| سرکرده منافقین که همواره اعلام می کرد اگر کوه ها بجنبند، اشرف تکان نخواهد خورد، پس از آنکه نخست وزیر عراق بنا به درخواست دبیرکل سازمان ملل، مهلت ماندن منافقین در اشرف را 6 ماه دیگر تمدید کرد، ماندگاری 6 ماهه در اشرف را، گستاخانه «فتح مبین» خوانده و گفت «بالاخره ما باگرفتن 6 ماه تمدید پیروز شدیم! |
تا حافظه تاریخی مورخین، اساتید دانشگاه و اعضای جدا شده و مانده در فرقه رجوی یاد می دهد، تئوری های خلق الساعه و احمقانه سرکرده منافقین، تاکنون هیچ گاه به فرجام مشخص نرسیده است. از همان روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی رجوی نه توانست رئیس جمهور شود، نه 6 روزه انقلاب را به نفع خود برگرداند، نه با اولین برف زمستانی به کشور بازگردد و نه توانست «در جوار خاک میهن» وجبی از خاک میهن را اشغال کند، نه بر طبق تئوری رجوی که حیات جمهوری اسلامی را منوط به جنگ می دانست، با اتمام جنگ کشورمان سقوط کرد، نه عملیات های چلچراغ و فروغ جاویدانش به بار نشت، نه با رحلت امام خمینی (ره) انقلاب به روز پایانش رسید و نه با حضور آمریکا در عراق، آرزوی دیرینه وی و حمله به ایران شکل گرفت و ایضاً ده ها پیش بینی دیگر وی که از مجال این مقال خارج است، هیچ کدام به تحقق نرسید.
اگر اندک روایات فوق را در کنار کوهی از وعده ها و شعارهای تحقق نیافته و عملی نشده سرکرده منافقین بگذاریم، به واقع رجوی را باید رهبر افتخارات خیالی فرقه منافقین نامید. رهبری که در خیال خود تئوری هایش بی نظیر و دائماً در حال فتح الفتوح است. اینکه چرا رجوی با اعتماد به نفسی کاذب، همواره نظریات خود را همانند وحی منزل می داند نیز برای خودش حکایتی دارد. خودشیفتگی آنگونه که روانشناسان گفته اند مقدمه و پایه همه بدبختی ها و از جمله بیماری تمامیت خواهی و خودکامگی است. برای آدم خودشیفته فرقی نمی کند در چه فضا و اتمسفری است، آنچه برای او اهمیت دارد ارضای حس خودشیفتگی است. آنچه به لحاظ کمی متفاوت نشان می دهد مداری است که خودشیفته در آن قرار دارد. این قاعده در مورد رجوی و براساس آنچه از او نقل می کنند و یا بهتر و مستندتر، آن چهره ای که رجوی از خود ارائه می دهد، بسیار در فهم زوایای پنهان شخصیت او کمک می کند. این خودشیفتگی آنگونه که تاکید شد مشمول یک پروسه دراز مدت و طولانی است که از نوجوانی رجوی شروع می شود و تا همین پیام های سلسله وار او تحت عنوان آموزش برای نسل امروز قابل ردیابی و دنبال کردن است.
بطور معمول، رجوی هر ماجرایی را که نقل می کند، خود را در نقطه ثقل و کانونی آن اتفاق قرار می دهد. سرکرد منافقین همه اتفاقات را قائم به خود می داند و معتقد است همه چیز از او شروع می شود و با او و نتیجه گیری و تأثیر تاریخی و تعیین کننده ای که بجا می گذارد، خاتمه می یابد.
فتیله پیروزی های جدید هم پائین کشید!
سرکرده مالیخولیایی و خودشیفته منافقین اگر چه بر طبق سنوات گذشته، با مصادره به مطلوب کردن پیروزی های بین المللی به نفع خود، این بار هم تلاش کرد تا از نمد انقلاب های عربی برای خود کلاهی ببافد و خود و فرقه زوار در رفته اش را عامل تداوم انقلاب های عربی – این بار در ایران – بنامد، اما مسلم است وقتی سرکرده فراری منافقین از سوراخ موش پیغام بدهد، نیروهای اسیر در پادگان اشرف هنوز انقلاب ایدئولوژیک را درک نکرده باشند و با وجود خانواده هایی که بیرون از اشرف چشم انتظار اعضای فریب خورده خانواده شان هستند و اعضای این سازمان هم تنها به رفتن و فرار از اشرف بیندیشند، بهاری که رجوی به دنبال رسیدن به آن است، بهتر است به جای استفاده از واژه «بهار عربی» برای منافقین، از «بهار زپرتی» استفاده شود.
هنوز کسی فراموش نکرده است که مسعود رجوی چگونه از مخفی گاه خود برای شب قدر «ارتش آزادی بخش» درب و داغان و بی سلاح اش، به تفصیل سخن گفت و شیر بی یال و دم اشکمش را برای مقاومت و ایستادگی هر چه بیشتر تهییج می کرد و بهار عربی را برای پیروزی های خیالی آینده اش مثال می زند. توهمات رجوی در مورد پیروزی آنقدر قوی است که وی پس از شکست هر کدام از تئوری هایش، فارغ از تبعات شکست قبلی، دوباره با توهمات پیروزی های جدید دل خوش می کند اما امروز تمام سرمایه گذاری های خیالی سرکرده فراری منافقین با شکست مواجه شده؛ نه طارق الهاشمی دوباره بر سر کار آمد تا حمایت خود را منافقین را تکرار کند، نه بشار اسد سقوط کرد، نه منافقین در اشرف ماندنی شدند، نه آمریکا منافقین را از لیست خارج کرد، نه اسرائیل عرضه حمله به ایران را دارد و نه تحریم نفتی اتحادیه اروپا خم به ابروی ملت و دولت ایران آورد. سرکرده فراری منافقین که با خیالبافی، عملی شدن هر کدام از موارد فوق را به حساب یک پیروزی بزرگ برای خود و فرقه اش می دانست، حالا به روسیاهی زمستان مانده است.
و بالاخره کوه ها جنبیدند
و بالاخره کوه ها جنبیدند و مسعود رجوی باز هم روسیاه شد، اما مگر دامنه بدبختی های منافقین و شخص مسعود رجوی یکی دوتاست!
سرکرده منافقین که همواره اعلام می کرد اگر کوه ها بجنبند، اشرف تکان نخواهد خورد، پس از آنکه نخست وزیر عراق بنا به درخواست دبیرکل سازمان ملل، مهلت ماندن منافقین در اشرف را 6 ماه دیگر تمدید کرد، ماندگاری 6 ماهه در اشرف را، گستاخانه «فتح مبین» خوانده و گفت «بالاخره ما باگرفتن 6 ماه تمدید پیروز شدیم.» و این در حالی است که با آغاز انتقال 400 در به در این سازمان به کمپ لیبرتی، باز هم حسرت حتی یک پیروزی کوچک بر دل سرکرده منافقین باقی ماند.
بی شک، انتقال منافقین به کمپ لیبرتی، سرآغاز فصلی جدید برای آزادی خاک اشغال شده عراق و آزادی اسیران فرقه رجوی خواهد بود، اما بهانه های از سر استیصال سران منافقین همچنان تمامی ندارد.
اگر تا دیروز، حمایت از ماندن در اشرف با شعارهای توخالی مواجب بگیران این سازمان و تجمع های 7 و 8 نفره در اروپا و آمریکا، در سایت های این سازمان تروریستی منعکس می شد، از حالا به بعد، بهانه های جدیی همانند «سازمان ملل و شخص کوبلر مسئوليت دارد که امکان دسترسی آزادانه به خدمات پزشکی و وکلا را در کمپ ليبرتی فراهم کند و پليسهای عراق را از داخل کمپ خارج کند»، سر فصل جدید بهانه جویی های سران منافقین خواهد بود زیرا با آغاز آبروریزی انتقال از اشرف، این پادگان را که مسعود رجوی روزگاری حکم ناموس را بر آن گذاشته بود و حالا رفته رفته و با خروج همه منافقین، به بی ناموسی کامل این فرقه منجر خواهد شد، سران این فرقه هم باید مستمسک جدیدی برای مقاومت زپرتی شان بتراشند و هم از فضاحت این بی ناموسی بکاهند.
البته معلوم نیست از حال به بعد و با انتقال کامل به کمپ لیبرتی، سران این سازمان، باز هم واژه مضحک اشرف نشان، شیران اشرف، رزمندگان اشرف، اشرف؛ سرزمین عشق و آزادی و ... را باز هم تکرار خواهند کرد یا وارد فاز جدیدی خواهند شد تا از لیبرتی، اشرفی جدید بسازند. طبعاً اگر چنین باشد، باید از حالا به بعد منتظر واژگانی همچون لیبرتی قهرمان، لیبرتی نشانان، رزمندگان لیبرتی و ... را هم شنید و بعد از اولتیماتوم دولت عراق برای اخراج نهایی منافقین از این کشور، احتمال دور باطل همین فیلم و سیانس ها، برای لیبرتی هم تکرار خواهد شد؛ عجیب بیچارگانی هستند این منافقین درمان
