درباره مصطفی احمدی روشن، دانشمند هسته ای که شهید شد

شناسنامه می‌گوید ۱۷ شهریور ۱۳۵۸،  اما مادرش می‌گوید مصطفی را ظهر پنجشنبه، ۱۷ دی ۱۳۵۸ به دنیا آورده. هجدهم ماه صفر بود و پدرش از فرط خوشحالی هم وزن مصطفی خرما و شکلات خریده بود و شب جمعه‌ای بین مردم پخش می‌کرد. می‌گفت مولودی که روز پنجشنبه قدم به دنیا بگذارد، پاقدم مبارکی دارد. نحیف اندام بود و سر به راه. توی مدرسه، زمانی که قد خودش را به نسبت هم کلاسی هایش کوتاه‌تر می‌دید چه ساعت‌ها که در حیاط مدرسه بسکتبال بازی می‌کرد شاید قدش کمی بلندتر شود، نگو که او به واقع چند سر و گردن از تمام هم کلاسی هایش بلندتر بود.

سال ۷۷ با قبولی در رشته مهندسی شیمی وارد دانشگاه صنعتی شریف شد و یک سال بعد از پایان کارشناسی، در حالی که دانشجوی ارشد بود، مرغ دلش نجیبانه بر شانه‌های فاطمه خانم بلوری نشست که بعد‌ها پسرش علی را به دامن امن او سپرد. مصطفی که به موازات درس و پژوهش، از همان روز‌های نخست دانشجویی، پای ثابت فعالیت‌های فرهنگی بسیج دانشجویی بود، معاونت فرهنگی بسیج دانشگاه را در کنار سایر فعالیت هایش بر عهده داشت و در اثنای سفر‌های زیارتی و برنامه‌های فرهنگی، مذهبی بسیج، در همین ایام بود که به موازات تحصیل، وارد سازمان انرژی اتمی شد و در ادامه، رشته نانوبیوتکنولوژی را در مقطع دکتری انتخاب کرد.

مطالعات او در سال‌های تحصیلات دانشگاهی بر روی پروژه «ساخت غشا‌های پلیمری برای جداسازی گازها» بود که برای اولین بار در کشور صورت می‌گرفت و مقالاتی به زبان‌های انگلیسی در مجلات معتبر جهانی منتشر می‌کرد. مصطفی احمدی روشن، از پایه گذاران سایت هسته‌ای نطنز بود و علاوه بر تولید اورانیوم ۵/۳ تا ۵ درصد، در تأمین کالا‌ها و تجهیزات هسته‌ای در زمان تحریم‌ها تأثیر به سزایی داشت. کار اصلی او در نطنز، کار با پیمان کاران و جلب اعتماد آن‌ها برای تأمین مایحتاج سایت بود. اما آنچه نام او را در چشم دشمن پررنگ کرده بود، حضور کارساز او در جریان حمله ویروس استاکس نت بود.

زمانی که این ویروس به سیستم‌های سایت نطنز وارد شد، هیچ وظیفه‌ای متوجه شهید احمدی نبود تا به حل مشکل بپردازد. رفع این بحران نه در حوزه وظایف و نه در حیطه تخصص او بود، اما به قول همسرش؛ اسطوره زندگی شهید احمدی، جاوید الاثر احمد متوسلیان بود که هم در رسیدن به اهدافش خط شکن و جسور بود و هم در مقابله با اسرائیل مصمم و خستگی ناپذیر عمل می‌کرد. پس با بروز چنین اختلالی، به سرعت گروهی از نخبگان کامپیوتر و الکترونیک را بسیج کرد تا دستگاه‌های آلوده را کشف و ویروس را مهار کنند.

تا قبل از ورود این ویروس که انحصارا برای حمله به ساختار سایت هسته‌ای طراحی شده بود، کسی از شدت آسیب پذیری سیستم خبر نداشت. عدو سبب خیر شد و با اصلاح زیرساخت‌ها و بازنگری اساسی در سیستم، موفق شدند هم تراز نمونه خارجی plc زیمنس آلمان، گونه بومی آن را طراحی کنند تا این شبکه را به یکی از نفوذناپذیرترین شبکه‌های دنیا تبدیل کنند.

این جدیت و ابتکار شهید احمدی بود که حیرت و احساس خطر را در دشمن برانگیخت و نهایتا در ۲۱ دی ۱۳۹۰، مصادف با ۱۷ ماه صفر، درحالی که همچنان پیراهن عزای اباعبدا... را بر تن داشت، هنگام عزیمت به محل کار با چسباندن بمب مغناطیسی به بدنه خودرواش او را به شهادت رساندند تا بار دیگر قساوت و حقارت رژیم صهیونیستی بر جامعه جهانی آشکار شود. شهادتی که به گفته رهبر معظم انقلاب «مانند تیری در قلب ما نشست» و پس از آن با اعلام آمادگی هزاران دانشجو برای تغییر رشته در راه ادامه مسیر شهید احمدی روشن، بار دیگر از زخم‌های تازه دشمن، جوانه‌های امید و پیشرفت بروید.
شهید مصطفی احمدی روشن چهارروز پس از ترور، یعنی ۲۴ دی ۱۳۹۰ مصادف با اربعین حسینی در میان خیل مردم انقلابی و قدرشناس، در حریم امامزاده علی اکبر چیذر با سربلندی به آغوش خاک بازگشت.

منبع: شهرآرانیوز