وزیر خارجه آمریکا این روزها حس نوع‌دوستی به خود گرفته است و گفته آماده‌ی همکاری با صلیب سرخ جهانی و هلال احمر ایران برای ارسال کمک‌های مالی به سیل‌زدگان ایرانی است. این عقب نشینی رسانه‌ای از سوی پمپئو اما در عمل اثر مثبتی در کمک رسانی به سیل‌زدگان نداشته و نخواهد داشت.
در حقیقت ایران برای تامین چادر و موادغذایی در داخل کشور مشکلی ندارد، در مباحث مالی هم تجربه زلزله کرمانشاه و هم نوع مواجهه مردم سرتاسر کشور با سیل اخیر نشان می‌دهد مردم ایران از هرگونه کمک مالی مضایغه‌ای ندارند.
پس مشکل دقیقا پول نیست! مشکل اولا در نحوه انتقال پول است و از آن مهمتر خرید اقلامی که در داخل کشور امکان تهیه آن نیست مانند هلی‌کوپتر‌های امداد! اینجا همان نقطه‌ای است که آمریکایی‌ها با نقض برجام و وضع تحریم‌های جدید امکان افزایش امکانات و دسترسی ایران به امکانات امدادی روز جهان را قطع کرده‌اند.
آمریکایی‌ها بارها هدفشان را از وضع تحریم ها، ایجاد نارضایتی در مردم و فروپاشی جمهوری اسلامی عنوان کرده‌اند و اتفاقاتی مانند سیل اخیر را هم در همین پازل تعریف می‌کنند! یعنی اختلال در امدادرسانی به جهت افزایش فشار روانی در جامعه.
در حقیقت مدل رفتاری امریکایی‌ها را باید شاخه‌ای از تروریسم اقتصادی نام برد؛ یعنی با سازوکارهای مالی و اقتصادی، امکان دسترسی یک کشور را محدود کردن و تا آنجا ادامه دادن که منجر به از دست رفتن جان انسان‌ها شود.
تحریم‌های آمریکایی فرق چندانی با جوخه‌های ترور صهیونیست‌ها نمی‌کند! جوخه های ترور با گلوله و بمب در خیابان مردم را می‌کشند و آمریکایی‌ها با عدم دسترسی بیماران ایرانی به دارو و تجهیزات روی تخت بیمارستان.
نکته‌ی جالب‌تر هماهنگی ماشین رسانه‌ای ضد انقلاب و گروه‌های تروریستی با تحریم‌های آمریکا است. بارها و بارها شاهد بوده‌ایم که چهره های شاخص سلطنت‌طلب، منافقین و ... با نامه نگاری به مقام‌های آمریکایی از ایشان خواسته اند به تشدید تحریم‌ها علیه ایران بپردازند! و در اتفاقاتی چون سیل اخیر ایران را به عدم کمک رسانی به مردم خودش محکوم می‌کنند و یا با خبرسازی‌های مضحکی همچون ورود نیروهای نظامی به مناطق سیل زده برای سرکوب مردم می پردازند.
البته که نباید فراموش کرد که شاید در روند کمک رسانی به مردم اشکالات اجرایی به دلیل مختصات جغرافیایی و آب و هوایی وجود داشته باشد ولی همگان اذعان دارند که دولت، نیروهای مسلح و مردم، همه در کنار هم در حال کمک رسانی هستند و هر روزی که می گذرد، هماهنگی های بین دستگاهی برای کمک‌رسانی‌ها بیشتر می‌شود.
گزارشات میدانی مردمی هم از مناطق سیل‌زده گواه آن است که در مناطقی مانند پل‌دختر هم شهر رنگ و بوی نظامی گرفته است ولی نه از جنس امنیتی که از جنس خدمت رسانی و امداد و تمام تجهیزات ارتش و سپاه و نیروی انسانی بسیج پای کار آمده است تا از درد و رنج مردم بکاهند! کمک‌های مردمی هر روز بیشتر می‌شود و موکب‌های اربعین هم پای کار آمده‌اند تا شیرینی اتحاد، غم سیل را از دل مردم سیل‌زده بزداید.
آمریکایی‌ها و گروهک‌های تروریستی سالهاست که عادت کرده‌اند از درد و رنج مردم و خون مظلوم تغذیه کنند؛ چه سالهای اول پیروزی انقلاب که با عملیات‌های تروریستی متعدد جوی خون راه می‌انداختند، چه الان که با تحریم‌های شدید امدادرسانی‌ها را کند کرده‌اند! آمریکایی‌ها ابزار تحریم دارند و گروهک‌ها بوق رسانه‌ای آن را! یکی می‌درد و یکی می‌رقصد.
وقتی گرگی، گله‌ای را می‌درد، لاشخورها جشن می‌گیرند!
