حذف نقاب از چهره تروریسم بین المللی

در تعریف هر گونه عمل حکومت ها و دولت های گوناگون که به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم منجر به حمایت و سازماندهی اقدامات و فعالیت های جنایتکارانه، خشونت بار و تروریستی در کشور های دیگر گردد را تروریسم دولتی می نامند. و در همین رابطه و برای مبارزه با این پدیده قوانین حقوقی بین المللی بر دو اصل مهم تاکید دارند که عبارتند از:

1ـ دولت ها وظيفه دارند از اعمال تروريستي عليه كشور ديگر يا عليه اشخاص بي گناه جلوگيري كنند. 2ـ دولت ها متعهد هستند كه در امر پيشگيري و مبارزه با تروريسم و همچنين مجازات تروريست ها با يكديگر همكاري كنند.

در این بین برخی از کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا، داعیه مبارزه با تروریسم را داشته و حتی در این ادعا تا بدانجا پیش رفته اند که خود را ناجی بشریت معرفی می کنند! آنها از این طریق سعی دارند با القای تعریف ها و معیار های منحصر به فرد خود از تروریسم که در واقع برخواسته از سیاست های تجاوزکارانه و استعماری آنهاست دیگر کشور ها را با خود همراه ساخته و در صورت عدم موفقیت آنها را حامی تروریسم معرفی کنند.

نگاهی دقیق تر به عملکرد ایالات متحده در مقوله مبارزه با تروریسم که بعد از واقعه 11 سپتامبر لقلقه زبان سیاستمداران و مسئولان آمریکایی شده نشان می دهد که این کشور به گونه ای فریبکارانه سعی دارد تا ضمن معرفی خود به عنوان پرچمدار مبارزه با تروریسم، از طریق حمایت و فعالسازی گروه های تروریستی اهداف سلطه جویانه خود را در جای جای جهان پیش ببرد. و این در واقع مصداق واضحی از «تروریسم دولتی» است.

نمونه روشن و اصلی این برخورد دوگانه با مقوله تروریسم را می توان در رفتار آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگترین چالش آمریکا پیدا کرد. از آنجا که ایران اسلامی به عنوان تعیین کننده ترین کشور منطقه خاورمیانه و بزرگترین سد در برابر سیاست های تجاوزکارانه آمریکا به شمار می رود در سیاست خارجی آمریکا به عنوان اصلی ترین هدف مطرح می باشد، از همین رو تقریباً هدف اکثر گروهک های تروریست مورد حمایت آمریکا تعرض و تجاوز در خاک ایران است. دولتمردان کاخ سفید و کنگره آمریکا در حالی به صورت علنی از گروهک های تروریستی همچون منافقین، پژاک و جند الشیطان حمایت میکنند که ترور بیش از 17000 ایرانی بیگناه در کارنامه این گروهک ها به چشم می خورد.

البته باید توجه داشت که شکست هر چه بیشتر سیاست های آمریکا در قبال ایران و درماندگی آنها در موضوع ایران سبب می شود که برخورد های دوگانه با موضوع تروریسم و در واقع چهره تروریستی دولت آمریکا بیشتر نمایان شده و آمریکاییها در مقوله حفظ چهره بین المللی خود حساسیت کمتری از خود نشان دهند.

به عنوان نمونه میتوان از حمایت رسمی دولتمردان آمریکایی از گروهک تروریستی منافقین نام برد که ورود به این موضوع توسط آمریکایی ها آنقدر شدت یافته که در این روزها در حال تلاش برای جلوگیری از فروپاشی پادگان اشرف (اردوگاه غصبی منافقین در عراق) هستند.

در مواردی دیگر میتوان اقدام به ترور مستقیم دستگاه های اطلاعاتی و جاسوسی آمریکا و اسرائیل را در به شهادت رساندن دانشمندان هسته ای ایرانی با هدف متوقف سازی فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی عنوان کرد که غیر از دریافت کمک های اطلاعاتی از گروهک های تروریستی (منافقین) مابقی عملیات را مستقیماً خود به انجام رساندند.

و در آخرین تحرک آمریکایی ها پس از ناکامی های پیاپی در منطقه که حاصل حضور ایران می باشد، می توان به برخی از سیاستمداران و نظامیان ارشد آمریکایی در کنگره آمریکا اشاره کرد که صراحتاً خواستار ترور مقامات نظامی و سیاسی ایران شدند که این در واقع در عرف بین المللی به عنوان مصداق تروریسم دولتی شناخته می شود.

اگر تاکنون جمهوری اسلامی ایران، آمریکا و اسرائیل را به عنوان بزرگتری تروریسم دولتی معرفی می کرد و سعی در اثبات آن داشت از این پس و با این حرکت جدید آمریکایی ها، این کشور به عنوان مصداق بارز تروریسم دولتی در مجامع بین المللی شناخته میشود.

پس می توان حساسیت های سیاست مداران آمریکایی بر روی برخی از شخصیت های نظامی، سیاسی و علمی کشور را به راحتی به معنی تهدید به ترور دریافت نمود که ارائه لیست تحریم شخصیت های حقوقی از این قبیل است. و در واقع قرار گیری نام هر شخصیت ایرانی در لیست تحریم های ایالات متحده به منزله گرای ترور می باشد. و آمریکا که این روزها از طرفی از خیر حفظ ظاهر خود در عرصه بین المللی گذشته و از طرف دیگر از گروهک های تروریست مورد حمایت خود در مواجهه با دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی نا امید شده بعید نیست خود جرات پیدا کرده و وارد فاز ترور مستقیم شود!.