حزب منحلشده دمکرات در سال 1324 به رهبری قاضی محمد، یکی از خانها و روسای کردستان و با همکاری دیگر خوانین منطقه با قول حمایت و پشتیبانی شوروی به وجود آمد. هنوز یک سال از زمان تأسیس آن نگذشته بود که با سفر قوامالسلطنه به شوروی و قول دادن امتیازاتی به آن کشور از سوی ایران، این کشور قول داد غائلهای را که خود در مهاباد به وجود آورده بود، از بین ببرد. به این ترتیب با عدم حمایت شوروی، حرکت قاضی محمد با شکست روبهرو شد و وی همراه با دو تن از یارانش در میدان مهاباد به دار آویخته شد. پس از آن، فعالیتهای گروه بسیار کمرنگ شد و فقط به انتشار روزنامه و اعلامیه در خارج از کشور، آن هم با کمکهای مالی حزب توده و کشور عراق محدود شد.
پس از پیروزی انقلاب این حزب با دستگذاشتن روی حساسیتها و محرومیتهای مردم با اعضایی همچون عبدالله اسحاقی، عبدالرحمن قاسملو، رحمتالله شریعتی، عزیز یوسفی، دکتر علی موسوی و غنی بلوریان فعالیت خود را آغاز کرد و دشمنی و عناد با نظام اسلامی را به جایی رساند که حضرت امام طی پیامی آن را حزب شیطان نامیدند و منحل اعلام کردند. در سال 1359 حزب دو انشعاب شد که مهمترین آن انشعاب افشاگرانه غنی بلوریان بود. این حزب در سال 1360 با سیاست نزدیکی به منافقین به عضویت شورای ملی مقاومت درآمد و شعار سرنگونی جمهوری اسلامی ایران را بهعنوان یکی از مصوبات کنگره پنجم خود در رأس اهدافش قرار داد. حزب با استفاده از هر ابزار و وسیلهای به فعالیتهای خصمانه و جنایات خود بر ضد نظام و مردم مظلوم کرد ادامه داد. در سالهای اولیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی حزب منحله دمکرات جنایات تروریستی بسیاری را در حق مردم منطقه و نیروهای نظامی مرتکب شد.
تاریخ تأسیس: 1324؛
رهبران: قاضی محمد، عبدالرحمان قاسملو، مصطفی هجری؛
نوع اقدامات تروریستی: جنگ مسلحانه و ترور؛
اعتقادات: کمونیسم؛
منطقه فعالیت: شمالغرب ایران (کردستان، آذربایجان غربی، کرمانشاه)؛
سکونتگاه رهبران فعلی: سوئد، آلمان، انگلیس؛
وضعیت فعلی: منحل شده است.