تنش های میان ایران و ایالات متحده آمریکا از نظر گروهی از تحلیل گران وارد مرحله تازه ای شده است؛ در واقع ادله این گروه از صاحبنظران در این باره، ورود ناوهای آمریکا به منطقه در خیلج فارس می باشد. بطوریکه آنها بر این باورند که تشدید حضور ناوهای ایالات متحده آمریکا در آب های خیلج فارس زنگ های خطر و هشدار را برای وقوع یک درگیری میان تهران و واشنگتن به صدا درآورده است. با این حال وقوع درگیری و نبرد میان تهران و واشنگتن تنها در قالب فرضیه هایی مطرح می شود که مبنای آن تنها متکی بر شواهدی است که با مفروضات مشاهده کننده مشاهده شده است؛ چرا که اگر به عقبه تنش میان تهران و واشنگتن نگاهی بیافکنیم به راحتی زاویای این افعال تنش زای اخیر واشنگتن را می توان دید. به عبارت بهتر اینکه عمده دلیل دست زدن به این گونه روش های تنش آلود از سوی نئوکان های واشنگتن در شرایط فعلی را نمی توان دالی بر وقوع درگیری قلمداد کرد بلکه می باید آن را به یک سیاست هراس زایی و تولید ترس در عرصه داخلی ایران و حتی منطقه تلقی کرد. بنحویکه اگر به راهبرد های نظامی واشنگتن در راستای نبردهای نظامی اخیر این کشور توجه شود قابل فهم است که آغاز کردن هرگونه جنگ برای واشنگتن بر اساس دو راهبرد از عملیات ها و حملات پیش دستانه «preemptive attak» و پیش گیرانه«Preventive attak» قابل رد گیری است، که با توجه به تعاریفی که در ذیل این دو عملیات وجود دارد در ارتباط با شرایط فعلی از حمله احتمالی به ایران منتفی بنظر می رسد؛ از این رو هدف از اقدام در راستای تصمیم به انجام این اعمال تنش زا، قبولاندن شرایط هژمونیکی واشنگتن در منطقه به تهران از یکسو و کشاندن هر چه سریعتر ایران به پای میز مذاکره از سوی دیگر است که دولت آمریکا و کاخ سفید چند صباحی است بطور ویژه بدنبال آن است که می تواند یک پیروزی تبلیغاتی برای ترامپ و جمهوری خواهان در انتخابات 2020 ریاست جمهوری ایالات متحده در آمریکا باشد.
با این حال هدف از نگارش این یادداشت پرداختن به موضوع درگیری نظامی احتمالی میان واشنگتن با تهران نیست بلکه هدف اصلی از به رشته تحریر در آوردن یادداشت پیش رو، بررسی مُنتفعین از وقوع درگیری میان دو کشور و به تبع آن تولد تروریسم و گروه های تروریستی با سوابق ترور در ایران است. به عبارت بهتر اینکه هدف اصلی در این یادداشت، تحلیل این موضوع است که چه گروه ها و افرادی هستند که از درگیری نظامی میان ایران و آمریکا سود می برند و از وقوع این جنگ استقبال می کنند؟؛ پس با توجه به آنچه در قالب پرسش مطرح شد تلاش می کنیم پاسخی تحلیلی در خور آن را به مخاطب ارائه دهیم.
1- در ابتدا باید به نکته مهم اشاره کرد که وقوع هر گونه درگیری احتمالی از جنس نظامی آن میان ایران و ایالات متحده آمریکا با استقبال جریانات معاند نظام اسلامی همراه خواهد بود؛ چرا که شرایط حاصله از این درگیری می تواند یک وضعیت تنفسی را برای آنها در راستای فعلیت بخشیدن به تقابل جویی ها فراهم سازد. از این رو تقابل میان دو کشور می تواند برای آنها یک فرصت طلایی در جهت پیاده سازی اهداف تروریستی و شومشان در داخل کشور تلقی شود.
2- از جمله گروهک هایی که با هیجان بالایی از وقوع نبرد میان تهران و واشنگتن استقبال می کند گروهک منافقین است؛ در واقع رجوی ها از همان آغاز دولت ترامپ تلاش ویژه ای را برای اقناع سازی کاخ سفید در جهت حمله به ایران کرده اند؛ هزینه هایی که در این باره در قالب برگزاری همایش های سالیانه، دعوت از اشخاص با سابقه ایران ستیزی در دولت های غربی برای رسمیت بخشیدن به این گردهمایی های ضد ایرانی و جهانی جلوه دادن آن و دادن مبالغی در قالب رشوه به آنها برای حضور در این همایش ها و سخنرانی در آن کرده اند، گویای میزان علاقه بالا و مشتاقانه گروهک منافقین از وقوع این درگیری نظامی است. از سوی دیگر نیز وقوع هر گونه درگیری نظامی می تواند یک فرصت فوق العاده برای تروریست های رجوی محسوب شود. بطوریکه در شرایطی که رجوی و تشکیلات منتسب به آن دچار رکود فکری – عملیاتی شده است وجود وضعیت هشدارگونه جنگی در ایران می تواند برای آنها به مثابه یک دم مسیحایی باشد که آنها را به انجام عملیات های تروریستی از نوع هدفمند و حتی کور برای بی ثبات سازی بیشتر در داخل امیدوار سازد. پس منفعتی که گروهک رجوی از قبال درگیر شدن مردم ایران در جنگ تحمیلی احتمالی با آمریکا کسب می کند به مراتب بیشتر از وضعیت ثبات خواهد بود. اگر چه برای تحلیل شادمانی رجوی های از وقوع احتمالی نبرد نظامی میان ایران و ایالات متحده آمریکا نیازی به تحلیل وجود ندارد چرا که تاریخ حیات سیاسی آنها در دروان جنگ هشت ساله تحمیلی و قرار گرفتن آنها در کنار دشمن بعثی علیه ایران و ایرانی موضوعی است که بر همه عیان و آشکار است؛ اما با این حال برای آگاهی سازی عمومی از وضعیت های متفاوت میان نگرانی مردمی در داخل کشور از وقوع احتمالی این درگیری و شادمانی رجوی ها از آغاز این درگیری که خود را با مردم و در کنار مردم تعریف می کنند می تواند جالب توجه باشد که بدان اشاره شد.
3- از جمله دیگر گروه های خارج نشین که از به وقوع پیوستن این درگیری خوشحال هستند جریان منتسب به سلطنت طلبان است. اگر چه این گروه از معاندین نظام اسلامی همواره به انحاء مختلف تلاش کرده اند که دامنه و حدود درگیری های خود را با نظام اسلامی به بی ثبات سازی و ناامنی داخلی در قالب اعتراضات عمومی متصل سازند اما مهمانی ها و جلسات ضیافت گونه آنها با سیاستمداران و تصمیم گیرندگان آمریکایی برای اعمال فشار وتحریم با رویکرد تغییر رژیم در ایران را نباید نادیده گرفت. بطوریکه در ماه های اخیر برای تسریع در فرآیند به اصطلاح تغییر رژیم در ایران از حمله نظامی آمریکا به ایران به نحو عجیبی حمایت کرده اند. پس این درگیری احتمالی که از آن سخن گفته شد برای سلطنت طلب ها یک موقعیت ویژه در رسیدن به اهدافشان (از طریق دست بردن به اسلحه و تجهیز حامیان اندک داخلی ادوات تسلیحاتی) محسوب می گردد.
4- جریانات تجزیه طلب قومی در کشور نیز وقوع این درگیری را یک فرصت مغتنم به شمار می آورند. چرا که وجود وضعیت بی ثبات امنیتی در داخل و تمرکز نظام سیاسی به جبهه نبرد با دشمن خارجی موجبات غفلت از آنها را فراهم می آورد. در واقع این گروه از موافقین از شکل گیری جنگ میان ایران و آمریکا بر این باورند که با شروع این جنگ نظام سیاسی تمام نیروی خود را صرف نبرد با دشمن خواهد کرد و به همین سبب شرایط برای آنها در ذیل هدف تجزیه اقلیم های قومی از جغرافیای ایران اسلامی را فراهم خواهد آورد که با استفاده از ابزارهای مسلحانه همراه خواهد بود.
5- هر گونه وقوع نبرد میان ایران اسلامی و ایالات متحده آمریکا مورد استقبال گروه های دیگری نیز خواهد بود. گروه هایی که عمدتأ طرفدار تمرکز زدایی اداری - سیاسی در ایران هستند؛ در واقع این گروه ها که ایران را اقلیم های چندگانه قومی می دانند نظام سیاسی جمهوری اسلامی را مانع اصلی در این راه می دانند. از این رو تضعیف و یا حتی ساقط شدن نظام سیاسی می تواند آنها را به منزل مقصود برساند. پس تضعیف درونی و داخلی ایران اسلامی برای این گروه از مشتاقان حمله به ایران می تواند یک شانس بزرگ محسوب گردد که بدون خونریزی ممکن و قابل وصول نخواهد بود.
6- اگر نگاهی به رویه فکری و ایده ای هر کدام از این گروه ها بیندازیم به روشنی خواهیم دید که منفعت گروهی و سودی که این اتفاق می تواند نصیب آنها کند و به گعده اطرافشان برساند مبنا و اساس است نه ایران و ایرانی. بطوریکه در صورت بوجود آمدن هر گونه شرایط جنگی، آتش آن دامن مردم را گرفته و دود آن به چشم مردم خواهد رفت. تخریب داخلی از ساختارها و زیربنای های عمرانی و صنعتی و ...، وقوع ناامنی و بی ثباتی حاصله از جنگ، فقدان دسترسی عمومی به منابع و قحطی های احتمالی با توجه به شرایط جنگی از قبیل مواردی هستند که مرتبط با مردم است. به علاوه اینکه شرایط بوجود آمده جنگی و مطالبات و سهم خواهی هایی که هریک از این گروهک ها از ایران و ایرانی دارند موجب شکل گیری ترورها و عملیات های تروریستی در داخل می شود. بطوریکه هریک از تروریست ها خود و گروه متبوع شان را بر حق و محق می دانند؛ از این رو نه تنها به دیگر گروه ها بلکه به مردم نیز در راستای رسیدن به اهدافشان رحم نخواهند کرد.
