است که در باطن ذات هر کسی هست، اصلاح کنید خودتان را، در باطن ذات همه هست آنچه با من خوب است، خوب است و آن که با من بد است، بد. نه آن که بر حسب حکم خدا خوب است و بر حسب واقع خوب است. خیر آن که با من خوب است میزان است که برای من باشد و آن ارتش میزان است که برای من باشد و آن مجلس میزان است که برای من باشد، آن که برای من نباشد، آن فاسد است ...
بعد از این که یک چیزی قانونی شد، دیگر نق زدن در او اگر بخواهد، مردم را تحریک بکند، مفسد فی الارض است و باید دادگاه ها عمل مفسد فی الارض بکنند ... آن چیزی را که قوانین یا قانون اساسی پذیرفته است، بپذیرد. آن چیزی را که مجلس به آن رأی می دهد و شورای نگهبان آن را موافق قانون شرع می داند باید بپذیرد، اینها را اگر می خواهید از صحنه بیرون تان نکنند، بپذیرید قانون را ... نگویید قانون و خودتان خلاف قانون بکنید، بپذیرید قانون را، همه روی مرز قانون عمل بکنید و اگر همه روی مرز قانون عمل بکنند اختلاف دیگری پیش نخواهد آمد ...
امروز که بقال سر محله می آید و می گوید که برادر نخست وزیر، اینجا کار درست نیست، برادر رئیس جمهور این کار درست نیست این دیگر قدرتی نیست. این مردمی که شما را روی کار آورده اند، این مردم کوچه و محله و زاغه هایی که شماها را روی مسند نشانده اند، ملاحظه آنها را بکنید و این جمهوری را تضعیفش نکنید. بترسید از آن روزی که این مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود ... "
امام خمینی در جمع نمایندگان مجلس 6/3/1360
به دنبال سخنان امام مبنی بر به بن بست نرسیدن کشور اسلامی، منافقین در سر مقاله شماره 122، روزنامه مجاهد تحت عنوان " در مفهوم و واقعیت بن بست " اصرار دارند که جامعه به بن بست رسیده و تنها راه آن رفراندوم می باشد و حتی امام را که فرموده بودند بن بستی برای ملت وجود ندارد با شاه مقایسه می نمایند :
" آیا به راستی همه اصرار بر انکار واقعیت بن بست و تلاش و کوشش عظیم برای کوبیدن و تخطئه کردن رفراندوم پیشنهادی رئیس جمهور نشانه بن بست نیست؟ آیا چه راه حلی برای این همه مشکلات و مسائل دارید؟ و آیا وضع موجود با این تفاصیل و بدون تغییرات اساسی و قرار گرفتن و حرکت کردن در یک چارچوب جدید قابل دوام است؟
واقعیت های عینی را نمی توان با تکذیب و انکار منتفی کرد، بن بست های واقعی را هم نه با انکار آن و نه با توسل به وسایلی از قبیل شلاق و شکنجه و تهمت و سرکوب نمی توان سرپوش گذاشت.
هنوز خود به یاد داریم که در رژیم گذشته چگونه در حالی که رژیم شاه در بن بست کامل و در آستانه انفجار بود از جزیره ثبات دم می زدند و مملکت را در آستانه تمدن بزرگ قلمداد می نمودند. "
روزنامه مجاهد ش 122، سرمقاله
به دنبال طرح مسئله رفراندوم، مجاهدین سعی در تبلیغ این مسئله می کردند که انقلاب اسلامی و خط امام به بن بست رسیده است و جالب این که مهمترین دلیل آنها برای به بن بست رسیدن انقلاب اسلامی، حذف لیبرال ها و بنی صدر و محدود نمودن قدرت آنان می باشد. به مقاله ای که در روزنامه مجاهد شماره 122، پنجشنبه 8 خرداد در این مورد چاپ شده، توجه کنید :
" بن بست سیاسی جامعه ما اینک بیش از هر زمان دیگر خود را به نمایش گذاشته است ... درگیری ها و کشمکش های کنونی صحنه سیاسی جامعه به ویژه بن بست سیاسی فعلی نه یک پدیده خلق الساعه و غیره منتظره، بلکه دقیقاً ادامه استمرار همان روند سیاسی انحصار طلبانه ای است که در 2 سال گذشته بر فضای سیاسی کشور سایه افکنده، به نتایج کنونی منجر شده است و ما نیز تا کنون بارها نسبت به چنین سرانجامی که خود طلیعه بن بست ها و بحران های بغرنج تر و خطرناک تر است، هشدار داده ایم ....
لایحه به اصطلاح حذف عبارت فرمان همایونی اخیراً از تصویب مجلس گذشت. با تمام فریب کاری و دغل بازی که در جریان آن به کار رفته بود، حذف و برکناری مقامات و مسئولین منصوب با حکم رئیس جمهور و به طور مشخص و در درجه اول کنار زدن رئیس کل بانک مرکزی هدف آن می باشد، قدم مهمی در این زمینه است .... بنابراین مشکلات و بن بست های سیاسی کنونی نیز یک راه حل قاطع و مردمی می طلبد.
در این شرایط مراجعه به آراء عمومی مردم چنان که رئیس جمهور مطرح نموده است، البته در صورتی که از قماش رفراندوم ها و انتخابات گذشته نبوده و از انواع غل و غش ها و تقلبات به دور باشد، می تواند در گشودن بن بست کنونی و در جلوگیری از سیر اوضاع به سمت قهر و انفجار به نحو قاطعی مؤثر باشد ."
در پی موضع گیری قاطع امام، بنی صدر که موقعیت خود را در خطر می دید و این احتمال را می داد که از فرماندهی کل قوا عزل بشود، در مصاحبه خود در تاریخ 9/3/60 سعی کرد مسئله جنگ را مسئله اصلی قلمداد کرده و همچنین برکناری خود را خطری جدی تلقی کند و ترس خود را از رویارویی مستقیم با امام اعلام می نماید :
" این که ما چه وقت موفق می شویم نیروهای دشمن را از خاک میهن خود بیرون برانیم بستگی به یک عامل از نظر تسلیحات و یک عامل هم از نظر روحیه دارد ... عامل دوم روحیه است که به انسجام در پشت جبهه بستگی دارد و به طوری که هر روز تزلزلی در تمام سلسله مراتب نیروهای مسلح به وجود نیاید، که به نظر من از عامل اسلحه مهمتر است.
حرف من این است و همیشه هم این بوده است و از اول هم گفته ام و حالا هم می گویم و در آینده نیز بر همین رویه خواهم بود که من روی اصولی که پذیرفته ام و اعتقادی که دارم مقابل امام نخواهم شد. اگر از این منازعات و مناقشات صرف نظر کنیم و جا و موقع خودمان را در تاریخ آینده بشر بشناسیم عصر سوم تاریخ بشری با انقلاب اسلامی ایران می تواند شروع بشود ... "
آقای رئیس جمهور در حالی که خود اقرار می کند، اولین مسئله جنگ است، مردم را تحریک به آشوب و طغیان می کند به بهانه این که ایران قبرستان نیست. همچنین بنی صدر در یک مصاحبه مطبوعاتی و رادیو تلویزیونی شرکت کرده و به سؤالات خبرنگاران به شرح زیر پاسخ داده :
" من مشیرالدوله نیستم که فحش بخورم و در بروم.
اگر میزان رأی ملت است، من به عنوان ریاست جمهوری می بینیم هر روز و هر لحظه تضعیف می شوم، تنها دیگران نیستند که حق دارند تضعیف نشوند، من هم حق دارم که تضعیف نشوم و حق دارم پیشنهاد کنم این میزان اظهار بشود یا خیر.
اگر قرار است زبان دستگاه های ما زبان تهدید باشد، این یک زبانی است که در جامعه اطمینان خاطر نمی آورد.
لازم ترین کارها رعایت آزادی های اساسی است، والا مردم مشارکت نخواهند کرد، مشارکت هم نکردند می شود همین وضعیت و بدتر از این وضعیت ."
غائلۀ 14اسفند1359 (96)
