ایجاد فضای تنفس برای تروریسم به واسطه حمایت از آن، راهبردی است که حامیان تروریسم ایجاد می‌کنند تا نیروهای معارض در هر منطقه قوتی بگیرند و نقشه‌های جدید را بررسی و اقدامات خود را شروع کنند. در واقع روش کار تروریسم بصورت فصلی درآمده و تحرکات خرابکارانه بنا بر اوضاع و احوال منطقه‌ای و با هدف تخریب هرچه بیشتر سازماندهی می‌شوند. تروریسم در فضای فعلی در عرصه بین المللی در حال فعالیت است و دیگر تروریسم قائل به یک منطقه نیست بلکه تحرکات خود را هر روز گسترش داده و بنابر نظر اربابان خود اقدام می‌کنند. آنان بر این مساله اذعان دارند که تروریسم نهایت خشونت گرایی و تهدید جدی بر علیه بشریت است. از این رو برای به جلو بردن منویات و تحقق اهداف خود از هرگونه اقدام ضد بشری کوتاهی نمی کنند. تروریسم امروزه به معنای واقعی نسل کشی و جنایت علیه بشریت را انجام داده و به غایت اثرات کاملا منفی و مخربی بر جامعه بشری گذاشته است.
از طرفی تروریسم در لوای گروه‌های منفعل و معارض خودنمایی کرده و همچنین گروه‌های اقلیت در اقصی نقاط منطقه‌ای را به شورش وا می‌دارند و این سنگ بنا را حامیان تروریسم و تامین کنندگان منابع تروریسم گذاشته اند. نهایت این اقدامات، بسترسازی برای مخاطرات امنیتی و تخریب‌های وسیع در نقاط مختلف است. در واقع تروریسم در هرفصل، چهره‌ای دیگر از خود نمایان می‌کند و نوبرانه‌ای برای حامیان خود محسوب می‌شوند.
از سوی دیگر حرکت‌های متقاطع تروریسم و در پی آن حرکات منفعلانه و جانبدارانه حامیان تروریسم، نوعی سیاست بازی غلط و بی تدبیری همه جانبه به همراه دارد. در این مسیر ترفندهای بسیاری مورد امتحان قرار می‌گیرد اما تروریسم تا به حال توفیق خاصی نداشته و صرفا بسترهای بحران زایی را ایجاد کرده که هیچ نتیجه‌ای در بر نداشته است.
از این مساله نمی توانیم بگذریم که تروریسم نه تنها در قالب نزاع ودرگیری رخ نشان می‌دهد بلکه در حال حاضر در فضای مات سیاسی موجود، از ابزارهای مختلفی برای ورود به نقاط امن سایر حکومت ها استفاده می‌کنند. از جمله فعالیت ها تروریسم سایبری و تروریسم پرتوزا بسیار فعال بوده و خطرات بسیار جدی را به همراه دارد. در این راستا حمله سایبری به فضاهای امنیتی می‌تواند ضربه‌های جبران ناپذیری به جای بگذارد. همچنین ابزارهای ایجاد کننده پرتوهای یونیزه و غیر یونیزه که بصورت قدرتمندی می‌تواند حیات جامعه بشری را تهدید و مختل سازد.
در این راستا به نظر می‌رسد برای مهار هرگونه تهدید تروریسم، بایستی اقدامات نهادینه و جامع نگری را در دستور کار داشته باشیم. از طرفی بایستی برای اتحاد و هماهنگی بین المللی نوعی همگرایی را در جهت تحقق اهداف بلند مدت در نظر داشته باشیم. در این میان ضمن پایبندی به تعهدات مشترک بین المللی و منطقه‌ای برای مقابله ی جدی با تروریسم، به نظر می‌رسد یک راهبرد ویژه برای انسجام تعامل می‌تواند همان دیپلماسی هوشمند باشد. در واقع این راهبرد بر اساس تعاملات مثبت و موفق شکل می‌گیرد و از تجربیات ناموفق گذشته درس گرفته می‌شود.
در هر حال تروریسم، نامفهوم ترین پدیده ی امروزی جامعه جهانی و شوم ترین و خانمانسوز ترین حرکت در سطح بین المللی است که به واقع بایستی از میان برداشته شود و ریشه کن گردد.
