دانشجوي شهيد حسين اصغر قانع گليان

نام پدر : تقي

تاريخ تولد : 1336

تاريخ شهادت : 12/10/65

محل تولد : شيروان

محل شهادت : مشهد

رشته تحصيلي : تاريخ

ترور توسط منافقين كوردل

زندگينامه ...

شهيد حسين قانع گليان در سال 1336 در خانواده اي مذهبي در روستاي گليان از توابع شهرستان شيروان پا به عرصه وجود گذاشت . تحصيلاتش را در حالي كه از نعمت پدر محروم شده بود با موفقيت كامل دنبال كرد و استعداد فوق العاده او سبب شد تا پايه هاي تحصيلي دوم و سوم را در يك سال بگذارند . هم زمان با تحصيل در دبستان براي چراي گوسفندان راهي دشت و بيابان مي شد و در سكوت طبيعت به مطالعه كتاب مي پرداخت .

در همان زمان كتابخانه اي در روستاي زادگاهش تأسيس نمود و كتاب هاي مورد نياز را از شهر به روستا آورد. جهت ادامه تحصيل به شيروان نقل مكان كرد.در كنار تحصيل، فعاليت هاي اجتماعي هم داشت كه اين امر باعث شد از طرف مسئولين مدرسه مورد توبيخ و ضرب و شتم قرار بگيرد و براي ادامه تحصيل راهي مشهد شود . تشكيل جلسات مخفي ، انجام مأموريت هاي حساس ، حاصل مدت زمان اقامت او در مشهد بود كه در نهايت باعث دستگيري وي در سال 1354 گرديد .

شهيد قانع با پيروزي انقلاب ابتدا در كميته مشغول شده و سپس به سپاه پيوست و در همان سال جهت ادامه مبارزه به كشور ستمديده افغانستان رفت . حسين قانع در سال 60 ازدواج نمود و با وجود فعاليت هاي مبارزاتي خود در سال 1362 در رشته تاريخ دانشكده فردوسي مشهد نيز پذيرفته شد و هم زمان در سمت داديار ناظر زندان دادسراي انقلاب اسلامي ارتش نيز انجام وظيفه مي نمود و رسيدگي به امور زندانيان را به عنوان بخشي از اوقات پر بركت خود قرار داده بود .

پرداختن به انقلاب ، دانشجو بودن و كار كردن برايش چيزي جز ايفاي مسئوليت اسلامي و تعهد اجتماعي نبود و در يك كلام در حد يك جوان معمولي بعد از انقلاب مانند يك بسيجي ساده در خدمت انقلاب بود و در اندك مدتی رابطه بسيار صميمي با زندانيان برقرار كرده بود .

شهيد قانع پنج سال پاياني عمر خود را به صورت شبانه روزي در خدمت زندان گروهكي صرف نمود و چند ماه پاياني عمرش را از سوي اداره كل زندان ها و اقدامات تأميني و تربيتي خراسان ، رياست زندان مركزي مشهد و سپس مسئوليت اجراي احكام دادسرا را عهده دار بود تا اين كه سرانجام پس از سال ها فعاليت و انجام وظيفه در سمت هاي مختلف ، در روز دوازدهم دي ماه سال 1365 با تير نفاق منافقین كوردل در مشهد به شهادت رسيد .

شهيد قانع افتخار دانشگاه بود و به عنوان دانشجويي مخلص پاسدار ارزش هاي اسلامي در دانشگاه محسوب مي شد . او كه از عناصر نقش آفرين انجمن اسلامي دانشكده ادبيات و علوم انساني مشهد بود در نشستي كه به منظور انتخاب اعضاي شوراي انجمن اسلامي تربيت يافته بود ، خود را اينگونه معرفي مي كند :

بسم الله الرحمن الرحيم

به هر صورت برادران ما را مي شناسند ، بعد از انقلاب در خدمت نهادهاي انقلاب بوديم ، در سپاه ، در دستگاه قضائي ، در عقيدتي سياسي و جاهاي متعدد ديگر كه اقتضا مي كرد در خدمت انقلاب بوديم و در عين حال در كنارش تحصيل هم بوده است و هم اكنون كه در دانشكده به حد ناچيزي در خدمت نهادهاي انقلاب هستيم .

اگر كاري داشتيم در نهادها يا داريم ، بر حسب مسئوليت دانشجويي مان بوده است نه اين كه ابتدا او را ترجيح بدهيم به آن ، نه ، در واقع آن مسئوليت دانشجويي با آن مسئوليت اسلامي يا مسئوليت تعهد اجتماعي نسبت به انقلاب اقتضا كرده است كه در بعد از انقلاب در خدمت نهادهاي انقلاب بوده باشيم و هميشه خود را دانشجو مي دانستيم .

يعني موضع گيري هاي سياسي اجتماعي مان در آن نهادهايي كه دو سه تايش را عرض كردم به عنوان يك دانشجو بوده است و هميشه اصالت دانشجويي و تفكر مباني خودمان را حفظ كرديم .

خوب طبيعتاً بايستي در خدمت انقلاب بوده باشيم و به حد ناچيزي در حد يك جوان معمولي بعد از انقلاب مثلاً بسيجي ساده در خدمت بعضي از نهادهاي بوديم و هستيم و عمده اش همان مسئله دانشجويي است و در حال حاضر هم همين براي ما كفايت مي كند ، يعني اگر آنجا هستيم به خاطر اين كه اقتضاي رسالت دانشجويي و تعهد اجتماعي مان اقتضا مي كند كه در نهادهاي انقلاب يا در هر جايي كه اقتضا مي كند ، كاري به عهده داشته باشيم .

و اما انگيزه اي كه كانديدا شدم چيزي جز همين نيست ، يعني براي دانشجو رسالت هايي قائل بودم و هستم و ان شاءالله خواهم بود كه اين رسالت ها چيزي نيست كه در يك فرد يا دو فرد يا در مجموعه محدودي كافي باشد ، قائليم كه بايستي دانشگاه و دانشجوها آن رسالت ها را داشته باشند .

حالا يك عده اي در واقع نمايندگي داشته باشند براي ايفاي همان رسالت ها ، از اين جهت و بيشترين اميدمان هم اين است كه اعم از اين كه ما در هر كجا باشيم دانشجوها واقعاً جايگاه خودشان را در شرايط فعلي انقلاب توجه داشته باشند كه توجه دارند ، الحمدالله بيشتر توجه داشته باشند و بدانند كه به هر صورت فرمايش امام اين بود كه انقلاب داراي دو بال است ، بال حوزه و بال دانشگاه ، طبيعتاً هيچ پرنده اي با يك بالش نمي تواند پرواز كند و دو بال گفتند ، نه يك بال !

لذا دانشگاه رسالت هايي داشته و دارد ، لزوماً بايستي اين رسالت ها ايفا شود ، دانشجوها جايگاه خودشان را بدانند و شرايط انقلاب را مي دانيم ، همه مان ان شاء الله بيشتر بدانيم و بتوانيم ان شاءالله مفيد واقع بشويم . خداي ناكرده به هر صورت زندگي روزمره و تحصيل و احياناً نوع ماها اشتغال به كارهاي اجرايي ما را سخت در قالبي كه داريم نگه مان ندارد و بعد هميشه به اصطلاح ما دنباله رو ديگران باشيم در چه شرايطي هستيم .

من خدمت بعضي از برادران عرض كرده ام كه خيلي از ما واقعاً شرايطي گذرانديم كه ابتدا خيلي مسائل برايمان رو براه و مرتب بوده ، اما دفعتاً متوجه شديم كه نه اينجور نمي بايست باشد و بعد ما متوجه شديم دانشگاه و دانشجو در واقع بايستي به انقلاب و بلكه به مردم جهت بدهد و جهت هم البته بگيرد .

اما اينگونه مردم يك چيزي را انجام بدهند و ما بعد بگوييم صحيح است ، اين وظيفه خطير دانشجو نيست و الحمدالله كه اين طور نبوده ، البته خوب گاهي احساس مي شود خصوصاً الان بيشتر از اين بايد باشد ، يك وقتي ما واقعاً دلمان خوش بود كه دولت اسلامي روي كار آمده و انقلاب پيروز شده و رژيم شاه سرنگون شده و چه شده و چه شده ...

و يك وقتي مي ديديم كه جمعي از دانشگاه نهيبي زدند به حاكميت انقلاب و به دولت موقت و دولت عهده دار امور و شوراي موقت و بعد معلوم شد كه خيلي وضع رو براه نبود ، خوب اگر همان جمع دانشجو بيدار نبودند ، متأثر از مواضع به حق حضرت امام نبودند و متأثر از مواضع اصيل انقلاب نبودند ، معلوم نبود كه كار به كجا مي كشيد .

حالا چون الحمدالله گروهك ها هم نيستند و آن تعارضات سياسي داخل دانشگاه حل شده ، انقلاب فرهنگي هم كه شده ، اين تصور پيش مي آيد كه خوب مسائل حل شده است ، اين نگراني هست به هر صورت در بيان همه مسئولين هم ذكر شده اين مطلب . اين است كه قائليم كه بايستي دانشجوها متوجه دقيق و درست امور باشند ، همين طور كه هستند الحمدالله در مسائل جنگ خصوصاً .

ولي خوب مسائل ديگر هم هست كه جامعه بايستي از دانشگاه واقعاً در جهت انقلاب هم مايه بگيرد ، يعني مايه هايي كه مردم از دانشگاه مي گيرند صرفاً همان تخصص و يا احياناً مدارج علمي ، مدارك علمي صرفاً همين كه نيست علم اجتماع ، علم انقلاب و علم تحول اجتماعي آن چيزي كه به هر صورت امروز عمده ترين مسئله ما هست و شايد بشود گفت صد هزار شهيد در همين رابطه ما داديم . بايست مردم از اين جهت هم از دانشگاه مايه بگيرند .

خوب اين جاي نگراني هست به اين جهت ما در واقع خواستيم در خدمت آقايان باشيم و مسائلي در دانشگاه باشد ، مسائل اصلي و اساسي انقلاب ، ان شاءالله احياء بشود و باشد ... و آمدن ما به معناي نفي گذشته نيست ، تكميل گذشته است .

سؤال ديگر اين است كه برنامه هاي انجمن چيست ؟

مشخص است اما چيزي هست و آن اين كه تفسير ما از برنامه هاي انجمن چيست ؟ ما تفسيرمان اين است كه شايد به يك معنا همان تفسير فرمايش حضرت امام باشد كه فرمودند : " رسالت انجمن هاي اسلامي همان رسالت انبياء است " . اما خود اين تفسير دارد ، يعني چگونه رسالت انبياء ، چه رسالتي از انبياء ، براي انبياء رسالت هاي متعددي ذكر مي شود .

آنچه كه بنده در اين وقت كم مي توانم ذكر كنم اين است كه انجمن در دو وجه حسنات و صالحات مي تواند كار كند . حسنات انجمن هم همان كه عرض كردم ، رسالت دانشجو در شرايط فعلي انقلاب كه آن چيزي كه مردم اميد دارند به دانشگاه ، مردم به جماعت دانشجو اميد دارند ، اميدشان هم اميد نابجايي نيست ، در واقع سابقه تاريخي دانشگاه اين را نشان داده كه اين يك اميد به حقي است .

و لذا انجمن در اين دو برخورد مي تواند نقش خودش را ايفا كند ، يعني امور جاري انجمن مثل مجالس و محافل و مراسم مذهبي و بزرگداشت ها و شعائر مذهبي و تبليغ امور فرهنگي اسلامي و صالحات هم همان مسائلي كه باعث تحرك و تحول اجتماعي ، مايه دادن به توده مردم و رسالت دانجشويي و ...

نظر شخصي خود من اين است كه (يعني اين را من از جهت خودم عرض نمي كنم ، از نظر برادران و خواهراني كه اينجا هستند و خدمت شان ما ارادت داريم و شأن ما اين نيست كه خدمت آنها اين مطالب را عرض بكنيم) ولي واقعيت اين است كه اين 8 – 7 سالي كه بر انقلاب گذشته تجربه هايي را براي خيلي ها به وجود آورده و از اين تجربه ها بايد استفاده بشود .

يعني اين دانشگاه همين شرايط را نداشته ، بلكه شرايط حادتري داشته در زمان انقلاب ، در بعد از انقلاب ، در ما قبل از انقلاب فرهنگي ، در دوره دولت موقت ، در زمان انقلاب فرهنگي ، در زمان فعاليت هاي گروهك ها و در بعد از آن و لذا خوب اگر برادراني كه ما خدمت شان ارادت داريم هستند كه خيلي هم كمك دارند به انجمن پيشقدم مي شدند ، كه خيلي از ما جلوتر هستند و به مسائل و از اطلاعات و تجربه هايشان استفاده بكنيم ، البته بهتر است .

والسلام