سید محمدرضا سعادتی معروف به سیدسیکو و با نام مستعار عبدالعلی، سال 1323 در شیراز به دنیا آمد. سال 1345 در رشته مهندسی برق از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و به سربازی رفت. پس از پایان خدمت وظیفه، شرکتی در حوزه صنعتی تاسیس کرد و از طریق یکی از دوستانش با سازمان مجاهدین خلق آشنا شد و همکاری با آن را آغاز کرد. اردیبهشت 1351 به همراه همسرش دستگیر و به حبس ابد محکوم شد و به کمون مسعود رجوی در زندان پیوست. 22 آبان 1357 از زندان آزاد و در جمع کادر مرکزی 15 نفره سازمان قرار گرفت. همچنین به عضویت هیئت‌مدیره شرکت نولکو (که شرکتی برای پوشش فعالیت‌های سازمان بود) بازگشت و طبق اقدامی برنامه‌ریزی‌شده به فعالیت در دادستانی انقلاب تهران نیز پرداخت. در این زمان بود که به جرم جاسوسی برای شوروی، هنگامی که پرونده سرلشکر مقربی - که حاوی چگونگی کشف ارتباط پنهان و جاسوسی وی برای شوروی بود- را در اختیار ولادیمیر فنسینکو (دبیر اول سفارت شوروی) می گذاشت در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۵۸ توسط پاسداران کمیته دستگیر شد. سعادتی پس از دستگیری و محاکمه، با اثبات قطعی جاسوسی وی و اقرار خودش بر این موضوع، بر اثر فشار تبلیغاتی سازمان به دستگاه قضایی فقط به 10 سال زندان محکوم شد اما در جریان شورش مسلحانه‌ای که در زندان کرد و یکی از توابین به نام کاظم افجه‌هزاری معروف به افجه‌ای را مجاب به ترور شهید کچوئی کرده بود مجدداً محاکمه و به جرم محاربه مسلحانه در 6 مرداد 1360 اعدام شد.
نمایی از سلول مجهز و راحت نفر دوم منافقین؛ محمدرضا سعادتی. منافقین در آن زمان تبلیغات وسیعی به راه انداختند که وی در بدترین شرایط جسمی و روحی و زیر شکنجه دست به اعتراف زده حال آنکه او تمام نشریات کشور و کتاب های مورد علاقه اش را به همراه داشته و حتی برای راحتی وی، میز مطالعه ای هم به سلول او اختصاص یافته بود. او حتی در زندان، آرم منافقین را بالای سر خود نصب کرده بود.
