توطئۀ تروریسم و جامعۀ آسیب‌پذیر جهانی

 یكی از مشخصه‌های جامعۀ بین الملل كنونی، آسیب پذیری آن است. می‌توان گفت جامعۀ بین الملل متشكل از جوامعی است كه آسیب پذیری یك سان دارند. جهانی سازی و تكنولوژی جدید به طور فزاینده ای به پیكرۀ جامعۀ بین الملل ماهیت می‌بخشد و البته هم زمان این جامعه را بیش تر از پیش در برابر خطرات نابودی آسیب پذیر می‌كند. فرآیندی حقیقی كه از دنیا یك جامعۀ ارتباطات ساخته هم چنین، آن را آسان تر هدف حملات تخریبی و نابود كننده گردانده است. از این رو با وجود برخی از قواعد آمره  این طور می‌توان برداشت كرد كه آن ها در جهت حفاظت از جامعه در برابر این قابلیت‌های آسیب پذیری وضع شده اند.

به طور قطع بسیاری از خطرات و تهدید ها رفاه و بقای  كلی جامعۀ بین الملل را به مخاطره می‌اندازند، اما مهم ترین منبع آسیب پذیری این جامعۀ جهانی را می‌توان خطر تروریسم نام برد.  هر ملتی- از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب، در برابرحملات تروریسم آسیب پذیر است. اگرچه مدت زمان زیادی است كه تروریسم و خطراتش با ما بوده است، اما میزان تهدیدی كه برای ما دارد، بزرگی خسارت و آسیب هایی كه می‌تواند بر ما تحمیل كند، اكنون، از نظر كیفیت متفاوت است. از این موضوع می‌توان این طور برداشت كرد كه تروریسم به عنوان پتانسیل خطر برای همه برداشت می‌شود.

با این توصیف تروریسم یكی از جرائم داوطلب برای حوزه جهانی قضائی است، به خاطر این كه همۀ ملت ها را تهدید می‌كند و با وجود این مخاطرات استدلال خوبی است برای دادگاه‌های ملی تا بصورت قاطع نسبت به رفتار با تروریسم مانند یك جنایت جهانی تحت حقوق بین الملل مرسوم و متعارف عمل کنند. تروریسم با چنین ماهیتی، واقعاً می‌تواند عامل آسیب پذیری جامعۀ بین الملل باشد. و این شگفت آور نیست كه دولت ها همگی مانند یك جامعه عمل می‌كنند تا خود را از چنین تهدید هایی كه به وسیلۀ این فعالیت ها به وجود می‌آید حفظ كنند.

خلاصه می‌توان گفت كه فرض آسیب پذیری گویای سه چیز است:

اول، این كه خطر برخی از جرائم و جنایات خاص، همان چیزی است كه تعداد زیادی از دولت‌های عضو جامعۀ بین الملل نسبت به آن خود را آسیب پذیر می‌دانند. جنایاتی چون تروریسم اكثریت اعضای جامعۀ بین الملل را تهدید می‌كند تا جایی كه بسیاری از جوامع سیاسی در بر دارندۀ گروه هایی هستند كه وجوه مختلف زندگی سیاسی و شهری آن ها را ناخشنود كرده است.

دوم، عموماً هم زمان با توسعه‌های تكنولوژی و جهانی سازی، تهدید برخی جنایات هم طبیعتاً به طور فزاینده ای، همه گیر می‌شود و دوباره تروریسم مثالی خوب بر این مدعا است.

سوم، برخی از مرتكبان برخی جنایات، مثل تروریسم، دیگر دارای مكانی مشخص نیستند، بلكه ماهیت شان هم جهانی شده است. به هر ترتیب برخی جنایات منافع جامعۀ جهانی را به طور كلی  تحت تأثیر قرار می‌دهد چراکه آرامش و امنیت بشر را به مخاطره انداخته اند. بنابراین به نظر می‌رسد یك شبكۀ جهانی، یك جامعۀ جهانی را به چالش می‌كشد. و یك مشكل جهانی نیازمند پاسخی جهانی است.