|
بنی صدر و اطرافیان وی به هیچ روی حاضر به مصالحه با جناح مکتبی نیستند و بر این عقیده اند که جناح حاکم توسط گروهی توطئه گر هدایت می شود که سرنوشت آن اتکا به قدرت خارجی است . به نظر آنها این قدرت خارجی هم می تواند روسیه باشد و هم می تواند آمریکا باشد
|
اتحاد بزرگ ملی :
این اتحاد که بعداً تبدیل شد به اتحاد بزرگ کمونیستی هیچگاه به صورت یک همبستگی مداوم و ایدئولوژیکی در نیامد و نمی توانست هم در بیاید . (زیرا فاقد اصول بنیادی یک اتفاق برادرانه بود) اتحاد به وسیله بنی صدر و دوستان کنفدراسیون دانشجویان و سران دفتر طرح ریزی شده بود . تقوی ، مسعودی و دکتر ممکن گردانندگان اصلی این طرح بودند .
روش و منش سیاسی بنی صدر و ظاهر دفتر و طبیعت کار آن که قادر به جذب کانون های انقلابی و روحانیت مبارز و طرفداران خط امام نمی توانست باشد ، قهراً محدود به تجمع عده ای از واخوردگان سیاسی ، زنان بی پروا و فاقد تقوای اسلامی و ضد اسلامی و ضد انقلابیون و گروه های مائوئیستی گردید ؛
و قبل از این که بنی صدر بتواند از این گروه بندی استفاده کند ، این مائوئیست ها و مجاهدین و جبهه ملی و ایادی دمکرات ها بودند که با تزریق نظریات خود و جاسازی مهره های قوی خویش در جلوی بنی صدر از این فضا استفاده کردند .
اولاً : به کلیه اسرار سیاسی پشت پرده پی می بردند و در فرصت های بسیار مغتنم از این اسرار سود می بردند و تعجب آور نبود که عراق از کلیه نقشه های جنگی ما بلافاصله آگاه می شد و شکست های پی در پی در زمان فرماندهی کل قوای بنی صدر و اوایل جنگ و عقب نشینی های آنچنان خائنانه بی ارتباط با رسوخ و نفوذ این گروه ها نبود .
در اینجا برای ثبوت این جریان ، بهتر می دانیم به یکی از اسناد معتبر اشاره ای بشود :
به : زندان اوین
از : بخش سیاسی ، فرهنگی وابسته به اطلاعات سپاه تهران
موضوع : خلیل رمضانی و فرشید خرد پیشه (گزارش)
" در تاریخ 4/10/59 در حدود ساعت یک بعدازظهر در داخل هواپیمایی که عازم دوبی بود از شخصی به نام خلیل رمضانی مسافر دوبی تعداد پنج بسته پاکت که در داخل آنها اسناد مربوط به حزب رنجبران که به طور غیر قانونی داخل هواپیما برده شده بود ، به دست می آید .
در داخل پاکت علاوه بر اسناد حزبی ، مقداری در مورد وضعیت جنگ ایران و عراق که ممکن است دشمن به نفع خود استفاده نماید نوشته شده است . چند برگ دیگر نیز موجود بود ، یکی از برگه ها متعلق به مشخصات پرسنلی یکی از کارمندان سازمان کشتیرانی و دیگری طرحی از یک دستگاه می باشد که هنوز تحقیقات ادامه دارد .
نحوه عمل :
خلیل رمضانی فرزند اسماعیل ... طی تماسی که اصغر اکبری زاده با وی می گیرد قرار می گذارند چند روز قبل از پرواز ملاقاتی بین او (خلیل) و اصغر و شخص سومی به نام فرشید خردپیشه سرمیهماندار هواپیمایی ملی باشد که این ملاقات انجام می گیرد .
در تاریخ 4/10/59 روز مسافرت خلیل به کویت و دوبی ، فرشید بسته ها را مخفیانه به داخل هواپیما آورده و آنها را در حین پرواز به خلیل رد می کند ، لازم به یادآوری است :
1. آن روز فرشید شیفت نداشته .
2. کلیه خدمه هواپیما حتی کاپیتان و خلبان قبل از این که توسط گمرک چک شوند حق ورود به داخل هوایپما را ندارند .
با توجه به این که شرایط ویژه جنک حاکم است و امکان این که به داخل هواپیما اسلحه و مواد انفجاری برده شود وجود دارد ، رعایت ننمودن مسئله فوق از نظر فرودگاه شدیداً قابل تعقیب است .
3. با توجه به این که به گفته خود فرشید و مسئول امر در فرودگاه پست او نبوده ، او مطلقاً حق ورود به هواپیما را نداشته است .
4. با توجه به این که خود فرشید نیز در بازجویی اذعان داشته ، می دانسته با ارتکاب به این عمل جرم بزرگی را مرتکب خواهد شد ، ولی باز انجام داده است .
با هوشیاری یکی از مسافرین که ناظر کلیه جریانات بوده به پاسداران مستقر در فرودگاه اطلاع داده می شود و چون هواپیما قصد پرواز داشته و پاسدار مربوط فرصت خواندن اسناد و شناسایی خلیل رمضانی را نداشته ، این شخص به کویت می رود بدون این که شناخته شود ...
تحقیقات تا کنون به نتایج مفیدی رسیده است و رد پای چند تن از مجرمین تا دفتر ریاست جمهوری به دست آمده ."
این بود گزیده ای از یک سند .
ثانیاً : اینان با برنامه های دراز مدت و کوتاه مدت در تشکیلات ریاست جمهوری کلیه کارها را با منویات خویش منطبق می ساختند .
ثالثاً : با اشاره عناصر لیبرالیسم که در زمان بنی صدر در دولت نفوذ کافی داشتند و دولتمردان همپالگی بنی صدر که هنوز در مناصب مؤثر اشتغال داشتند ، درگیری های نو و جدیدی فراهم می کردند و فزون تر به این درگیری ها دامن می زدند .
باز یک گزارش درون گروهی دیگر برای روشن شدن مطلب :
الف) نکاتی درباره جریان اتحاد بزرگ ملی
در فاصله دو نشست کمیته مرکزی به موازات تشدید وخامت اوضاع و بسط دامنه تعرض حاکمین علیه آزادی ها و حقوق مردم هر روز بخش هایی وسیع از مردم و گروه های سیاسی به سوی مقاومت و مقابله جدی کشیده شدند . نارضایتی و اعتراض به سرعت جای خود را به مبارزه و تلاش برای پیدا کردن راه حل و رهایی از سلطه مستبدین داد .
تماس و مذاکرات و تبادل نظر میان شخصیت های ملی و مذهبی ناراضی و مخالف با سیاست ها و مشی حاکمین به طور روز افزونی گسترش یافت . نیروهای سیاسی و ملی و تعداد قابل ملاحظه ای از شخصیت های ناراضی با اتخاذ یک موضع نسبتاً فعال ، تکاپوی تازه ای را به منظور بسیج نیروها و امکانات مادی خویش آغاز کردند .
طبق ارزیابی های انجام شده ، نیروهای سیاسی دوست و متحد بالقوه ما را در این مرحله از مبارزه (مبارزه به خاطر برکناری مستبدین حاکم) به طور کلی نیروهای سیاسی زیر تشکیل می دهند :
- بنی صدر و نیروی های تحت نفوذ و هدایت وی : شامل دفتر هماهنگی ، مشاوران و همکاران رئیس جمهور که از حمایت و همراهی اکثریت بزرگ خلق برخوردارند .
- مجموعه نیروها و شخصیت های ملی و اسلامی مخالف با جناح مکتبی حاکم شامل : جبهه ملی ، نهضت آزادی ، حزب ملت ایران ، حزب ایران ، جاما و شخصیت هایی از قبیل آقایان زنجانی ، لاهوتی ، شیخ علی تهرانی ، پسندیده برخی از مراجع تقلید نظیر شریعتمداری و همچنین مدنی و نزیه و غیره .
- سازمان منافقین .
- گروه های چپ از قبیل اتحادیه کمونیست ها ، سازمان توفان ، چریک های اقلیت ، راه کارگر ، وحدت انقلابی ، اتحاد چپ ، پیکار ، رزمندگان ، کومله و ...
بر این مبنا ما قبل از هر چیز تلاش کردیم ، مواضع و نقطه نظرهای جریانات چهارگانه فوق را از طریق تماس ها و گفتگوهای مستقیم و یا از طریق تحقیق و مطالعه اسناد آنها ، بهتر بشناسیم .
نکات زیر فشرده ایست از نتایج بررسی های انجام شده درباره پاره ای از این نیروها :
الف) نکات مشترک میان گروه های یک و دو :
- مخالفت جدی و قطع امید از جناح مکتبی حاکم .
- خواست برکناری فوری این جناح .
- نارضایتی از امام .
ب) نکات جدائی و اختلاف :
- مواضع متفاوت در ارزیابی از صف یک ، مرحله انقلاب و برخورد با امپریالیسم و سوسیال امپریالیسم .
- وجود پیش داوری ، سوء ظن و عدم اعتماد متقابل در میان آنها .
- عدم قبول اتوریته یکدیگر و تلاش هر یک برای تحمیل و یا اعمال اتوریته خود .
- داشتن دیدگاه ها و طرح های متفاوت برای مقابله با جناح حاکم .
ج) مشکلات عمومی :
- فقدان تشکیلات به طور کلی و یا عدم کارآیی تشکیلات آنها .
- وجود عموم شخصیت های منفرد با پایه های توده ای متفاوت و سلیقه ها و خصوصیات فردی گوناگون .
- عدم هماهنگی و عدم همکاری جدی و مشخص میان آنها .
د) انگیزه های آنها در مقابله با حاکمین :
- منافع و انگیزه های مختلفی این طیف را یا از همان آغاز قدرت گرفتن مکتبی ها و یا به تدریج پس از آن ، به مخالفت با جناح حکومت وا داشت .
- این انگیزه ها و منافع یا ناشی از روحیه آزادی خواهی و استقلال طلبی یا به خاطر غیر اسلامی و ارتجاعی دانستن سیاست ها و برنامه حاکمین و یا به دلیل شایسته تر و آلترناتیو دانستن خود و یا آمیزه ای از مجموعه آنهاست .
بنی صدر نمونه برجسته ایست از مقوله آخر .
هـ) مناسبات آنها با ما
- غالب آنها به ویژه سازمان های ملی و شخصیت های غیر روحانی که مناسبات صمیمانه و نزدیکی با حزب ما دارند .
- بسیاری از ارزیابی های ما را در زمینه مسائل ملی و بین المللی قبول دارند و از آن به مثابه یک وسیله سمت گیری صحیح استفاده می کنند .
- با گرمی با ما به مشورت و تبادل نظر می نشینند .
- برخی از آنان نظیر حزب ملت ایران نسبت به همکاری های غیر مستقیم متقابل میان ما و خود و عده ای نظیر جبهه ملی با همکاری های مستقیم و آشکار ابراز تمایل نشان می دهند ....
بنی صدر و اطرافیان وی به هیچ روی حاضر به مصالحه با جناح مکتبی نیستند و بر این عقیده اند که جناح حاکم توسط گروهی توطئه گر هدایت می شود که سرنوشت آن اتکا به قدرت خارجی است . به نظر آنها این قدرت خارجی هم می تواند روسیه باشد و هم می تواند آمریکا باشد .
خود بنی صدر بر این نظر است که اینها در صورت رفتن به طرف شوروی پس از مدتی به دامن آمریکا خواهند افتاد (نمونه ای از نوع مصر) و اعتقاد دارند در رویارویی و مبارزه با جناح مکتبی نباید تا حدی پیش رفت که به تحریک و موضع گیری امام منجر شود ، زیرا موضع گیری امام علیه بنی صدر فاجعه خواهد بود ...
در مناسبات با ما ، هم بنی صدر و هم اطرافیان وی از همکاری و کمک ما استقبال می کنند ، ما را متحد بالقوه خود می دانند و معتقد هستند که مشکلات متعدد موجود را باید با همکاری همه از میان برد ...
... هراس وی فقط این است که با توجه به زمینه موجود در میان مردم ، اتهام همکاری با کمونیست ها پایه های او را متزلزل کند . تماس و گفتگو و تبادل نظر ما با همکاران و مشاوران بنی صدر در سطوح مختلف همچنان در حال افزایش است .
به طور کلی با نسخه های اسلامی و مکتبی و مذهبی موافقتی ندارند ، مسئله اصلی و محور تجمع آنان کماکان میهنی و ملت گرایی است ... در بخش های مشترک بیش از همه حاکمین را به باد تمسخر و استهزاء می گیرند ...
از برخوردهای رادیکالی اجتناب می کنند ، فروهر در یک دیدار علت چنین برخوردی را بدین نحو توضیح داد :
" درست است که اینها نالایق ، ناتوان و فاسد هستند ، اما اشکالاتی که در آنها است در صف اپوزیسیون هم دیده می شود ، در زمان شاه گفته می شد که شاه باید برود ، اگر شمر ذی الجوشن هم به جای او بیاید بهتر است ، ولی امروز فرق دارد ، برای مردم آلترناتیو مطرح است ... "
غائله چهاردهم اسفند ۱۳۵۹(۲۶)
