راضی المطرفی – سردبیر روزنامه ی المرایا
در زمان صدام روزنامه نگاری به آن معنی که باید وجود نداشت و اساسا روزنامه نگار مستقل – به دلیل شرایط خاص آن زمان – اصلا وجود نداشت . همه ی روزنامه ها در خدمت صدام و حزب بعث بودند . هنرمندان باید برای رضایت صدام آثار هنری خود را خلق می کردند و نویسندگان نیز می بایست برای مدح صدام می نوشتند . درآن زمان فقط پنج روزنامه ی عمده وجود داشت که ارگان رسمی صدام بودند و چند هفته نامه که پسر صدام آنها را منتشر می کرد . فضای مطبوعات آزاد اصلا وجود نداشت ، چه برسد به این که بخواهیم آن را مورد نقد و بررسی قرار دهیم . اما در حال حاضر و بعد از سقوط صدام فضا کاملا تغییر کرده است . عراق آزادی وجود دارد که می تواند برای هر عراقی منشاء جستجوی آرا و افکار باشد . درست به واسطه ی همین آزادی بعد از سقوط صدام بود که روزنامه نگاری به شغلی پر مخاطب تبدیل شد و روزنامه نگاران زیادی شروع به فعالیت کردند . در این بین هر کدام از عراقی ها بنا به خواست و سلیقه ی خود نشریه ای را انتخاب کردند و مخاطب آن نشریه شدند . البته این نکته راباید متذکر شوم که ما در عراق در حال عبور از مرحله ی آشوب می باشیم و طبیعی است که در این مرحله ی گذار نیز تعدادی از نشریات خود به خود از گردونه ی رقابت کنار بروند و این نشانه ی خوبی است که باعث رشد کیفی نشریات در عراق خواهد شد . در این مورد لازم می دانم به این نکته اشاره کنم که برخی از مطبوعات در ابتدای ورود بر روی امواج حرکت می کنند و شاید بتوانند اندک مخاطبی به دست بیاورند اما در کوتاه مدت و نهایتا میان مدت به دلیل اینکه نمی توانند مخاطب ثابتی داشته باشند از چرخه ی رقابت خارج می شوند .
درعراق با شروع اشغالگری آمریکایی ها و با گسترش دامنه ی گروه های تروریستی ، مطبوعات وابسته ، غیر مستقل و غیر مردمی نیز سر برآوردند . در حال حاضر تعدادی از مطبوعات وابسته در عراق با تطمیع آمریکایی ها ، القاعده و سازمان مجاهدین خلق برای آنها مطالبی کذب و دور از واقع را منتشر می کنند . آمریکایی ها بیشتر خواهان این مطلب هستند که در مطبوعات عراقی اثبات شود که حمله و اشغالگری آنها به نفع مردم عراق بوده است ، طالبان برای رسیدن و تبلیغ اسلام مورد نظر خود هزینه می کند و حتی برخی روزنامه نگاران رانیز تهدید می کند تا درخواستهای آنان رااجابت کنند . سازمان مجاهدین خلق نیز گروهی وابسته است و علی رغم اینکه یار و یاور صدام بوده است می خواهد این مطلب را بگوید که دوست مردم عراق است و همچنین درصدد اثبات دخالت ایران در عراق می باشد . البته علی رغم تلاش بسیار زیاد آنها در این راه ، موفقیت زیادی نصیبشان نشده است . دسته ای از روزنامه ها نیز هستند که نشریات حزبی هستند و بقایشان بستگی به بقای آن حزب یا گروه سیاسی دارد .
من هر زمان که به جمهوری اسلامی ایران سفر کرده ام چه به صورت شخصی و چه با دوستانم ، به این نکته پی برده ام که با وجود جنگ هشت ساله میان دو کشور ، ایران امروز بسیار آباد تر و پیشرفته تر از عراق است . بسیار مایلم شما ایرانی ها تجربیاتتان را در اختیار ملت عراق قرار دهید و پل های دوستی میان دو کشور را بیش از پیش مستحکم سازید .
