«جابجایی داوطلبانه» یا اخراج مفتضحانه!

بالاخره و پس از کش و قوس های فراوان دولت عراق اخراج منافقین از پادگان اشرف را آغاز کرد و اولین گروه از تروریستها را به مقصد پادگان لیبرتی که قبلاً با توافق سازمان ملل به عنوان مقصد اخراج منافقین از اشرف انتخاب شده بود منتقل نمود.

اما موضع گیری های وارونه و مضحک سرکردگان منافقین که در سایت ها و رسانه های آنها انعکاس یافته در نوع خود جالب توجه است. این گروهک که خیلی سعی دارد خود را در این انتقال (بخوانید اخراج) مختار نشان دهد، در این اخراج اجباری از پادگان اشرف که آنجا را شرف خود می دانست و حالا از دست داده، موضع گیری های وارونه و خنده داری ارائه داده است!

سرکردگان فراری این گروهک در اولین اطلاعیه خود که از زبان مریم رجوی (عضدانلو)، منتشر کردند بسیار سعی کردند تا با استفاده از لفظ «جابه جایی داوطلبانه»، اخراج خود را یک حرکت اختیاری توصیف کنند و در این رهگذر به همکاری خود با سازمان ملل نیز اشاره نمایند.

سرکرده منافقین با سخن از شرایط نامطلوب لیبرتی از قبیل خراب بودن شیر های آب، کوشید تا این مسئله را نیز نشان دهد که خروج اعضای اشرف از این پادگان به مقصد لیبرتی علیرغم شرایط نابسامان لیبرتی به خواست خود او بوده است! و القا کننده حفظ عزت منافقین است.

البته بر کسی پوشیده نیست که منافقین یک گروه تروریست هستند که تاکنون جنایت های زیادی علیه بشریت و خصوصاً ملت عراق انجام داده اند. و حضور آنها در خاک عراق کاملا غیر قانونی بوده و دولت عراق نیز در پیگیری حق طبیعی خود تصمیم به اخراج آنها گرفته است.

اما موضع گیری های امروز سرکردگان منافقین فقط با این هدف صورت گرفته تا شاید از شدت خفت و خواری اخراج بکاهد! وگرنه اظهار نظر منافقین یا هر گونه اعمال نظر آنها در هیچ یک از معادلات بین الملی و قانونی در مسئله اخراج نمی گنجد و این گروهک تروریست در جایگاهی نیست که برای کوچکترین تصمیم گیری دولت عراق در موضوع اخراج تاثیر گذار باشد. و به عبارت دیگر جایگاه این گروهک مشابه مجرمانی است که مجبورند هر تصمیمی را که دولت عراق گرفته دقیقاً اجرا نمایند و حتی در چگونگی اجرای آن نیز اختیاری ندارند. چه برسد که خود تصمیم به خروج از اشرف گرفته باشد.

به عبارت دیگر، اساساً چاره ای غیر از خروج از اشرف برای منافقین وجود نداشته و ندارد و مهمتر اینکه ذات اخراج توام با تحقیر است و در پروسه اخراج جایگاهی برای حفظ عزت تعریف نمی شود. چه برسد که اخراج منافقین توام با بازرسی بدنی آنها بوده و مطابق با انتظاری که پیش از این نیز از این گروه می رفت از بازرسی بدنی نیز سربلند بیرون نیامدند و اقلام ممنوعه مانند دوربین عکاسی و چاقوی آشپزخانه از لوازم آنها کشف و ضبط شد. البته وجود چاقوی آشپزخانه در وسایل منافقین هر مخاطبی را به یاد آرزوهای مسعود رجوی سرکردی منافقین مبنی بر دستیابی به ناو هواپیما بر می اندازد و می بینیم که امروز کار منافقین به چه مرحله ای رسیده است.

از دیگر نکات قابل بررسی دلایل زمان بر شدن پروسه انتقال این افراد است که به هیچ وجه به دست و پا زدن های سرکردگان تروریست آنها مربوط نمی شود و ریشه در دلایلی همچون تعداد زیاد این افراد و درجه اهمیت و اولویت اخراج آنها نسبت به دیگر مسائل داخلی و بین الملی دولت عراق دارد. و ایضاً مهلت 6 ماهه نوری مالکی نخست وزیر دولت عراق به واسطه تعامل بهتر با سازمان ملل را نیز باید به آن اضافه کرد.

به هر حال باید پذیرفت که خروج نیروهای آمریکایی از خاک عراق و تحویل گیری کامل کنترل نظامی این کشور، و مابقی مشغولیت های دولت عراق پس از خروج آمریکایی ها و حتی اصلاح چهره شهرهای این کشور خصوصاً بغداد از باقی مانده 9 سال حضور نیروهای آمریکایی مانند برچیدن دیوار های بتونی، در اولویتی بالاتر نسبت به اخراج منافقین قرار داشت.

بالاخره و پس از گذشت مدتی طولانی نوبت به این گروهک رسید که خاک عراق از وجودشان پاکسازی شود. اما در این مدت سرکردگان منافقین خیال می کردند یا حداقل سعی داشتند که اینگونه نشن دهند که زمان بر شدن این پروسه به خاطر فعالیت های آنها در جهت جلوگیری از اخراجشان می باشد!

این هم از فریبکاری های سرکردگان منافقین است که فقط برای اعضای جزء و از دنیا بی خبر آنها باور پذیر است وگرنه واقعیت این است که درجه پایین اهمیت این گروهک در گیر و دار مشغولیت های دولیت عراق باعث شد که امروز نوبت اخراج آنها و رسیدگی به پرونده حضور غیر قانونیشان در عراق فرا رسد.

و در پایان باید توجه داشت امروز که تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج منافقین به مرحله اجرا رسیده، پایان کار این گروهک تروریست در عراق محسوب نمی گردد و قطعاً محاکمه سرکردگان جنایتکار آنها نیز همچنان از تصمیمات لازم الاجرای دولت عراق محسوب می شود.

آن زمان است که سرکردگان منافقین در مواجهه با قانون و در روزی که باید برای جنایت های خود در دادگاه پاسخگو باشند دیگر حرفی از عزت نخواهند زد و درست مانند اشرف که از آن به عنوان شرف خود یاد می کردند و به راحتی از دست رفت باید قید عزت و افتخار خیالی خود را نیز بزنند.