ساز رسوایی ویلپنت، امسال بلندتر از گذشته بود و مریم رجوی با برگزاری مجدد این شو مملو از سیاهی لشکر، یک اشتباه به جمع اشتباهات استراتژیک تمام 33 سال اخیر این فرقه افزود. اما پیش از آنکه به تحلیل ابعاد این اشتباه استراتژیک بپردازیم، بهتر است قدری در مورد فلسفه برگزاری این به اصطلاح گردهمایی پرداخته شود.
بنا به آنچه مریم رجوی، همسر سرکرده منافقین در سخنرانی خود در این تجمع اعلام کرده، تمام آرزو و اوج آمال وی و منافقین در این تجمع، حذف این فرقه از لیست تروریستی آمریکا است. به این جملات پر از حرص مریم رجوی خطاب به مهاجران و پناهندگان خارجی حاضر در ویلپنت – که نقش ایرانیان آزاده را بازی می کردند! – دقت کنید: «شما این احکام مسموم را درهم شکستید. شما در ده ها دادگاه در اروپا و آمریکا پیروز شدید. حالا، مقاومت شما از میان موج خون و سرکوب صد بار مستحکم‌تر قد برافراشته است. شما طومار تهمت و ممنوعیت علیه این جنبش را در انگلستان درهم پیچیدید. شما لیست گذاری تروریستی علیه مجاهدین در اتحادیه اروپا را مفتضح کردید. شما پرونده سازی و اتهام تروریسم علیه مقاومت را در فرانسه درهم شکستید. شما بساط گزارش بی‌اعتبار ادارة حراست را در تمام ۱۶ایالت آلمان علیه این مقاومت برچیدید.»
تمام آنچه که وی با حرص و حرارت و جیغ فراوان در ویلپنت عنوان کرد، برای مهاجرانی که زبان وی را نمی فهمند نبود، بلکه بیان استدعای عاجزانه ای بود از آمریکا برای حذف نام این فرقه از لیست گروه های تروریستی وزارت خارجه این کشور.
در حقیقت چنین مراسمی که در سایت های زنجیره ای منافقین از آن به «نمایش قدرت مجاهدین خلق»تعبیر و تفسیر می شود، چیزی جز یک تجمع پیزوری و اجاره ای برای نمایش حیات این فرقه و پُز حضوری کم رنگ بیش نیست.
البته میان پرده هایی هم وجود داشت که اگر چه مریم رجوی همچون همیشه، با حرارت و شور بسیار آن را ابراز می کرد اما با توجه به حال و احوال ناخوش منافقین، به طنزهای خنده داری می ماند که در آن ها شخص نادانی برای مخفی کردن ناتوانی خویش، بلوف های بزرگی بر زبان می آورد. بلوف هایی همانند «بهار ایرانی با وجود سرکوب رژیم ایران و شرایط انفجاری همچنان زنده است.»، «رژیم ایران درس خود را از اتفاقاتی که در لیبی و سوریه افتاده گرفته و تصمیم گرفته به برنامه ساخت سلاح هسته ای خود جامه عمل بپوشاند و مجاهدین خلق را به عنوان آلترناتیو دمکراتیک از بین ببرد.»
چرا ویلپنت به چشم سیاسیون آمریکایی نیامد؟
الف – مریم رجوی در حالی با برگزاری چنین تجمعی تکراری، تلاش دارد از اقدامی جدید و به قول خودش عزمی جدید سخن بگوید که نسخه قدیمی و تکراری استفاده از چهره های سیاسی وابسته و مواجب بگیر، همچنان آثار اتهامی پررنگی را به دنبال این چهره ها دارد. چهره هایی همچون رودولف جولیانی، شهردار سابق نیویورک، جیمز وولسی، رئیس سابق سازمان سیا و تام ریج، وزیر سابق امنیت آمریکا که انگشت اتهام مقامات قضایی آمریکا را به دنبال خود دارند و افرادی همچون ژنرال هیو شلتون، رئیس سابق ستاد مشترک ارتش آمریکا، لوئیس فری، مدیر سابق اف‌بی‌آی، و مایکل موکاسی، دادستان کل سابق که وزارت خزانه داری آمریکا، با تحقیق از آنها در پی اثبات حمایت این افراد از تروریسم است. تنها اخبار و اطلاعات منتشر شده در مورد این افراد نشان می دهد تا چه اندازه سایر افرادی که در تجمعات این فرقه شرکت می کنند، در معرض اتهام و احضارهای قضایی قرار دارند، ضمن اینکه پس از افشای سخنرانی های پولی این افراد در محضر منافقین! انگشت اتهام بزرگ به جانب تمام افرادی که به هر ترتیب با این فرقه همکاری می کنند یا در تجمعات این گروهک سخنرانی می کنند وجود دارد.
ب – اگر چه حنای حضور یکصد هزار ایرانی در این تجمع و دیگر تجمع ها، دیگر رنگ و بویی ندارد، با این حال نزدیک به ۳۰۰۰ افغانی پناهنده، عرب، لهستانی و کرد پای ثابت این تجمع بودند که با وعده غذای گرم، گردش در فرانسه و دریافت چند دلار پول، حاضر به شرکت در این تجمع شدند، ضمن اینکه در حدود 200 بازنشسته سیاسی آمریکایی نیز با دریافت مبالغی از 40 تا 150 هزار دلار از سران منافقین در این تجمع شرکت نمودند.
با این تفاسیر وقتی منافقین برای جمع آوری طرفدار و شرکت کننده برای تجمعاتشان تا این اندازه ضعیف و بی طرفدار هستند که دست به دامان مهاجران و پناهندگان خارجی می شوند یا عقبه تاریخی بیش از سه دهه اخیر آنها آنقدر سیاه است که چهره های سیاسی اروپایی و آمریکایی، تنها با دریافت مبالغ کلان، حاضر به پذیرش ننگ سخنرانی و حمایت از این گروه تروریستی می شوند، مسلم است مقامات وزارت خارجه آمریکا به ویلپنت به چشم سورچرانی عده ای از سیاسیون آمریکایی و انجام یک شو مسخره تبلیغاتی توسط یک فرقه تروریست نگاه می کنند.
ج – با برگزاری این تجمع، صرفه نظر از تمام هزینه های چند ده میلیون دلاری – که سران این فرقه هیچ گاه تمایل ندارند صورت وضعیت دریافت و تأمین آن را برای کسی بازگو کنند – منافقین و جدا از حضور انبوهی از سیاهی لشکرها و مواجب بگیران این فرقه در این مراسم، برگزاری این تجمع، ضرر بزرگ دیگری هم برای منافقین داشت و آن اینکه دولتمردان آمریکایی، در قبال تمام های و هوی سران این فرقه برای اثبات آلترناتیو بودن خود در مقابل نظام جمهوری اسلامی، باز هم به شیوه های نخ نما و پوسیده و البته سراسر دروغ روی آوردند. به عبارت بهتر، منافقین برای آنکه دیوار بلند بی اعتمادی آمریکایی ها در مورد خود را فرو بریزند و حمایت دولت این کشور را بطور علنی پشت سر خود داشته باشند و روی بیرون آمدن از لیست تروریستی این کشور هم حساب کنند، هیچ کار جدیدی انجام ندادند تا قابلیت خود را برای ایجاد تلاش های جدید، اقداماتی تازه و خلاقیتی بدیع برای جلب اعتماد آمریکایی ها به نمایش بگذارند. از این منظر، جمود شدید فکری و عدم تمایل برای حرکت رو به جلو، روندی بوده که هر سال بیشتر از گذشته باعث پس رفت این فرقه شده و این واقعیتی است که اگر چه منافقین نمی خواهند آن را بپذیرند اما آمریکایی ها به خوبی از آن باخبرند.
