مقامات بلندپایه کابینه بوش افرادی نبودند که اجازه دهند قانون محدودشان کند. اگر آن‌ها مایل بودند افرادی را به شکلی خارج از آنچه که در قوانین آمریکا به آن‌ها اجازه داده شده، دستگیر و شکنجه کنند، این کار را انجام می‌دادند.
راه‌حلی که آن‌ها برای انجام این کار یافتند این بود: برنامه‌ای که طی آن، افراد به کشورهای دیگری فرستاده می‌شدند تا در آنجا عذاب و شکنجه شوند و حق محاکمه از آنان سلب شود.
طبق گزارشی جدید از «جامعه عدالت باز»، سازمان سیا حداقل 136 نفر را به 54 کشور در سراسر جهان جهت شکنجه ارسال کرده است. بسیاری از این انسان‌ها کاملاً بی‌گناه بوده‌اند، مطلبی که دفتر بازرسی کل سیا آن را «استرداد اشتباهی» نامیده است. در ادامه 20 نکته که در گزارش «جامعه باز» به آن‌ها اشاره شده است، ذکر می‌گردند:
- سازمان سیا حداقل 136 نفر را به 54 کشور در سراسر جهان جهت شکنجه ارسال کرده است. ممکن است اسناد طبقه بندی شده دولتی حاوی اطلاعات بسیار بیشتری در این زمینه باشند؛
- وزارت دادگستری مجوز روش‌های شکنجه مورد استفاده سیا را صادر نموده بود. کابینه بوش از این روش‌ها به عنوان «روش‌های پیشرفته بازجویی» یاد کرده است. از جمله این «روش‌های پیشرفته بازجویی» می‌توان به «پرتاب به دیوار» که در این شکنجه فرد با سرعت زیاد به سمت جلو کشیده می‌شود و سپس با فشار بسیار زیاد به سمت یک دیوار انعطاف‌پذیر پرتاب می‌شود، خفگی مصنوعی، اجبار زندانی به قرارگیری در موقعیت‌های فیزیکی دردآور برای مدت‌های طولانی، اجبار زندانی به قراردادن تمام وزن خود روی انگشتان دستش، زندانی‌کردن افراد در یک جعبه تنگ، برهنگی اجباری، محرومیت زندانیان از خواب در حالیکه به صورت عمودی از دست آویزان شده‌اند و کاهش جیره غذایی، اشاره کرد؛
- رئیس جمهور بوش عنوان کرده است حدود یکصد زندانی تحت برنامه «دستیگری مخفی» سازمان سیا قرار گرفته‌اند که یک‌سوم آن‌ها از طریق «روش‌های پیشرفته بازجویی» مورد سؤال قرار گرفته‌اند؛
- دفتر بازرسی کل سازمان سیا ظاهراً تعدادی از پرونده‌هایی را مورد بررسی قرار داده است که در آن‌ها سیا افرادی را به اشتباه ربوده و دستگیر کرده بود. یک افسر اطلاعاتی سیا به واشنگتن پست گفته بود آن‌ها افرادی را به اشتباه دستگیر کرده‌اند که هیچ اطلاعاتی ندارند. در تعداد بسیار زیادی از پرونده‌ها، فقط ارتباط بسیار مبهمی با تروریسم در پرونده فرد دستگیرشده مشاهده می‌شد.»؛
- یک شهروند آلمانی به دلیل مشابهت اسمی با یکی از اعضای القاعده در مقدونیه ربوده شد. او در سلول انفرادی به سر می‌برد و در مقدونیه و همچنین در بازداشتگاه مخفی سیا در افغانستان مورد سوء‌استفاده قرار گرفت. در دسامبر 2012 دادگاه حقوق بشر اروپا اعلام کرد مقدونیه حقوق آن شهروند آلمانی را زیر پا گذاشته و همچنین اعلام کرد رفتار سیا با او در فرودگاه مقدونیه مصداق شکنجه است؛
- وسام عبدالرحمان احمد الدیماوی به مدت 77 روز در «زندان سیاه» سازمان سیا در افغانستان زندانی بود. او سپس 40 روز در بگرام زندانی بود و در آنجا تحت شکنجه‌هایی همچون محرومیت از خواب، آویزان‌شدن از سقف، اجبار به تماشای تصاویر شکنجه سایر افراد و همچنین شنیدن صدای اره‌برقی همراه با فریاد، قرار گرفته است؛
- چندین بازجوی سابق و متخصص مبارزه با تروریسم تایید کرده اند که بازجویی همراه با زور و اعمال فشار بی‌فایده است. استیون کلینمن، جک کلونان و متیو الکساندر در نامهای به کنگره آمریکا اعلام کردند سیاست بازجویی آمریکا هزینه‌های سنگینی را در بر داشته است و حملات تروریستی در دنیا افزایش پیدا کرده و گروه‌های همفکر القاعده نسل جدیدی از نیروهای به اصطلاح جهادی را به خدمت گرفته‌اند؛
- پس از اینکه ابن‌الشیخ اللیبی در سال 2002 به طرزی غیر معمول از آمریکا به مصر فرستاده شد، در آنجا تحت شکنجه مقامات مصری، اطلاعاتی دروغین درباره ارائه سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی از سوی عراق به القاعده ساخت. در سال 2003 وزیر وقت کشور آمریکا، کالین پاول، با استفاده از همین اطلاعات دروغین در سازمان ملل، مسیر حمله به عراق را هموار کرد؛
- ابوزبیده حداقل 83 بار توسط سیا تحت شکنجه خفگی مصنوعی قرار گرفت. یکی از بازجویان اف‌بی‌آی به نام علی صوفان، در کنگره شهادت داد که او موفق شده بود با روش‌های سازنده و توافقی اطلاعات مهمی از متهم استخراج کند اما پس از اینکه با روش خفگی مصنوعی شکنجه شده بود، هیچ حرفی نزد؛
- طبق قوانین بین‌المللی شکنجه تحت هیچ شرایطی مجاز نیست و اتهامات مربوط به شکنجه باید مورد بررسی قرار بگیرند و تنبیه جزایی برایشان در نظر گرفته شود؛
- در تاریخ 20نوامبر2002 (29آبان1381) فردی به نام گل‌رحمان پس از اینکه به دستور یکی از افسران سیا به طور کامل لخت شد و به زمین بتنی زنجیر گردید بدون هیچ پوششی تمام شب را در یکی از زندان‌های مخفی سیا سپری کرد و همانجا از سرما مرد؛
- شخصی به نام فاطمه بوچار توسط سازمان سیا و افرادی که ظاهرا مقامات تایلندی بوده‌اند، در فرودگاه بانکوک به مدت چنیدن روز مورد بدرفتاری قرار گرفته است. به گفته خود وی، او به مدت پنج روز به یک دیوار زنجیر گردیده بوده و در حالیکه باردار بوده است، در این مدت غذایی به او داده نشده. سپس از آنجا به لیبی منتقل شده است؛
- سوریه، مصر و اردن از جمله مقصدهای رایج ارسال زندانیان سیا بوده‌اند. در یکی از زندان‌های سوریه سلول‌هایی یافت می‌شده‌اند که فقط به اندازه یک تابوت بوده‌اند؛
- دو فرد دیگر به نامهای محمد الزری و احمد آگیزا در حالیکه به دنبال پناهندگی در سوئیس بوده‌اند دستگیر شده و به مصر منتقل می‌شوند و در آنجا تحت شکنجه قرار گرفته و به نقاط خاص و حساسی از بدن آن‌ها شوک الکتریکی وارد شده است؛
- یک شهروند ایتالیایی به نام ابوعمر از خیابان‌های میلان ربوده شده و به مصر منتقل شده است و به مدت 14 ماه به طور مخفیانه در بازداشت بوده است. در عین حال افسران مصری با استفاده از شوک الکتریکی او را شکنجه کرده و تحت بازجویی قرار داده بودند. یک دادگاه ایتالیایی به صورت غیابی 22 افسر سیا و یک خلبان نیروی هوایی را به دلیل دست داشتن در ربایش وی محکوم کرد؛
- زندان‌های سرّی سازمان سیا که تاکنون شناخته شده‌اند در کشورهایی مانند افغانستان، لیتوانی، مراکش، لهستان، رومانی و تایلند قرار داشته‌اند؛
- عبدالرحمن النشیری در زندان‌های سرّی مختلف سازمان سیا بازداشت بوده است. زمانی‌که در یکی از زندان‌های سری سیا در لهستان به سر می‌برده تحت شکنجه‌های مختلفی قرار گرفته است که از جمله آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: اعدام مصنوعی، قرارگرفتن در موقعیت‌های فیزیکی دردآور و تهدید به تجاوز جنسی به بستگان نزدیک وی در جلوی چشمانش؛
- دستور اجرایی اوباما در سال 2009 مبنی بر ممنوعیت شکنجه، سازمان سیا را از ادامه ارسال متهمین به خارج از آمریکا برای شکنجه منع نمی‌کند؛
- فرمان سال 2009 اوباما همچنین تیمی از داخل سازمان سیا را مأمور بررسی بازجویی‌ها و ارسال متهمین به خارج از کشور کرد که هنوز گزارش این تیم تحقیقاتی در دسترس عموم قرار نگرفته است؛
- گزارشی شش هزار صفحه‌ای که توسط کمیته اطلاعاتی منتخب سنای آمریکا تهیه شده است، جزئیات بیشتری را در رابطه با عملیات بازجویی و بازداشت سازمان سیا ارائه می‌دهد. با این حال خود این گزارش نیز طبقه‌بندی شده و محرمانه است.
پی نوشت
- John Glasser،نویسنده سایت آنتی وار.
