به وجود آمدن سازمان انقلابیون کمونیست در عرصه تئوریک و سیاسی ، برای جنبش کمونیستی گامی به پیش محسوب می شد . از نقطه نظر داخلی ، این سازمان می توانست مسائل مختلف مطرح در جنبش طبقه کارگر را به شیوه ای مارکسیست – لنینیستی پاسخ گوید و راه مناسبی برای آن باشد
|
نشریات اتحادیه ی کمونیست ها :
نشریات داخلی در خارج تحت همین عنوان به صورت تک ورق و بدون آرم ، پخش می شدند . در داخل ابتدا به صورت جزوات 30 یا 40 صفحه ای تحت عنوان و پوشش " نقد و پژوهش و ادبیات ؟ " پلی کپی می شدند .
نشریه " حقیقت " در ابتدا به صورت ماهانه و گاهی دوبار در ماه منتشر می شد . بعد از فعالیت در ایران به صورت نامرتب ، هفته ای یک بار یا دو هفته یک بار منتشر می شد ، اما در ابتدای جنگ تحمیلی ، به مدت چند هفته ، در هر هفته 3 بار منتشر می شد .
- حقیقت تا شماره 27 در خارج و از آن شماره به بعد در ایران چاپ شد
- نشریه تئوریک به نام کمونیست نیز چاپ می شد .
- نشریه مغان که یقیناً به 10 شماره نرسید .
- نشریه ایشچیلر که خط بچه های آذربایجان را تبلیغ می کرد .
- نفتگران جنوب که در سال اول و دوم انقلاب چاپ می شد .
- نشریه جنوبی مشهد که فقط یک سری خبر را منتشر می کرد .
- نشریه پیشمرگه که در زمان فعالیت سازمان در کردستان منتشر می شد . (1)
« فصل سوم »
- نکاتی چند درباره ی سازمان در خارج از کشور (2)
برای تشریح این وضعیت از مقاله مهرداد که در اواخر آبان 63 منتشر شده استفاده می کنیم : " پس از اشتباهات حزب توده طی سال های 1332 – 1320 و به خصوص در مقطع کودتای 28 مرداد 1332 ، جریان های جدیدی در جنبش کمونیستی به وجود آمدند که مهم ترین آنها یعنی چریک های فدایی خلق از نقطه نظر داخلی ، اساساً در واکنش نسبت به اپورتونیسم راست حزب توده تشکیل شد .
تشکیل سازمانی مشابه چریک های فدایی خلق در ایران ، تنها در واکنش نسبت به اپورتونیسم حزب توده و در چارچوبی صرفاً ملی نبود و در سطح بین المللی و با تأثیرپذیری از واکنش چگوارا و فیدل کاسترو نسبت به اپورتونیسم احزاب تجدید نظر طلب در کشورهای گوناگون و پس از در غلتیدن شوروی سوسیالیست و انقلابی به شوروی امپریالیست و ضد انقلابی صورت گرفت . اساسی ترین هسته این واکنش ، همانا عدم کاربرد قهر انقلابی توسط حزب توده در 28 مرداد 32 است .
سازمان پس از برشمردن اشکالات اساسی حزب توده در این زمینه ، به این نتیجه می رسد که نیروی انقلابی باید بی درنگ به کاربرد قهر بیندیشد و این بی درنگ اندیشیدن به شکل تبلیغ و ترویج قهر انقلابی و تربیت طبقه کارگر و توده مردم و در موقع مقتضی به شکل اجرای آن توسط یک گروه چریکی صورت گیرد .
پس واکنشی که بر ضد حزب توده بروز کرده ، ضمن آن که علل اساسی اشکالات حزب توده را ارزیابی و به حق از آن انتقاد می کرد ، لیکن ضمن آن که این انتقاد ، کامل و همه جانبه نبود در همان وجه اساسی نیز مرتکب چپ روی شد و به روی دیگر سکه در غلتید .
به عبارت دیگر در آن زمان تحلیل درست از حزب توده منوط به آن بود که در سطح تئوریک ، از عملکرد سیاسی ، تشکیلاتی ، عملی ، استراتژیک و تاکتیکی این حزب ، تجزیه و تحلیل کاملی به عمل آید و ضمن آن که اشکالات اپورتونیستی حزب بررسی می شوند ، نقاط مثبت و درست آن نیز ارزیابی و نقد شوند .
چنین تحلیل همه جانبه ای نه تنها توسط چریک ها ، بلکه توسط سازمان های کمونیستی پس از آن نیز صورت نگرفت و به ویژه وجوه مثبت حزب توده در سال های 1332 – 1320 حتی تا کنون نیز از جانب سازمان های کمونیستی مورد قبول واقع نشده است . حزب توده به ویژه از جهت تشکیلات ، کادر پروری ، آموزش درون گروهی و ارتباط و پیوند با توده ها باید به عنوان یکی از بهترین تشکل ها در ایران آن زمان مورد ارزیابی قرار گیرد .
اپورتونیسم رهبری حزب توده ، در ابعاد تئوریک و سیاسی و در اتخاذ استراتژی و تاکتیک تبلور پیدا کرده ، اما در عرصه تشکیلات و پیوند با توده ها ، به دلیل وجود عناصر صادق ، پاک و مؤمن به مبانی مارکسیسم – لنینیسم همواره صاحب استخوان بندی محکم بود و بررسی تجربیات حزب توده در این مورد و عبرت آموزی از آن برای جنبش کمونیستی ما حائز اهمیت فراوان خواهد بود .
به هر صورت واکنش چریک های فدایی بر ضد حزب توده ، در خود سازمان منجر به پیدا کردن راه حل مناسبی برای رفع اشکالات تئوریک سیاسی و تاکتیکی نشد و تنها در هسته مرکزی مباحث خود را متوجه قهر انقلابی و آن هم به صورت ترور مزدوران و سرکردگان رژیم کرد . اگر حزب توده را در ابعاد مثبت و منفی اش به عنوان تز در نظر بگیریم ، سازمان چریک های فدایی خلق ، آنتی تز آن محسوب می شود .
به مرور زمان به کارگران پیشرو این مملکت ثابت شد که واکنش مزبور علیه حزب توده ، واکنش نادرستی بوده و سازمان انحرافات جدیدی دارد که به سان انحرافات حزب توده برای جنبش طبقه کارگر و جنبش کمونیستی خطرناک هستند .
سازمان چریک های فدایی خلق در مقاطعی از رشد خود ، همچون تارودنیک ها که کارگران پیشرو و ارزشمندی چون استپان فالتورین ، رهبر اتحادیه های کارگری شمال روسیه را از طبقه خود جدا کردند و او را در کوره راههای ترور مسلحانه انداختند ، کارگران پیشرو بسیاری چون اسکندر صادقی نژاد و جلیل انفرادی ، رهبران سندیکای فلزکاران تهران و همچنین هوشنگ تره گل و ... را از طبقه ی خود جدا کردند و به کار ترور گماشتند .
به مرور و در طی سال های بعد از 50 در بخش های پیشرو طبقه کارگر ، مباحثی درباره درستی و نادرستی این جریان به وجود آمد . در این بحث ها ، هم اشکالات و انحرافات حزب توده مد نظر قرار گرفتند و هم اشکالات و انحرافات سازمان چریک های فدایی خلق بررسی شد . این مباحث تئوریک و سیاسی در زمانی در این جنبش اوج گرفتند و در محافل کوچک و بزرگ آن پیچیدند که سازمان انقلابیون کمونیست در سال 1349 در خارج از کشور تشکیل شده بود .
سازمان انقلابیون کمونیست در خارج از کشور به مثابه واکنش بر ضد دو جریان حزب توده و سازمان چریک های فدایی خلق در عرصه تئوریک – سیاسی به وجود آمد و سنتز دو جریان نامبرده از زمینه های تئوریک و سیاسی بود .
این سازمان اساس کار خود را بر مطالعه مارکسیسم – لنینیسم و بررسی تحقیقی – علتی تاریخ ایران بعد از سال های مشروطیت گذاشت و سعی در تبیین رویدادهای دوران مشروطیت به سبک علمی نمود ؛ دوران 20 تا 32 را بررسی کرد و پس از آن ، انحرافات چریک های فدایی خلق ، عمده ترین مشغله تئوریک – سیاسی سازمان نامبرده شد .
به وجود آمدن سازمان انقلابیون کمونیست در عرصه تئوریک و سیاسی ، برای جنبش کمونیستی گامی به پیش محسوب می شد . از نقطه نظر داخلی ، این سازمان می توانست مسائل مختلف مطرح در جنبش طبقه کارگر را به شیوه ای مارکسیست – لنینیستی پاسخ گوید و راه مناسبی برای آن باشد .
جریان نامبرده در واکنش به انحرافات شوروی و احزاب کمونیست اروپایی نیز تشکیل شد . این سازمان سعی می کرد رویدادهای شوروی و تبدیل این کشور به امپریالیسم شوروی و احزاب وابسته اش (اینک حزب توده یکی از عمال این امپریالیسم شده بود) را تبیین و بر ملا کند ؛
بنابراین جریان انقلابیون کمونیست در عرصه ی تئوریک سیاسی از نظر داخلی به عنوان واکنش بر ضد اپورتونیسم حزب توده و چریکهای فدایی خلق و از حیث بین المللی در واکنش نسبت به شوروی سوسیال امپریالیست و ریویزیونیسم خروشچفی و ریویزیونیست های رنگارنگ دیگر تشکیل شده بود.
سازمان مزبور در جنگ و دعوای میان مارکسیست – لنینیست ها و ریویزیونیست ها ، میان چین و شوروی جانب مائوتسه دون را می گرفت و از تکامل خلاق مارکسیسم – لنینیست ها توسط وی دفاع می کرد . بنابراین جهت سوم این جریان ، از حیث سیاسی و تئوریک ، آوردن جدیدترین مباحث جنبش بین المللی و به ویژه افکار مائوتسه دون ، رهبر مارکسیست لنینیست ها و دفاع از مباحث تئوریک سیاسی وی در باب چگونگی خصایل انقلاب و نیروهای انقلاب و ... در کشورهای تحت سلطه امپریالیسم بود .
سازمان انقلابیون کمونیستی در واقع آغاز دوره جدیدی در جنبش کمونیستی محسوب می شد . این سازمان علاوه بر مباحث اساسی تئوریک و سیاسی ، در باب بافت جامعه ، خصلت انقلاب ، نیروهای انقلاب ، طبقات مختلف انقلابی و ارتجاعی و همچنین جدیدترین مباحث بین المللی مورد مشاجره ی مارکسیست – لنینیست ها و اپورتونیست ها و ریویزیونیست ها ، به بیان مباحث سیاسی منظم درباره اوضاع رژیم می پرداخت و در مجموع و به طرزی اصولی آینده را پیش بینی کرد .
سازمان انقلابیون کمونیست ، جنبش توده ها ، به ویژه جنبش طبقه کارگر در ایران را ، بررسی و اخبار و گزارشات مربوط به این جنبش را جمع آوری و تجزیه و تحلیل و به شکل جزوات متعدد منتشر کرد . (مثلاً کتاب مختصری درباره جنبش کارگری در ایران و ... )
همچنین سازمان نامبرده آثار کلاسیک را چاپ می کرد و مجموعه این نوشته ها را به طور مخفی به داخل ایران می فرستاد و محافل کمونیستی کوچک و بزرگ داخلی ، از این طریق در جریان اوضاع و احوال سیاسی داخلی و بین المللی قرار می گرفتند و با جدیدترین مباحث آشنا می شدند .
در مهر ماه سال 1355 از وحدت دو جریان پویا و انقلابیون کمونیست ، سازمان اتحادیه کمونیست (ا.ک.) پا به عرصه وجود نهاد . یکی از کتب گروه پویا " سخنی با پویندگان انقلاب " است که از بهترین رسالات در رد مشی چریکی و همزاد کتاب مارکسیست – لنینیست ها و مشی چریکی منتشره از طرف سازمان انقلابیون کمونیست است و در آن بیشتر وجه بین المللی اشکال نامبرده بررسی می شود .
" ا.ک. " در مهر ماه 1355 متولد شد و دو سال و نیم پس از آن ، یعنی در بهمن سال 57 ، مجموع افراد این سازمان وارد ایران شدند . ورود آنها با تدوین اصطلاح به غایت توهین آمیز در جنبش کمونیستی یعنی " خارج از کشوری ها " متقارن گشت . "
پی نوشت:
1. ر . ک به : فرید سریع القلم ، پرونده 18311 ، بازجویی در تاریخ 5/5/61
2. آرشیو مرکز اسناد ، ش . پ 17697