اينکه بنا به شهادت بسياري از جدا شدگان از فرقه، بسياري از محققان علوم سياسي که در مورد منافقين تحقيق مي کنند و کساني که از گذشته و حال منافقين به خوبي خبر دارند، مسعود رجوي از همان دوران نوجواني براي شخصيت خود کاريزماي زيادي قائل بود و خود بزرگ بيني خاص و مطلقي براي خود و انديشه هاي خود قائل بود، شکي در آن نيست.
تجربه سال هاي دور و نزديک نشان داده که منافقين هر گاه در معرض بزرگ ترين بحران ها قرار داشته اند و شرايط وخامت باري به لحاظ روحي و رواني بر آنها حکم فرما شده، مسعود رجوي بيش از گذشته تلاش کرده تا شرايط را آرماني و آرام نشان دهد و با مشغول کردن خود به چيزي که درجه اهميت به مراتب کمتري دارد، بر طبل تدبر و درايت خود بکوبد.
زماني که 30 خرداد با فضاحت تمام به شکست نکبت باري منجر شد و مردم چهره نفاق را در سيماي مجاهدين خلق واضحتر از هر روز دیدند مسعود رجوي به گونه اي که گويي اتفاقي نيفتاده، از درايت خود براي تست زدن اوضاع سخن گفت و سنجش عيار همراهي مردمي با آرمان هاي واهي فرقه اش را دلیل فرمان نابخردانه خو دانست.
وقتي جايش در فرانسه به دليل رفتارهاي تروريستي تنگ شد و تحت فشار دولت فرانسه قرار گرفت و دعوت طارق عزيز براي تکميل پروژه خيانت و حضور درعراق را قبول کرد، ازاين فرار به عنوان پرواز سرنوشت ساز به جوار خاک ميهن ياد کرد و آن را تحولي بزرگ ناميد و پشت سر اين عناوين مخفي شد تا فضاحت فرار به خاک دشمن و همپيماني با او براي خيانت به مردم کشورمان را مخفي کند.
زماني که براي پيروي از هوس هاي خود همسر مهدي ابريشم چي را تصرف کرد و در قبال آن خواهر موسي خياباني را به او هديه داد،از آن به عنوان انقلاب ايدئولوژيک ياد کرد و دنائت خود را پشت اين عبارات زيبا مخفي کرد.
در جريان عمليات فروغ جاويدان (مرصاد) به جاي آنکه به تئوري هاي خنده دار خود براي پيشروي در داخل خاک ايران اشاره اي بکند، علت شکست خفت باري که فرقه اش متحمل شد را در توجه بيش از اندازه به خانواده و عدم توجه به هدف هاي فرقه عنوان کرد و جدايي خانواده ها را باعث گردید.
شرايط براي مسعود رجوي و فرقه اش در حالي به قرار شواهد و قرائن وخيم به پيش مي رود که او تلاش مي کند تا اوضاع فعلي را آرام جلوه دهد، به گونه اي که گويي اتفاق خاصي نيفتاده و اوضاع و احوال به خوبي پيش مي رود. اگر سري به سايت ها و نوشته هاي چند روز اخير در سايت هاي منافقين بزنيم اين امر به خوبي مؤيد همين مسئله است. تلاش براي حمايت از بقاياي حزب بعث در انتخابات عراق درشرايطي که منافقين بنا به تفسير قانون اساسي عراق و خواسته مردم اين کشور بايد جل و پلاس خود را جمع کنند و بروند تاکیدی بر همين حکايت است.
تئوري مسعود رجوي براي انتخابات اخیر عراق به گونه اي است که او با حمايت از افرادي همچون صالح مطلک تلاش دارد از خود و فرقه اش نه به عنوان گروهي جنايتکار و انگل در سرزمين عراق، بلکه به عنوان جزيي از مردم و ساختار سياسي عراق نام ببرد.
رجوي تلاش دارد خود را جزيي از ساختار سياسي عراق در زمان انتخابات جا بزند و خود بزرگ بيني او دراين ميان به گونه اي است که تلاش مي کند نقشي مشابه کارتل ها و تراست هاي بزرگ مالي آمريکايي براي خود ايفا نمايد؛همان کارتل هايي که کانديداهاي سرشناس آمريکايي براي جلب حمايت آنها از خود همه گونه تلاش انجام مي دهند(نگاه کنيد به حمايت هاي متقابل و شديدي که اخيرا منافقين و صالح المطلک به طريقه مالي و لفظي از يکديگر انجام مي دهند). دراين حمايت ها غول هاي مالي آمريکايي مطالباتي را از کانديداها دارند و در قبال آن کانديداها نيز متعهد مي شوند در صورت انتخاب شدن شرايط حضور بهتري را براي آنها فراهم کنند و اين مسئله اي است که هر دو حزب جمهوري خواه و دموکرات آمريکا به دنبال آن هستند و حتي هيئت دولت حاکم – از هر حزبي که باشد – نيز براي آن تلاش مي کند تا نتيجه انتخابات آينده را هم به نفع خود رقم بزند.
مسعود رجوي با الگو برداري از همين روش دو هدف را در سر مي پروراند. اول آنکه با اعلام حمايت از حزب بعث و مهره هاي معلوم الحالي مثال صالح المطلک، به او تفهيم مي کنند که تداوم حمايت او از منافقين و ماندن آنها در عراق مي تواند به کمک هاي مالي بيشتر منافقين به بقاياي حزب بعث منجر شود. با اين روش منافقين تلاش مي کنند فارغ از راي مردم عراق خود را به عنوان گروهي تاثير گذار در انتخابات آينده عراق معرفي کنند و از سويي حداقل حمايت را با پشتيباني حزب بعث از خود داشته باشد. دوم اينکه مسعود رجوي تلاش مي کند با حضور نامشروع خود در انتخابات عراق، حضور فرقه خود در انتخابات اين کشور را – به عنوان يکي از شبهه احزاب داخلي و تاثير گذار در انتخابات – به عنوان امري طبيعي جلوه دهد که بعد از بيست سال حضور در عراق، هم اکنون اين حق را دارد که نقشي را در تعيين نتيجه انتخابات در عراق ايفا کند و در نتيجه اين باور را القا کند که مسئله اخراج منافقين از عراق امري تحقق نيافتني است و به يک شوخي بيشتر شبيه است و منافقين مسائل مهم تري دارند که شرکت در نتيجه انتخابات عراق يکي از آنها است.
همه اين موارد در شرايطي شکل مي پذيرد که دولت عراق هم زمان با تلاش براي برگزاري يک انتخابات آزاد، همانقدر که سرنوشت سياسي مردم اين کشور در انتخابات آينده را مهم مي داند، از دل مشغولي بزرگ مردم عراق يعني اخراج منافقين نيز غافل نيست و براي دولت اين کشور،اخراج قاتلان مردم عراق همانقدر اهميت دارد که سرنوشت سياسي پارلمان عراق.
