سالروز ولادت مبارك حضرت قائم ، مهدي صاحب الزمان،منجي عالم بشريت بر تمامي آزادگان جهان، بويژه مسلمانان مبارك باد.
آنگونه که تاریخ نویسان ذکر کرده اندآن حضرت در پگاه شعبان سال255هجری قمری در خانه حضرت عسکری (ع) در شهر سامرا پای به عرصه ی این جهان نهاد و علی رغم تلاشها و کارشکنی ها و مزاحمت ها ی منکران و مخالفان و حاکمان ظالم که نمی خواستند آن موعود الهی به دنیا آید ، در روند تحقق وعده های الهی آن حضرت متولد شد و زندگی در دامان مادر گرامی خود حضرت نرجس خاتون را آغاز نمود.
نافرجام ماندن تلاشهای خلفای عباسی برای کشتن آن حضرت نشان دهنده ی اراده ی الهی در بقای آخرین حجت و پیشوای ربّانی است ، همچنان که به رغم خواست فرعون ،موسی در دربار وي بزرگ می شود تا معلوم شود که هیچ کس تاب مقاومت در برابر اراده ی الهی را ندارد.
هنوز بیش از سه روز از تولد آن حضرت نگذشته بود که حضرت عسکری (ع) ايشان را به برخی یاران خاص خود نشان داده و فرمودند : "بعد از من، این صاحب شما و جانشین من است.اوست قائمی که همه در انتظار ظهور او روزگار می گذرانند و چون زمین پر از ظلم و جور شود ظهور کند و جهان را پر از عدل و داد کند ."(1)
بدین ترتیب و طی مجالس گوناگون و به دفعات مکرر ، حضرت عسکری، امام بر حق پس از خود را به عموم شیعیان معرفی می نماید تا همگان امام پس از ایشان را بشناسند .اما این موضوع از چشم اغیار و جاسوسان در مخفی ماند .
همین ضرورت ایجاب می کرد که تنها برخی از خواص فرصت شرفیابی به حضور ایشان را پیدا کنند. تا سرانجام در 260 هجری قمری امام حسن عسکری رحلت فرمودند و تصدی امامت و ولایت به حضرت مهدی رسید.
به دنبال حضور آشکار آن حضرت در جریان نمازگزاردن بر پیکر امام عسکری، فشار و پی جویی ماموران دولت به قصد یافتن و نابودی ایشان فزونی گرفت و بدین ترتیب بود که به فرمان پروردگار، آن حضرت از دیده ها پنهان شدند تا ستمگران نتوانند گزندی به ایشان برسانند و بدین سان دوران غیبت امام آغاز گردید.
غیبت امام عصر(عج)در دو مرحله واقع شد. دوره ی اول غیبت از سال 260 تا سال 329 هجری ، غیبت صغری یا غیبت کوتاه نام گرفت که دراین دوره بنا بر مصالحی غیبت حضرت با مردم دنیا بطور کامل قطع نشده بود بلکه از طریق برخی اشخاص وارسته به نام نایبان خاص، مردم می توانستند مسائل خود را با آن حضرت حل و فصل نمایند.
دوران غیبت کوتاه با رحلت آخرین نائب، (علی بن محود سمری) و با نامه امام زمان(عج) به وی به پایان رسید . در آن نامه غیبت کبری اعلام شده بود و این که دیگر نائبی نخواهد بود و آشکار شدن آن حضرت منوط به اجازه ی پروردگار است که پس از گذشت زمانها و قساوت دلها و پر شدن زمین از ستم خواهد بود.
در این دوران که تا زمان حال ادامه پیدا کرده است و پایان آن آغاز ظهور امام مهدی (عج)خواهد بود زمام امور به دست فقیهان واجد شرایط سپرده خواهد شد تا در مواردی که حوادث و امور جدیدی پیش می آید ایشان پناهگاه امت باشند و مردم از ایشان تبعیت کنند .
اما با اینکه حضرتش زمام امور را به فقیهان واجد شرایط سپرده اند از رسیدگی به حال مردم کوتاهی نمی کنند. ایشان در نامه ای به شیخ مفید در سال 410 هجری فرمودند : " ما از رسیدگی به حال شما فروگذاری نمی کنیم و فراموشتان نمی نماییم که اگر نه چنین بود باران نابسامانی ها و مصیبتها بر سرتان فرو می ریخت و دشمنان ، شما را در هم می شکستند."(2)
_____________
1- نيايع المودة: تأليف خواجه كلان سليمان قندوزي حنفي، ص 460
2- بحارالانوار
