خارج سازی تدریجی سران منافقین از اشرف

بعد از درگیری بوجود آمده میان نیروهای نظامی عراق با منافقین در اطراف اردوگاه اشرف، و اعلام رسمی نخست وزیر عراق مبنی بر تعیین ضرب العجل برای خروج منافقین از اشرف و خاک عراق، سران این فرقه به تکاپوی شدیدی افتادند تا باز هم با استفاده از شیوه های کثیف خود به مظلوم نمایی در سطح بین المللی پرداخته و در مقابل این تصمیم بایستند.

اما این جست و خیز های منافقین که از اجرای پروژه کشته سازی بوسیله قربانی کردن اعضای ناراضی خود تا پول خرج کردن های کلان برای جلب حمایت مشتی سیاستمدار معلوم الحال و مزدور اروپایی و آمریکایی ادامه داشت نه تنها نتیجه ای در بر نداشت که باعث بی آبرویی بیشتر منافقین و حامیان رشوه بگیرشان شد. و از پشت پرده حق حساب های کلانی پرده برداشت که نه تنها ماهیت حامیان منافقین را روشن ساخت بلکه موضوع منشا نامعلوم این مبالغ کلان را که توسط منافقین خرج می شود را نیز دوباره به جریان انداخت.

به هر حال زمان برای منافقین به سرعت گذشت و حالا هر چه به روزهای پایانی مهلت دولت عراق نزدیک می شوند بیشتر به این نتیجه می رسند که دولت عراق در اخراج منافقین که خواست ملت عراق نیز می باشد کاملاً مصمم است و حمایت حامیان اروپایی و آمریکایی منافقین نیز دردی از این آینده خود ساخته منافقین دوا نمی کند.

از این رو بعد اعلام مریم رجوی مبنی بر اینکه دیگر حاضر نیست در مورد اخراج منافقین از عراق مذاکره کند! ( البته خانم رجوی در توهم این است که مذاکرات او و دوره گردی هایش در اروپا در تصمیم دولت عراق تاثیر دارد) شاهد تحرکاتی در میان منافقین و خصوصاً در اشرف بوده ایم که نشان از تصمیمات نهایی آنها در این باره است.

به عنوان نمونه به انتصاب زهره اخیانی به جای صدیقه حسینی به سمت مسئول اول منافقین در اشرف اشاره می کنیم که البته مریم رجوی در پیامی تمام سعی خود را کرد تا این اتفاق را عادی جلوه داده و آن را در جهت اهداف قبلی منافقین نشان دهد.

اما در پشت پرده و واقعیت این حرکت و حرکات مشابه به آن خط مشی نهفته است که می توان بدین صورت به تحلیل آن پرداخت:

اولاً پس از جست و خیز ها و هوچی گری های فراوان، منافقین خود به این نتیجه رسیده اند که کار اشرف دیگر تمام است و به زودی زود باید این زمین غصبی را به صاحبان اصلی اش (ملت عراق) بازگردانند و در این مسیر هیچ راه فراری نیز باقی نمانده است.

منافقینی که تمام دنیا را چرخیدند و هرجا که امکان داشت پول خرج کرده و مظلوم نمایی کردند حالا دیگر به این نتیجه قطعی رسیده اند که اخراج از عراق سرنوشتی است که به آن محکوم هستند.

پس از پذیرش اصل این موضوع تمامی سیاست گذاری ها و تحرکات آنها خصوصاً در اشرف به این سمت خواهد بود که بعد از انحلال اشرف بتوانند کلیت و موجودیت گروهک خود را حفظ نمایند.

با توجه به اینکه 150 نفر از اعضای منافقین، متهمانی هستند که دولت عراق خواستار محاکمه آنهاست و اتفاقاً تعدادی از آنها در اشرف قرار داشته و از اعضای هسته اصلی به حساب می آیند و حفظ آنها برای منافقین حائز اهمیت است، سرکردگان این گروهک بدنبال راهی برای نجات آنها و در نهایت نجات شاکله اصلی فرقه خود می باشند. و آنها به خوبی می دانند که در صورت تخلیه منافقین توسط دولت عراق این افراد شناسایی شده و در محاکم قضایی عراق به دست عدالت سپرده شده و محاکمه خواهند شد.

و مورد دوم اینکه دیگر اعضای حاضر در اشرف که عموماً ناراضی و جدایی طلب هستند و بدرد این سازمان نیز نمی خورند، امکان انتقال از عراق به صورت تشکیلاتی متمرکز را ندارند. و منافقین در اقدامی که زمزمه های آن هم از همین الان به گوش میرسد می خواهند با در مقابل گلوله قرار دادن آنها، دستاویزی را برای هوچی گری و مظلوم نمایی خود پس از فروپاشی اشرف فراهم کنند. که البته این مقوله نیز در فرقه رجوی مسبوق به سابقه نیز هست.

در مورد انتقال منافقین به اروپا نیز مساله کاملاً روشن است، و آن اینکه دقیقاً مانند زمانی که زمزمه های تظاهرات مردم عراق بر علیه منافقین راه می افتد، سر و کله هلیکوپتر های آمریکایی نیز پیدا می شود تا در صورت ضرورت به انتقال سران منافقین به خارج از پادگان اشرف اقدام کنند، برای طرح فرار هسته اصلی از اشرف نیز قطعا از همین همکاری آمریکایی ها بهره خواهند گرفت.

و بالاخره اینکه معلوم می شود که این تغییرات در مسئولیت های اشرف در راستای خارج سازی به موقع و بی سر و صدای منافقین از عراق است تا بعد انحلال قریب به وقوع اشرف که از انحلال کامل این فرقه جلوگیری شود.

امیر رضایی-کانون هابیلیان