نامه نخست‌وزیر و سخنگوی دولت
در پی انجام مصاحبه بنی صدر و عنوان کردن بعضی اتهامات نسبت به نخست وزیر و سخنگوی دولت در مورد حیف و میل بیت المال، آقای رجائی نخست وزیر و بهزاد نبوی سخنگوی دولت، نامه ای به هئیت سه نفره فرستادند و خواستار آن شدند که ضمن رسیدگی به شکایات آنها ، خطاکاران را به مردم معرفی کنند . قسمتی از نامه به شرح زیر است :
" بعد از فرمان امام (در مورد سکوت مسئولین و ارجاع موارد اختلاف ، به هیئت سه نفره) تا امروز مطالبی در تعدادی از جراید چاپ و منتشر می شود که نه تنها ناقض فرمان امام هست ، بلکه بیش از پیش در جهت تضعیف دولت و هتک حرمت و حیثیت مسئولان مملکتی است .
در این مدت این جانبان به احترام امر امام و به حکم تکلیف شرعی در برابر سیل اتهام و افترا و تهمت سکوت کرده ایم . مطالبی را که در جهت تضعیف دولت و نهادها چاپ شده ، متجاوز از 15 مورد آن را به هیئت به طور شفاهی و کتبی و خصوصی و اداری اعلام کرده و تقاضای رسیدگی کرده ایم . از طرف هیئت تا کنون اقدامی به عمل نیامده و ما همچنان در سکوت بوده و خواهیم بود .
امیدواریم که شما راضی به این نشوید که حیثیت فردی و اجتماعی افراد مورد اعتماد امام و امت بیش از این آماج تهمت و افترا و ناسزا قرار گیرد و در جو سکوت و آرامشی که ایجاد شده است ، تبلیغات علیه شخصیت و حیثیت این خدمتگزاران ادامه یابد .
به ما تهمت زده اند که دارائی ملت مستضعف را به طاغوتیان فراری و وابستگان رژیم بخشیده ایم ، ما سکوت کردیم و دیگران هر چه خواستند گفتند ، ما بدون فریادرس ماندیم و سکوت کردیم و دیگران درمیدان خالی تاخت و تاز کردند .
دوستان ما ، پیروان راستین خط امام ، فدائیان و جانبازان انقلاب اسلامی اینک از سکوت ما در رنج هستند . سیل تبلیغات دشمن به راه افتاده و ما ساکت هستیم . سخن بر سر ما نیست ، ما فدائیان امام و امتیم ، قربانی شدن در راه تحقق اسلام و اهداف انقلاب اسلامی آرزوی ماست . کاری کنید که خادم و خاطی بازشناخته شوند و به نامه ها و شکایات ما رسیدگی کنید ."
هیئت سه نفره حل اختلاف طبق معمول به جلسات خود در مورد رسیدگی به اختلافات مسئول ادامه داده و در جلسه ای که متن آن در تاریخ 16/2/60 انتشار یافت ، سخنگوی هیئت ، حجت الاسلام یزدی در مورد مسائل طرح شده در هیئت مطالبی گفتند که قسمت هایی از آن بدین شرح است :
" نامه رئیس جمهور در مورد امضا نکردن مصوبات مجلس در مورد وزارتخانه های بی سرپرست بررسی شد و از آقای بنی صدر خواسته شد نظر نهایی شان را درباره لایحه مذکور اعلام کنند تا هئیت بتواند تصمیم نهایی را بگیرد .
17 نامه از مقامات مملکتی رسیده که به مطالب روزنامه انقلاب اسلامی در مورد مسئلته گروگان ها و نسبت هایی که به دولت یا وزیر مشاور داده شده استناد شد و در این مورد هیئت با اکثریت آراء ، روزنامه انقلاب اسلامی را متخلف از امر امام می داند ."
همه در فکر آرام ساختن جو و پرداختن به جنگ بودند ، سید ابوالحسن بنی صدر در پی مغشوش کردن جو به هر نحو و به هر چیزی که ممکن است از آسمان و ریسمان برای این کار مدد می جست .
در پی انتشار متن بودجهت پیشنهادی دولت ، بنی صدر در مورد بودجه ، تحلیلی داده است که در تاریخ 16/2/60 به چاپ رسید ، نتیجه گرفته است که وابستگی مثل خوره به جان مردم و حیات کشور ما افتاده است . و در ادامه تحلیل بنی صدر که در تاریخ 17/2/60 انتشار یافته چنین آمده است :
" چرا باید با پنهان نگهداشتن حقایق سرنوشت انقلاب و تاریخ خود را به بازی بگیریم . وقتی رشد اقتصادی آن هم به این درجه منفی است ، چرا می گوییم کسر بودجه نداریم و با فروش بیشتر نفت کسری ظاهری بودجه را می پوشانیم .
مگر سلطه گران از ما چه می خواهند ؟ مگر برای آنها فرقی می کند که ما با چه شعارهایی در داخل خود را سرگرم کرده ایم ؟ مگر آنها از ما جز دریافت نفت و تأمین منافع خود و پیدا کردن بازار برای کالاهایشان چیز دیگری می خواهند . چرا باید اصول پایه ای انقلاب را فراموش کرده و به ظواهر امر دل خوش کنیم .
مگر شرق و غرب نمی توانند متناسب با نوع سلیقه و مصرف ما کالا تهیه و صادر نمایند . مردم آگاه باید زیبایی این انقلاب را که آغاز آگاه شدن نسل های ماست ارج بگذارید ، در سیاست های ابرقدرت ها هم در وجه سیاسی و هم اقتصادی آن مطالعه کنید و بدانید که همین مادیات و اقتصاد است که آفت بزرگی به نام ابرقدرت آفریده است .
ما قادر نخواهیم بود که فقط با تغییر ظواهر و لاقید بودن به ریشه های وابستگی از این آزمایش پیروز بیرون آییم ، چون این بودجه موجب توسعه واردات می شود و تولید تشویق نمی شود . نتیجه آن خواهد شد که محرومان جامعه از لحاظ اقتصادی محروم تر و ثروتمندان و اقشار وابسته به آنان ثروتمندتر می شوند .
ما تا تولید را راه نیندازیم راه نجات نخواهیم داشت . دنیا باید بداند ما انعطاف خود را برای صدور نفت حفظ خواهیم کرد و سیاست های خود را به موقع اتخاذ خواهیم نمود . اگر بودجه با کسری واقعی خودش تهیه می شد و شما حقایق را در مقدمه بودجته سال 60 به مردم می گفتید ، چه ضرری می کردید و حالا چه فایده ای خواهید برد ... "
در پی تحلیل های بنی صدر در مورد بودجه سال 60 ، دفتر هماهنگی همکاری های مردم با رئیس جمهور ، طی اطلاعیه ای که در تاریخ 24/2/60 انتشار یافت عده ای را به بحث آزاد درباره بودجه دعوت کرد که عبارت بودند از :
" 1) سید ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهور ، 2) بهزان نبوی مشاور در امور اجرایی ، 3) موسی خیر وزیر مشاور و رئیس سازمان برنامه و بودجه ، 4) حسین نمازی وزیر امور اقتصادی و دارایی ، 5) عزت الله سحابی نماینده مجلس شورای اسلامی و رئیس کمیسیون بودجه ، 6) علی اکبر معین فر نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون بودجه ، 7) محمد تقی بانکی معاون وزیر مشاور در امور اجرایی ، 8) فریدون صراف ، کارشناس و صاحب نظر در امور اقتصادی ."
در ضمن اختلافات سران کشور ، جنگ و آشوب های خیابانی نیز در اغلب شهرها به خصوص در مرکز کشور به حد تأسف باری رسیده بود . روزنامه ها مملو از اخبار انفجار ، زد و خوردهای گروهک ها ، کشف توطئه ها و خانه های تیمی بود .
این همه بهم ریختگی و پراکندگی منافقین را به این فکر انداخت که از فرصت استفاده نموده مهر و عطوفت پدرانه امام را به طرف خود جلب کنند ، به تصور این که در این بازار آشفته ، امام به خاطر تسکین قسمتی از اغتشاشات و گشایش در پاره ای از معضلات ، پاره ای مزایا در اختیار منافقین قرار دهد . اینک آن نامه :
" نزدیک به دو سال و چند ماه است که برغم واژگونی نظام طاغوتی سلطنتی ، مجاهدین خلق ایران باز هم تحت آزارها و افترائات و اتهامات روز افزون قرار دارند ، به نحوی که بدون مبالغه می توان گفت حتی در دوران گذشته نیز که شاه مدفون با حربه "مارکسیست اسلامی" و عامل استعمار سرخ و سیاه و دست نشانده بعث ، شدیدترین سرکوب ها را علیه ما اعمال می نمود ، تا این حد مورد افترا و تهمت نبودیم .
این حقیقت را می توان از مقایسه مجموع ساعات و صفحاتی که چه در رادیو و چه تلویزیون و منابر یا روزنامه ها و نشریات حکومت جدید صرف حمله به مجاهدین می شود و با آنچه در گذشته صورت گرفته است ، به سادگی دریافت .
همچنین کافی است که به عرض برسانیم طی دو سال گذشته حدود 50 نفر از ما و منجمله ظرف 40 روز گذشته در همین رابطه 14 تن از ما به خاک و خون کشیده شده و صدها برابر نیز با سلاح های گرم و سرد مجروح گردیده اند و این در حالی است که چند صباحی بیشتر از اعلام سال حاکمیت قانون نگذشته و تازه هنوز سربازان متجاوز عراقی قسمت هایی از خاک میهن ما را در اشغال خود دارند ...
چنین وضعیتی در متن کلیه اوضاع و احوال سیاسی و اقتصادی کشور که بحرانی بودن اکید آنها قطعاً بیش از همه معرف حضور شخص آن حضرت هست ، این گمان را ایجاد می کند که دست های به خصوص در کار است تا با ادامه همین وضعیت کشور را هر چه سریع تر دستخوش اختلافات و منازعات روز افزون درونی بگردانند .
در فحوای همه تحولات ، متوجه یک خط جنگ افروز و جنگ طلب داخلی شدیم و آن را صراحتاً با دادستان کل کشور نیز مطرح نمودیم ، به نحوی که امروز آقای موسوی اردبیلی می تواند در محضر شما شهادت بدهد که سال گذشته تقریباً در همین ایام طی دادخواهی های متعددی که از ایشان در مقام دادستان کشور نمودیم مهمترین سؤال ما این بود که : آیا خط کلی جنگ داخلی است یا خیر ؟ و البته ایشان پیوسته چنین خطی را نفی نموده و حاکمیت قانون را وعده می داد ...
همچنین ما بارها تکرار کرده ایم (منجمله در نامه مورخ 2 اردیبهشت ماه جاری به آقای وزیر کشور که در سراسر ایران نیز منتشر شده است) که اگر چه بنا به دلایل خاص خودمان به قانون اساسی رأی نداده ایم ، اما به شرط این که همین قانون نیز عملاً اجراء شود ، بدان ملتزم هستیم .
.... بی گمان شما در هر موقعیتی که مقتضی بدانید تکلیف نهایی مورد اشاره در سخنان 10 اردیبهشت را مقرر خواهید فرمود ، لیکن ما باز هم به عنوان انقلابیون یکتاپرست به عرض می رسانیم که به هیچ وجه تا آنجا که به ما مربوط است از جنگ و دعوا و اختلافات داخلی استقبال نکرده و نمی کنیم ؛
و تا آنجا که انضباط آهنین تشکیلاتی ما کشش داشته باشد ، تلاش خواهیم نمود که همچون گذشته ولو به بهای جان خواهران و برادران مان تا وقتی راههای مسالمت آمیز ابراز عقیده و فعالیت های انقلابی مطلقاً مسدود نشده و به اصطلاح حجت تمام نگردیده است از عکس العمل های خشونت بار و قهرآمیز بپرهیزیم چرا که یقیناً در شرایط موجود امپریالیسم ها از چنین منازعاتی در جهت تجزیه انقلاب و خاک میهن مان سوء استفاده خواهند کرد .
در قسمت دیگر از نامه ضمن اشاره به راهپیمایی جمعی از مادران هوادار سازمان منافقین خلق و دعوت از آنها به رعایت آرامش آمده است :
" از این حیث در برابر تکلیفی که گوشزد فرمودید چه چاره ای جز نوشتن و تقدیم وصیت نامه ها باقی می ماند کما این که امروز اوضاع به جایی رسیده است که خواهران و برادران نوجوان ما نیز حتی برای فروش یک نشریه ابتدا وصیت نامه را می نویسند و آنگاه می روند . "
در پایان این نامه ضمن اشاره به مواردی که به ادعای منافقین انحصار طلبی است تقاضای خود با امام خمینی را چنین عنوان کرده اند :
" شما که پیوسته برغم نقاهت جسمی با گروه ها و جماعت و افراد مختلف به طور روزمره دیدار و ملاقات دارید ، اکنون اگر سوء تعبیر نشود ما و کلیه هواداران مان در تهران نیز که قشری از اقشار ملت هستیم ، بدین وسیله تقاضا می کنیم که برای بیان مواضع و تشریح اوضاع و عرض شکایات و اثبات مطلب فوق الذکر بدون هیچگونه تظاهر و در نهایت آرامش به حضورتان برسیم ؛
به گمان ما این می تواند یک رویداد مهم تاریخی محسوب شده و انشاءالله سرآغاز بسیاری تدابیر و تفاهمات ملی و هر چه بیشتر زنده داشتن امید زندگی مسالمت آمیز و در نتیجه نافی تشنجات داخلی و حتی زمینه ساز اتحاد عمومی مهم سراسری برای دفع کامل عیار تجاوز حکام دیکتاتور و جاه طلب بعثی به حقوق و زندگانی هموطنان ستم زده و رنج دیده ما باشد . "
غائلۀ 14اسفند1359 (93)
