سالهاست که غرب و رسانه‌های غربی در مقوله دفاع از حقوق بشر دچار مواضع پارادوکسیکال شده اند. از یکسو وقتی پای منافع شان به میان آید، خود را حامی حقوق بشر نشان می دهند و اما آنجا که حرفی از منافع سیاسی شان نیست در برابر نقض حقوق بشر سکوت می کنند.
یکی از مهمترین نمونه‌های این پارادوکس در سوریه رخ می دهد. مدتهاست که واشنگتن و متحدانش وقتی که بهانه ای برای حمله به دولت بشار اسد رئیس جمهور قانونی این کشور پیدا می کنند قبای دفاع از حقوق بشر به تن کرده و خود را ناجی مردم سوریه نشان می دهند اما آنجا که تروریست‌های متحد همین کشورها دست به نقض حقوق بشر می زنند، با سکوت و بی تفاوتی از کنار این جنایات می گذرند.
هفته قبل وقتی که موضوع حمله شیمیایی به ادلب مطرح شد، دونالد ترامپ بلافاصله با حمله موشکی به ارتش سوریه، سعی کرد به بهانه دفاع از حقوق بشر تجاوزی آشکار به خاک سوریه کند اما در روزهای اخیر که بحث حمله به شهروندان کفریا و فوعه مطرح شد و 68 کودک جان خود را به دلیل حمله تروریستی از دست دادند، غرب سکوت اختیار کرده و هیچ جلسه فوری در شورای امنیت سازمان ملل در این باره تشکیل نشد و رسانه‌های غربی سعی کردند با وقاحت از کنار این حمله بگذرند.
طبیعی است که این دست مواضع دوگانه، نتیجه ای جز تقویت موضع تروریست ها در پی ندارد چراکه وقتی گروه‌های تروریستی احساس کنند می توانند به پشتوانه سکوت مجامع بین المللی در قبال جنایات حقوق بشری آنها، بر شدت حملات خود علیه شهروندان بی دفاع بیفزایند، به این رفتار خود ادامه داده و حتی آن را افزایش می دهند. همچنین حمله به ارتشی که در خط مقدم مبارزه با تروریسم قرار دارد، جز میدان دادن به تروریست ها سودی دربر نخواهد داشت.
موضع دوگانه واشنگتن در قبال آنچه در سوریه می گذرد، یکبار دیگر نشان می دهد که تداوم بحران سوریه نتیجه حمایت آشکار غرب از گروهک‌های تروریستی است. سیاستی که باعث شده تا تروریست ها با خیالی آسوده دامنه تحرکات خود را افزایش داده و در مقام پیمانکار دولت‌های غربی امنیت سایر کشورها را تهدید می کنند.
مبارزه جدی با تروریسم، نیاز به یکسان سازی استانداردها در دفاع از حقوق بشر و مبارزه با تروریست ها دارد. موضوعی که فعلا غربی ها قصد ندارند آن را دنبال کنند و همین امر تروریست ها را به جنایت علیه بشریت و کودک کشی، علاقه مند می کند.
