نامه سرگشاده خانواده شهدای ترور کشور به دبیرکل سازمان ملل

جناب آقای آنتونیو گوترش

دبیرکل محترم سازمان ملل متحد

با سلام

21 آگوست هر سال، یادآور از دست دادن هزاران انسان بی گناه در حوادث تروریستی است که در سرتاسر جهان اتفاق می افتد و همچنان نیز ادامه دارد.

حوادث تروریستی با اینکه عمدتا زائیده اهداف سیاسی متعلق به گروه ها یا برخی دولت هاست اما متأسفانه بخش اعظم قربانیان آن را شهروندان بی دفاع و بی گناه تشکیل می دهند.

این شهروندان قربانی منازعات سیاسی یا زیاده خواهی های برخی دولت ها می شوند و خون آنها به ناحق پایمال می شود.

ما به عنوان خانواده بزرگ قربانیان تروریسم در ایران پیش از هرچیز از نام گذاری روز 21 آگوست به نام روز قربانیان تروریسم خرسندیم و مراتب تشکر خود را از جنابعالی به دلیل توجه شما به قربانیان تروریسم اعلام می کنیم.

جناب آقای دبیرکل

همانطور که می دانید کشور ما ایران در طول چهار دهه اخیر یکی از بزرگ ترین قربانیان تروریسم در سطح جهان بوده است. تعداد بیش از 17000 شهید ترور کشورمان را در زمره کشورهای اصلی قربانی پدیده شوم تروریسم قرار داده است.

متأسفانه از بدو پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 بیش از 30 گروه تروریستی که بخش قابل توجهی از آنها مورد حمایت برخی کشورهای منطقه ای و قدرت های بین المللی بودند با انواع و اقسام ابزارهای ترور دست به کشتار شهروندان ایرانی زدند و در این میان علاوه بر انجام عملیات خرابکارانه، 17000 شهروند ایرانی را قتل عام کردند.

گذشت حدود چهار دهه از آن اقدامات تروریستی متأسفانه باعث نشده است که این گروه‌ها یا حامیان خارجی آنها دست از جنایات تروریستی خود بردارند، بلکه همچنان شاهد عملیات های خرابکارانه و تروریستی این گروه های در نقاط مختلف کشور هستیم. حادثه تروریستی 22 سپتامبر سال 2018 در اهواز که منجر به شهادت 25 شهروند و مجروح شدن 70 نفر دیگر شد و هنوز یکسال نیز از آن نگذشته است شاید بزرگ‌ترین حادثه تروریستی یک سال اخیر بوده اما بی تردید تنها حادثه نبوده است.

حوادث تروریستی مشابه در استان سیستان و بلوچستان و درگیری گروه های تروریستی در مناطق شمال غربی ایران و قربانی شدن مستمر شهروندان و نیروهای نظامی ایرانی را نیز باید به سلسله حوادث تروریستی مستمر در یک سال اخیر افزود.

عالیجناب گوترش

متأسفانه باید بگوییم این حجم از قربانیان ترور در ایران ریشه در حمایت برخی کشورها از گروه های تروریستی داخلی دارد.

این گروه ها به طور آزادانه در کشورهای غربی دفتر و پایگاه دارند و از آنجا آزادانه اقدامات خود علیه شهروندان بی گناه را هدایت می کنند، در پارلمان های غربی رفت و آمد و لابی می کنند و مقامات سیاسی غربی به دلیل کشمکش های سیاسی با نظام سیاسی کشورمان، چشم خود را بر فعالیت های آزادانه تروریست‌ها بسته اند و عملا در برنامه ریزی های خرابکارانه و تروریستی این گروه ها سهیم شده اند.

گروه های تروریستی مانند حرکة النضال و گروه های جدایی طلب همسوی آن علاوه بر حمایت از خشونت و ناآرامی و تروریسم در ایران به راحتی در کشورهای دانمارک و هلند رفت و آمد و در آنجا استقرار دارند بدون آنکه این کشورها، کوچک ترین واکنش یا برخوردی با تروریست ها داشته باشند.

در آن سوی کشور، گروه تروریستی پژاک که برخی رهبران آن در اروپا حضور دارند به طور مستمر در حال آزار و اذیت ساکنان مناطق مرزی و روستایی هستند و تعداد قابل توجهی از نیروهای مرزبان ایران را به شهادت رسانده اند.

گروهک های تروریستی تکفیری نیز هرچند که با اقتدار نیروهای مسلح ایران، تا حدود بسیار زیادی محدود شده اند اما همچنان هر از گاهی شاهد عملیات کور یا هدفمند آنها هستیم. این گروه ها نیز توسط برخی کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی و بحرین هدایت و پشتیبانی می شوند و متأسفانه به طور فزاینده ای اقدام به نفرت پراکنی دینی میان پیروان ادیان و مذاهب در ایران می کنند.

در کنار این گروهک ها باید ازگروه تروریستی مجاهدین خلق که بیش از 12000 تن از 17000 قربانی ترور در ایران را به شهادت رسانده نام برد. این گروه بدنام که تا سال 2003 در حمایت کامل رژیم دیکتاتوری صدام حسین بوده است و عملیات های تروریستی متعددی علیه شهروندان ایرانی، عراقی و آمریکایی داشته است، با ترویج خشونت در رسانه های خود، به شدت به نفرت پراکنی در ایران و تشکیل گروه های خشونت طلب تأکید می کند. مجاهدین خلق که نام آن سال ها در فهرست های سیاه کشورهای آمریکایی و اروپایی بوده است اکنون به دلیل اختلافات سیاسی غرب با ایران، مورد حمایت این کشورهاست و به راحتی و آزادانه در آنجا فعالیت می کند.

این در حالی است که ده ها گزارش توسط مراکز مطالعاتی و نهادهای امنیتی غرب علیه مجاهدین خلق منتشر شده است اما به جای محدود شدن آن شاهد بی توجهی و حتی حمایت اروپایی ها و ایالات متحده از این گروه هستیم.

قابل تأسف است که سازمان مجاهدین خلق در دوران جنگ طلب های بی منطق کاخ سفید توانسته است حمایت آنها را کسب کند و حتی در مقابل کاخ سفید حضور پیدا کند. این موضوع به مثابه یک لکه سیاه در پیشانی ایالات متحده آمریکا و همه حامیان این گروهک خواهد ماند. تکلیف هزاران قربانی ترور که توسط این گروه ترور شدند و ده ها گزارشی که خود مراکز مطالعاتی آمریکایی درباره این گروه داده اند چه می شود؟

جناب آقای دبیرکل

متأسفانه برخورد با پدیده تروریسم تبدیل به یک موضوع سلیقه ای و سیاسی شده است. منازعات کشورها یا سلطه جویی برخی از قدرت ها باعث شده است تا حقوق قربانیان تروریسم در جهان نادیده انگاشته شود. علاوه بر اینکه از طریق نفرت پراکنی های قومی و دینی و سیاسی شاهد ریخته شدن خون های بیشتری هستیم. ما تردیدی نداریم که اگر کشورهای جهان از سال ها قبل علیه تروریسم در نقاط مختلف جهان بدون جانبداری و به طور عادلانه و بی طرفانه اقدام می کردند اکنون شاهد موجی از خشونت های مذهبی در سراسر جهان نبودیم.

امیدواریم سازمان ملل متحد بتواند به دور از بازی های سیاسی و به دور از تأثیرپذیری از قدرت های بزرگ، نه فقط در شعار بلکه در عمل اقدامات جدی در کاهش عوامل منجر به خشونت و تروریسم در جهان انجام دهد.

هابیلیان (خانواده قربانیان تروریسم در ایران)

21 آگوست 2019