|
گروه هایی چون گروه گلسرخی ، رزم خونین ، اتحاد ، مبارزه در راه طبقه کارگر و محافل متعدد دیگر با اعتقاد به مباحث تئوریک – سیاسی ا.ک. تشکیل و بعدها به سازمان های مستقلی تبدیل شدند
|
• اساسی ترین اشتباه و انحراف ا.ک. در خارج از کشور
" خارج از کشوری ها "
" انقلابیون کمونیست و پویا (از این پس به جای این اسامی ا.ک. می آوریم و منظورمان انقلابیون کمونیست پویا و ا.ک. از سال 49 به بعد است) در مباحث تئوریک – سیاسی ، تحقیقی – تئوریک و بررسی جنبش عینی مردم ایران و طبقه کارگر ، سنتز دو جریان حزب توده و چریک های فدایی خلق بودند و به جای خود در مهم ترین وجه اشکال خویش تزی را تشکیل دادند که چریک های فدایی خلق افتخار آنتی تز آن را کسب کردند .
در جنبش کمونیستی ما و در محافل کوچک و بزرگ کارگری – روشنفکری آن دوران ، مباحث تئوریک – سیاسی ا.ک. جای مهمی را اشغال کرده بودند . این محافل که اغلب توسط کادرهای مهم حزب توده تشکیل می شدند ، به مرور زمان و در طی رسیدن به مباحث جدید ا.ک. از کادرهای این حزب بریدند و جریان مستقلی را تشکیل دادند .
اذهان مغشوش و در هم این محافل در باب شوروی – چین و جنگ های بین این دو و همچنین راه چریک های فدایی خلق و ... مسائلی بودند که باید به آنها پاسخ مشخصی داده می شد. ا.ک. تمامی پاسخ ها را به درست ترین وجه می داد و به مرور ، این جریان ها در حول و حوش مباحث تئوریک – سیاسی این سازمان گرد هم جمع شدند .
گروه هایی چون گروه گلسرخی ، رزم خونین ، اتحاد ، مبارزه در راه طبقه کارگر و محافل متعدد دیگر با اعتقاد به مباحث تئوریک – سیاسی ا.ک. تشکیل و بعدها به سازمان های مستقلی تبدیل شدند .
به دلیل عدم دسترسی به امکانات لازم برای بررسی گذشته ی ا.ک. در خارج از کشور بررسی مفصل درباره اشتباهات تئوریک – سیاسی و ... ا.ک. برای من امکان پذیر نیست و این کار را به عهده ی رفقایی می گذارم که در این تجربیات همراه ا.ک. بودند به قدر کفایت درباره این اشتباهات اندیشیده اند .
اما مهم ترین انحراف و اشتباه ا.ک. این بود که برای تحقق مباحث تئوریک – سیاسی خود در خارج از کشور کوشش نکرد ؛ هر چند آنهایی هم که در داخل کشور بودند ، کار فوق العاده ای نکردند ، اما کار نکردن چریک ها و پیکاری ها و ... دلیلی برای برائت ا.ک. نیست . »
«بخش دوم »
اتحادیه کمونیست ها بعد از انقلاب اسلامی
• شورای اول :
اولین شورا و یا کنگره اتحادیه کمونیست ها در فروردین سال 1357 ، در شهری در نزدیکی پاریس (محل تولد ژاندارک) تشکیل شد . افراد شورا عبارت بودند از : " سیامک زعیمی ، حمید کوثری ، هاشم مازندرانی ، حسین ریاحی ، فرامرز سمنانی ، شهین نراقی ، فریدون علی آبادی ، احمد تقوایی ، بهنام ایساری ، عباس بزرگ ، مینا صفی زاده . "
از افراد فوق احمد تقوایی ، مینا صفی زاده و عباس بزرگ ، با جریان " زحمت " از اتحادیه کمونیست های ایران جدا شدند . حمید کوثری نیز در فروردین 1359 بعد از شورای سوم ، از اتحادیه جدا شد .
• شورای دوم :
شورای دوم اتحادیه در تهران و در فروردین 1358 تشکیل شد . در این شورا برای آینده انقلاب برنامه ریزی و در مورد ماهیت حکومت بحث شد . شورا به این نتیجه رسید که حکومت پس از انقلاب ، مخالف امپریالیسم است و از طیف های گوناگون خرده سرمایه داری ، سرمایه داری ملی و عناصر وابسته به امپریالیسم در آن مشارکت دارند ، اما امپریالیسم سعی می کند تا جناح متمایل به او قدرت را در دست بگیرد .
از سوی دیگر مردم به دنبال حل مشکلاتی از قبیل : زمین ، بهداشت ، مسکن ، فساد اداری ، فاصله طبقاتی و ... هستند . اتحادیه باید طرف مردم را داشته باشد و لازم است در راستای منافع مردم ، برای تصفیه حکومت تلاش کند .
با وجود این ، نظریه دومی نیز وجود داشت که این حکومت ، یک حکومت ائتلافی با امپریالیسم است و وجه غالب آن با جناح طرفدار امپریالیسم است . در شورا ، نظریه اول رأی اکثریت را آورد . شورا تصمیم گرفت به اندیشه های امام خمینی نزدیک شود و آن را تحلیل کند که در عمل ، این کار صورت نگرفت . از دیگر بحث های مهم ، اتحاد جنبش چپ بود .
اعضای شورا عبارت بودند از : " سیامک زعیمی ، هاشم مازندرانی ، حسین ریاحی ، حمید کوثری ، فریدون علی آبادی ، حسین تبریز ، فرامرز سمنانی ، بهنام ایساری ، سودابه ، ایرج شیرعلی ، گیتی ناصحی ، فرح ابراهیمی ، صادق . "
• شورای سوم :
شورای سوم در بهار 59 تشکیل شد . اعضای کنگره سوم عبارت بودند از : " فرامرز سمنانی ، بهنام ایساری ، فریدون علی آبادی ، فرید سریع القلم ، حسین ریاحی ، وحید سریع القلم ، سیامک زعیمی ، هاشم مازندرانی ، حمید کوثری ، یوسف گرجی ، ایرج شیر علی ، سید عبدالرحمن آزمایش ، فریبرز ، رحمان ، اسماعیل ، حسن (ترک) ، تورج بهگام ، فریدون خرم ، کامران صمیمی ، محمد گرایلی ، فریدون پرتوی ، ضیاء عبد منافی ، رضا وثوقی ، مسعود پلاسید ، سعید سمنانی ، محمدرضا اهوازی ، صلاح شمسی برهان ، حبیب ، محمد عیوق ، تقی ، پرویز جاویدان ، قاسم صراف زاده . "
از این افراد ، صلاح شمسی برهان در سال 59 در کردستان کشته شد . قاسم صراف زاده ، در اواخر سال 59 حین رفتن به جبهه کشته شد . بهنام ایساری و تورج بهگام در اوایل جنگ دستگیر شدند . اسماعیل و محمد در آمل کشته شدند . مسعود پلاسید در سال 60 از سازمان جدا شد . حمید کوثری در سال 59 جدا شد . سازمان از سرنوشت افرادی چون رحمان ، تقی ، حبیب و (حسن ترک) بی خبر بود . محمد گرایلی هم در سال 59 از سازمان جدا شد .
• شورای چهارم :
شورای چهارم اتحادیه کمونیست ها در تابستان 1362 در کردستان و در مقر اتحادیه که تحت حمایت حزب دموکرات و با هماهنگی آن حزب ، تشکیل شد ، مرکب از 21 نفر از اکثریت و 11 نفر از جناح اقلیت (3) بود .
الف) اکثریت : 1. خلیل ، 2. حیدر ، 3. احمد جنوب ، 4. مسعود ، 5. محمد دکتر ، 6. سارا ، 7. استی ، 8. ناهید ، 9. هاشم ، 10. حسین (سپرغمی 1) ، 11. تقی ، 12. آزاد ، 13. صلاح ، 14. رحمان ، 15. امین ، 16. حمزه ، 17. ابراهیم ، 18. کریم ، 19. محمد جنوب ، 20 ، قاسم ، 21. یوسف ." و اعضای اقلیت نیز عبارت بودند از : " 1. حاجی ، 2. اصغر ، 3. نادر ، 4. نون امین ، 5. شیرین ، 6. رؤیا ، 7. سودابه ، 8. بهرام ، 9. غلام ، 10. علی چاقه ، 11. علی سیاه ."
بحث هایی که در شورای چهارم مطرح شدند ، درباره مواضع و عملکرد گذشته اتحادیه بودند . اکثریت شورا در تحلیل مواضع گذشته و در واقع عملکرد پیشین اتحادیه معتقد بودند که هم دچار انحراف شده و هم درست بوده است ؛ در حالی که اقلیت می گفتند اشتباهاتی اتفاق افتاده است ، ولی انحرافی در کار نبوده است .
موضوع دیگر ، موضوع 12 اسفند بود (2) که اکثریت آن را حرکتی چپ روانه ارزیابی و حرکت حاجی را به عنوان محرک اصلی این جریان حرکتی غیر مسئولانه قلمداد کرد . ولی اقلیت با این نظریه مخالف بود و آن را کماکان حرکتی کاملاً درست ارزیابی می کرد ؛ لذا اقلیت در همین شورا و بر اساس این دیدگاه معتقد بود که مجدداً و به عنوان حرکت آینده اتحادیه باید به جنگل بازگشت ، در حالی که اکثریت این مسئله را قبول نداشتند و بیشتر بر عمده کردن حرکت سیاسی تأکید می ورزیدند . (4)
پی نوشت:
1. منظور از اکثریت و اقلیت ، اختلافی بود که بین خط حاجی و خط خلیل بود . حاجی معتقد بود که راه انقلاب ایران همان راه انقلاب چین است که مبتنی بر تئوری محاصره ی شهرها از طریق روستاهاست ، اما خلیل این نظریه را قبول نداشت و می گفت این تئوری با شرایط ایران سازگاری ندارد و قابل استفاده نیست . در اتحادیه ، طرفداران حاجی به اقلیت شورا و طرفداران خلیل به اکثریت شورا تقسیم می شدند . ر.ک. به : ( غلامرضا سپر غمی ، 24142 ، ص 135 ، بارجویی مورخ 30/7/64 )
2. 12اسفند 61 بازگشت گروهی از سربداران جنگل بود تا اسلحه های پنهان شده را پیدا کنند و مجدداً با نیروهای سپاه درگیر شدند .
3. وی دارای نام های مستعاری چون حسین ، رضا قرقی و شناسنامه جعلی غلامرضا تسلیمی بود
4. غلامرضا سپرغمی ، پرونده 24152 ، ص 134
اسناد اتحادیه کمونیست های ایران در واقعه آمل(4)
