7آذر96؛ مشهد، ساعت9 صبح، میدان شهدا: مردم کم کم جمع شدند، یکی از میانه صدا زد چند سالی هست کار کرده‌ام، الان بیکارم، یکی دیگر صدا زد مرگ بر گرانی، دیگری صدا زد: مرگ بر اختلاس‌گر.
اما به یکباره رنگ و بوی شعارها عوض شد. شعارها ساختار شکنانه شد و دیگر خبری از اعتراض به گرانی و مشکلات نبود بلکه شعارهای بیگانه با افکار مردم شنیده می‌شد. جمعیتی که برای حل مشکلات خود و رساندن صدای خود به مسئولین جمع شده بودند، به ناگاه خود را در بین افرادی دیدند که حرفشان با آنها یکی نیست...
آیا واقعا این یک اتفاق بود یا نقشه‌ای ازپیش‌طراحی‌شده برای استفاده از مردم؟
بهتر است جهت درک بیشتر این موضوع کمی به گذشته برگردیم؛ زمانی که مردم ایران از رژیم مستعمره پهلوی به ستوه آمده بودند و در خیابان‌ها شعار تغییر رژیم می‌دادند. همانجایی که دانشجویان پیرو خط امام (ره) به لانه جاسوسی حمله کردند و این پایگاه را به تصرف خود درآوردند و آمریکایی‌ها مجبور به مذاکره بر سر عوامل خود شدند.
اما در این بین نیز گروهی به جمع‌آوری سلاح و مهمات روی آورده بود تا در فرصت مناسب ضربه خود را به این نظام نو پا بزند. سازمان مجاهدین خلق ابتدا مسئولین نظام را هدف قرار داد و سپس با هدف ایجاد ترس و وحشت به هرکسی که رنگ و بوی انقلابی داشت در هر سن و جنسیتی حمله کرد.
با بیزاری مردم از این گروهک تروریستی، آنها مبارزه با جمهوری اسلامی ایران را از خارج از کشور و به هر نحوی ادامه دادند. حضور در کنار صدام، فروختن اطلاعات داخلی ایران، خرابکاری و... ازجمله اقدامات این گروهک بود.
اکنون همکاری منافقین با دشمنان ایران تاحدی پیش رفته است که حتی از رژیم صهیونیستی هم غافل نشدند و آموزش‌های تخصصی برای خرابکاری در ایران را تحت نظر این رژیم آغاز کردند. عربستان نیز که از مدتها قبل با اعضای منافقین رابطه داشته و از مشاوره‌های آنها بی‌بهره نبوده، هزینه‌های این خرابکاری را بر عهده می‌گیرد و ایران را تهدید می‌کند.
آنچه در ایران اتفاق افتاد نتیجه همکاری بسیار نزدیک کشورهایی هست که کمر به حذف جمهوری اسلامی بسته‌اند و با یک تقسیم کار، پیاده‌نظام‌های خود را به شهرهای مختلف ایران فرستادند. اما آنها خود را پشت مردم پنهان کردند و از اعتراضات آرام و به حق مردم سواستفاده کردند. مردمی که به دلیل نگرانی از گرانی، اشتغال و مشکلات معیشتی و... به خیابان آمده بودند و شعارهایی بر ضد گرانی می‌دادند.
در چنین موقعیتی استکبار جهانی که از مدتها پیش منتظر آن بود، برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی بود به سرعت وارد عمل شد و در تقسیم کار انجام شده در این چند ضلعی اغتشاش هر کشوری مسئولیتی را برعهده گرفت. آمریکا به حمایت علنی از اغشاشگران پرداخت و رژیم صهیونیستی آموزش‌های لازم جهت حضور افراد زبده در اغتشاشات را بر عهده گرفت. گروهک تروریستی منافقین عهده‌دار جذب افراد به شیوه‌های گوناگون بود و دولت عربستان نیز همچون همیشه نقش بچه پولدار این گروه را برعهده گرفت.
آنچه در اتاق فکر‌های عبری، عربی و آمریکایی برای مقابله و براندازی جمهوری اسلامی ایران می‌گذشت بر خلاف تمام انقلاب‌های مخملی بود که از سوی دولت‌های استعماری انجام گرفته بود.
رهبر معظم انقلاب در 23بهمن1388 فرمودند: «منتظر امتحانات جدی‌تری باشید، خود را تجهیز کنید و آماده بشوید که فتنه بزرگتری در راه است.» آنچه که از سخنان ایشان برمی‌آید، این است که این اغتشاشات بخشی از نقشه دشمنان برای براندازی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.
حوادث و اغتشاشات اخیر شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با فتنه سال 88 داشت که در ادامه به آنها اشاره می‌شود:
شباهت‌ها:
- هر دو اغتشاش با بهانه‌های مردمی شروع شد: در سال 88 به بهانه تقلب و در سال 96 گرانی؛
- استفاده از مردم کم‌اطلاع اما پرشور و احساساتی: اگر اعترافات اکثر افراد دستگیرشده در این حوادث را از رسانه ملی شنیده باشید بر این موضوع صحه می‌گذارند که توسط گروه‌های معاند به بازی گرفته شده‌اند؛
- استفاده ابزاری از از قشر خاکستری جامعه.
تفاوت‌ها:
- در اغتشاشات سال 1388 لیدرهایی حضور داشتند که به طور خاص و علنی این جریان را هدایت می‌کردند، اما در سال 1396 مفهوم لیدر در ظاهر عوض شده بود؛
- در سال 1396 با همسو کردن افرادی که از مشکلات معیشتی خود رنج می‌برند قصد مشروعیت دادن به این اغتشاشات را داشتند؛
- شعارها متفاوت شده بود، شعارهایی که در ابتدا بر گرانی و مشکلات اقتصادی بود، تبدیل به شعارهای ضدنظام و حکومت شد؛
- سازمان مجاهدین خلق که در ایران گروهک تروریستی منافقین شناخته می‌شوند و دست آنها به خون بیش از 12000 ایرانی آغشته است و جزء منفورترین افراد هستند با رخنه در بین جمعیت مال باخته‌های موسسات مالی و اعتباری به آزمودن شیوه‌های سریع تجمع افراد، تغییر در شعارها و... پرداخت تا نتیجه آنرا در ازای دریافت هزینه و حمایت به کشورهای حامی خود ارائه دهد؛
- پر رنگ کردن نقش زنان در این اغتشاشات؛
- ارائه کانال‌های مختلف برای ارسال فیلم‌های گرفته شده از اغتشاشات؛
- جذب افراد به شیوه‌های مختلف برای خبرسازی؛
- کشته سازی برای حفظ این اغتشاشات؛
- ارائه آموزش‌های عمومی به افراد از قبیل نحوه عکاسی، فیلمبرداری، مقابله با نیروهای نظامی و انتظامی و...
از آنچه گفته شد می‌توان نتیجه گرفت منافقین پس از آنکه توسط مردم رانده شدند، چند مرحله را پیش رو داشتند تا به خیال خود بتوانند به نظام ضربه بزنند. ترور مسئولین، ترورهای کور کوچه و خیابان، همکاری با دشمن تا دندان مصلح در زمان جنگ و در آخر نیز تغییر تاکتیک از نظامی به سیاسی و همکاری‌های مختلف با سرویس‌های بیگانه مراحل و اقداماتی است که تاکنون برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران انجام داده‌اند. اما آنچه که هیچ وقت از دستورکار این گروهک تروریستی کنار نرفته است، نفوذ در سطوح مختلف از بدو انقلاب اسلامی است. افرادی مانند کلاهی، کشمیری، عباس زریاب و... از جمله مصادیق نفوذ هستند. این گروهک که توانایی خاص موج سواری در اتفاقات مختلف را دارد، اینبار نیز با همین حربه سعی در بزرگ جلوه دادن اندک عوامل اغتشاشگر خود داشت. همیشه نفوذ برای از بین بردن هدفی خاص استفاده شده است. حال آن هدف خاص می‌تواند کارکرد نادرست یک مسئول باشد یا نفوذ فرهنگی که ما را نسبت به داشته‌های خود بی‌اعتماد کند.
