هر چند اخراج منافقین از عراق و انهدام پادگان اشرف، موقعیتی سراسر تهدید را برای این مجموعه پدید آورده اما باید با بهره گیری از ابزار دیپلماتیک و رایزنی های منطقه ای از تبدیل این وضعیت به سود بازیگران ثالث که از تقویت پنهان و آشکار گروه های تروریستی از جمله پژاک یا القاعده ابایی ندارند، جلوگیری نمود.
به گزارش خبرگزاری مهر، ورود نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف که در 100 کیلومتری شمال بغداد واقع شده و بدست گرفتن کنترل این مقر تروریستی که از سوی بغداد نیز به طور رسمی تائید شده را باید به عنوان نقطه عطفی در تاریخ حیات گروهک تروریستی منافقین ارزیابی نمائیم.
با مرور اجمالی نوع حضور گروهک تروریستی مجاهدین خلق در معادلات مرتبط با جمهوری اسلامی ایران، آنچه بیش از هر نکته دیگری توجهات را به خود جلب می کند، استفاده ابزاری کشورها و گروه های مختلف از این گروهک با اهداف مختلف است.
در پی رویارویی بی پرده سازمان تروریستی منافقین با نظام جمهوری اسلامی ایران در سال های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی و تثبیت و معرفی این گروه به عنوان یک تشکیلات معاند ملت و نظام اسلامی ایران، کشورهای غربی و حتی برخی همسایگان ایران در پی سوءاستفاده از این شکاف برآمده برنامه ریزی مفصلی را برای بهره گیری از این فرصت در دستور کار قرار دادند.
همکاری این گروهک تروریستی با حزب بعث عراق در جریان جنگ تحمیلی هشت ساله که به کشتار مردم و مقامات ایرانی محدود نماند، در کنار صدها جنایت مستند که در دوران حاکمیت بیل کلینتون به ثبت نام این گروهک در فهرست گروه های تروریستی جهان منجر شد، تنها نمونه هایی از اقدامات سیاهی است که در کارنامه تشکیلات منتسب به مسعود رجوی ثبت شده است.
امروز اما با ورود نیروهای عراقی به پایگاه اشرف و در دست گرفتن کنترل این پادگان نظامی برگ جدیدی از حیات این گروهک تروریستی رقم خورده است؛ البته به رغم سنگین بودن ضربه اخیر و حساسیت آن، با توجه به نوع نگاه ابزاری کشورهای غربی به این مجموعه، تنها می توان اقدام اخیر دولت عراق را به مثابه حرکتی مقدماتی در راستای اضمحلال کامل این گروهک به حساب آورد چرا که طبعا بازیگرانی چون آمریکا یا برخی کشورهای اروپایی حاضر به نابودی اهرمی و لو ضعیف چون منافقین در فاصله چند هفته نخواهند شد.
اعلام موضع واشنگتن در قبال حرکت اخیر نیروهای نظامی عراقی که طبعا اقدامی در چارچوب موازین قانونی و اختیارات عرفی و طبیعی یک حکومت قرار می گیرد، نمایانگر حساسیت راس هرم ضد ایرانی غرب نسبت به تحولات مرتبط با این مجموعه تروریستی است. شکی نیست که غرب منافقین را برای خود می خواهد و در این چارچوب ابایی هم از تناقضات احتمالی مواضع کنونی و گفته ها یا ادعاهای سابق ندارد، البته از دیدگاه نظری اکثر قریب به اتفاق این کشورها، هر وسیله تاریخ مصرفی هم دارد.
بر اساس آنچه ذکر شد باید تاریخ انقضای گروهک تروریستی منافقین که با اخراج از اردوگاه اشرف، تسریع شده را زمانی بدانیم که غرب به طور کامل از این مجموعه قطع امید نماید؛ چرا که منافقین امروز به گروهکی مهاجر قابل تشبیه اند که با الگوگیری از زندگی کولی ها، بر اساس اخبار منتشر شده تنها در پی یافتن محلی برای استقرار اندک اعضای باقی مانده خود جهت تبدیل به مقری مرکزی هستند.
اما ورود نیروهای عراقی به پادگان اشرف و تاکیدات مکرر بر لزوم ترک خاک عراق، تنها سه ماه پس از انتقال مسئولیت منطقه مذکور به دولت بغداد، علاوه بر نمایش ضعف شدید این مجموعه بیانگر نگاه منفی دولتمردان عراقی به آنها است؛ نیروهای آمریکایی پس از خلع سلاح ساکنان این اردوگاه در سال 2003، سه ماه پیش نیز مسئولیت این منطقه را به دست نیروهای عراقی سپردند.
در این میان هر چند که روزنامه آمریکایی واشنگتن پست اعلام نزدیکی بیشتر بغداد به تهران نسبت به واشنگتن را یکی از عوامل اقدام صریح اخیر عراق علیه منافقین توصیف کرده ولی طبعا با توجه به انتشار اخباری مبنی بر آغاز رایزنی های پراکنده منافقین برای انتقال به مناطقی در افغانستان، پاکستان یا نواحی مورد نظر در مرز اردن و یا حتی دیگر کشورهای عربی، دستگاه های امنیتی و سیاسی کشور باید ضمن پیشگیری از انتشار عناصر این گروهک تروریستی در فضای پیرامونی ایران، زمینه هر گونه سوء استفاده احتمالی مجدد از این ابزار مستعمل را از بین ببرد.
به بیان دیگر هر چند که اخراج منافقین از کشور عراق و انهدام پادگان اشرف، موقعیتی سراسر تهدید را برای این مجموعه پدید آورده اما نمی توان از نگاه غرب به این مجموع غافل شد و لذا باید با بهره گیری از ابزار دیپلماتیک و رایزنی های فشرده منطقه ای از تبدیل این وضعیت به سود بازیگران ثالث در منطقه که از تقویت پنهان و آشکار گروه های تروریستی از جمله پژاک یا القاعده ابایی ندارند، جلوگیری نمود.
در این چارچوب می توان ضمن مدیریت جریانی که از چندی پیش در عراق آغاز شده، ضربه مقدماتی به این گروهک تروریستی را به سمت شکل گیری حرکتی منسجم با هدف حذف کامل یکی از عوامل تروریسم در خاورمیانه هدایت کرده و علاوه بر آن از تشکیل کانون های پراکنده فتنه در منطقه در سایه حمایت های خارجی پیشگیری به عمل آورد.
