منافقین ظرفیتی تروریستی و ابزاری در دست آمریکا

پیش از این نیز در خصوص حمایت های ایالات متحده آمریکا از تروریسم و البته استفاده ابزاری از آن بسیار سخن گفته شده است و سخنان سیمور هرش تنها سند مربوط به این واقعیت نیست و نخواهد بود. حتی اگر اسنادی که در این رابطه بدست آمده را نیز از فهرست دلایل این ادعا حذف کنیم، باز هم نشانه های آشکاری به منظور اثبات حمایت آمریکایی ها از تروریسم وجود دارد.

در خصوص همین گروهک منافقین، رشوه های کلان پرداخت شده به سیاست مداران آمریکایی و البته سخنرانی های این افراد در حمایت از گروهکی که در لیست سازمان های تروریستی وزارت امور خارجه آمریکا قرار دارد یا رفت آمدهای آزادانه اعضای این گروهک در آمریکا و اروپا، برای اثبات حمایت آمریکا از تروریسم کافی است.

اما سخنان هرش و بازتاب آن هم حاوی نکاتی بود که در این روزها و در خلال تلاش دولت آمریکا به منظور حمایت ظاهری از اخراج منافقین از خاک عراق، باعث بی اعتباری بیش از پیش ادعا های آمریکا در زمینه حمایت از تروریسم شد.

گروه های تروریستی، ابزاری در خدمت اهداف آمریکا

اولین نکته شایان توجه در سخنان سیمور هرش، این است که اساساً نگاه آمریکا به این گونه گروهک های تروریستی یک نگاه حمایتی صرف نیست، بلکه هر گونه پشتیبانی یا توجه به تروریستها در ازای استفاده ابزاری از آنهاست، که در نهایت دست داشتن آمریکا به صورت مستقیم یا غیر مستقیم در اقدامات تروریستی را اثبات می کند.

به همین دلیل، با وجود اینکه منافقین در واقع یک گروه شبه نظامی هستند و تاکنون عملیات های تروریستی زیادی به دستور صدام دیکتاتور پیشین عراق انجام داده اند و دریافت تجهیزات نظامی از بعثی ها نیز ظرفیت های عملیاتی این گروه را ارتقا داده است، اما انتظار آمریکا از منافقین برای اجرای عملیات های ویژه در عراق و منطقه، منجر به ارائه آموزش های نظامی به اعضای این گروهک شده است.

همچنین باید اضافه کرد که محدودیت آمریکا در اجرای مستقیم برخی برنامه ها و اقدامات تروریستی سبب می گردد که به جای استفاده از نیروهای نظامی خودش، از گروه های تروریستی استفاده کند.

بی اعتباری فهرست سازمان های تروریستی

نکته دوم اینکه گروهکی که به تازگی وعده خروج از فهرست سازمان های تروریستی را از وزیر امور خارجه آمریکا دریافت کرده است، نشان داد علیرغم ادعای تحویل سلاح و پرهیز از اقدامات تروریستی از سال 1997 میلادی، همچنان به اقدامات تروریستی خود ادامه می دهد و ادعای آنها مبنی بر فعالیت دموکراتیک با آموزش های نظامی در صحرای نوادا در تناقض است.

البته وجود ظرفیت تروریستی در این گروهک پیش از این هم بارها اثبات شده بود، هنوز هم رسانه های این گروهک روزانه تصاویر اعضای پادگان اشرف را در حال رژه نظامی و ملبس به یونیفرم های نظامی نشان می دهند و الفاظی چون جنگ صد برابر! را به عنوان هدف خود معرفی می کنند. نمایش اقدامات تروریستی منافقین به مناسبت سالگرد انجام هر یک از آنها مانند ترور سرلشکر صیاد شیرازی که همچنان در رسانه های وابسته به این گروهک ادامه دارد هم بیانگر این واقعیت است که منافقین نه تنها از اعمال تروریستی خود پشیمان نیستند و تلاشی برای پنهان سازی آنها نمی کنند، بلکه به انجام این اقدامات افتخار می کنند! تمامی این نشانه ها به علاوه بررسی دوباره دولت آمریکا به منظور خروج نام این گروهک از فهرست سازمان های تروریستی حکایت از بی اعتباری این فهرست دارد که دولت آمریکا پیوسته به آن استناد کرده و از آن استفاده می کند.

سخنان«سیمور هرش» ارزش افزوده بر اتهامی که قبلاً اثبات شده است

نکته آخر نیز به واکنش «فرماندهی عملیات ویژه مشترک» آمریکا باز می گردد که با ظرافت خاصی همه اتهامات را رد کرده و اطلاعات این مقاله را اشتباه خوانده است و همچنین تصریح کرده نیروهای عملیات ویژه مشترک نه در نوادا و نه در هیچ جای دیگری به نیروهای مجاهدین آموزش نداده اند!

البته همین که این فرماندهی نظامی آمریکایی مجبور به واکنش و تکذیب شده، می تواند دلیلی برای صحت ادعای سیمور هرش باشد، اما برای توضیح دقیق تر باید گفت که مدتها پیش و در زمان حضور نظامیان آمریکایی در عراق، به کارگیری اعضای گروهک منافقین برای اهداف تروریستی ارتش آمریکا اثبات شده بود. و برخی نشانه های آن نیز همان رفت و آمد هلیکوپترها و خودروهای نظامی آمریکایی به پادگان اشرف و استفاده از دختران و زنانی که در پادگان اشرف آموزش عملیات تروریستی و انتحاری می دیدند تا در اقدامات تروریستی منطبق بر اهداف آمریکا استفاده شوند، بود.

پس با این وجود خبر آموزش نظامی منافقین در صحرای نوادا، ارزش افزوده بر سند استفاده آمریکا از منافقین برای عملیات های تروریستی است و نه موضوعی جدید!

در پایان بد نیست این نکته را نیز اضافه کنیم که البته گفته فرمانده عملیات ویژه آمریکا هم از جنبه ای صحیح است! زیرا این فرماندهی، نیروهای گروهک منافقین را تحت عنوان افراد وابسته به «شورای ملی مقاومت ایران» آموزش داده است نه به نام «سازمان مجاهدین خلق»!