آمانوئل ماکرون چندیست که در کسوت ریاست جمهوری فرانسه قرار گرفته و بواسطه جوان بودن، جرات انجام بسیاری از اقدامات را دارد. در این راستا از بدو ورود ایشان به این سمت در خصوص تروریسم تصمیم بسیار جدی گرفت و به آن رسمیت بخشید. اولین قدم را پارلمان فرانسه برداشت و طرح جنجالی مبارزه با تروریسم را بصورت مقدماتی به تصویب رساند. سپس نوبت به ماکرون رسید تا گام نهایی را بردارد و قانون مبارزه با تروریسم را امضاء کند و وی این اقدام را به انجام رساند. در این راستا ضرورت دارد به چند نکته اشاره کنیم:
- قانون مبارزه با تروریسم به اذعان ماکرون اجازه بهره گیری از همه ابزارها برای مبارزه با تروریسم را می دهد. و همچنین اختیارات و سیعی برای پلیس فرانسه در این قانون پیش بینی شده است. به اذعان فعالان حقوق بشری در فرانسه اجرای این قانون همگام با وضعیت دائمی اضطراری در فرانسه است و این مساله سبب می گردد آزادی های شهروندان سلب گردد. در همین راستا ماکرون این قانون را یک ضرورت برای وضعیت فعلی فرانسه می داند و وقایع اخیر تروریستی در اروپا و بخصوص در فرانسه سبب گردیده تا نگاه ویژه و جدی به مساله مبارزه با تروریسم گردد. به گمان نگارنده این تحلیل، مبارزه علیه تروریسم جدیت می خواهد واین پدیده برای ریشه کن شدن راهی به جز بکارگیری تمام ابزارها بر علیه آن ندارد.
- نکته ای که بایستی به آن اشاره نمود این است که با وجود قانون ضد تروریسم در فرانسه بایستی همگام بودن اتحادیه اروپا را هم در این مساله دید و این امید می رود که اتحادیه نیز همسو با اقدامات فرانسه گام های بلندی در راه مبارزه با تروریسم بردارند. به هر ترتیب تروریسم تا به حال توانسته در قلمرو اتحادیه اروپا گربه رقصانی کند و اقدامات ضد انسانی هم انجام داده و قطعا ضرورت ساختاری مبارزه با تروریسم قطعا احساس شده است.
- نکته دیگر این است که فرانسه بایستی شرکای غربی و امریکایی خود را به این سمت سوق دهد که تروریسم تجویز خوبی برای دنبال کردن استعمار نوین نیست و قطعا با حمایت تروریسم هرگز نخواهند توانست به آمال خود دست یابند. آنها بایستی بدانند که هر قلمرویی دارای حاکمیت خاص خود است و آنها نمی توانند سوء استفاده کنند و در واقع مناطق مختلف ملک پدری آنان نیست. و طبیعتا خاورمیانه هم ارث پدری صهیونیسم و امریکا نیست که آنها هر وقت بخواهند می توانند نفوذ کنند و دائم از تروریسم برای خرابکاری حمایت کنند. بنابراین فرانسه می تواند شرکای خود را متوجه این امر کند که آتش تروریسم نهایتا دامن خودشان را می گیرد و تا ریشه می سوزاند.
- نکته حائز اهمیت در اینجا این است که اگر چه فی نفسه قانون ضد تروریسم در فرانسه ارزشمند و اقدام پارلمان و شخص آقای ماکرون ارزشمند است اما به این مساله بایستی توجه داشت که مبارزه با تروریسم نبایستی احساسی باشد و صرف قانون و ایجاد وضعیت اضطراری صد در صد نمی تواند این قائله را بخواباند. اقای ماکرون بایستی بداند که با وجود این قانون حامیان تروریسم به شدت موضع سرسختانه ای می گیرند و بایستی خیلی دقیق اقدامات را به انجام رساند. از طرفی با وجود چنین قانونی در فرانسه مگر می شود آن کشور مامن و ماوا و محیط امن گروهک های تروریستی باشد. بدین ترتیب به نظر می رسد ما بایستی در انتظار اقدامات جدی از سوی دولت فرانسه در خصوص مبارزه با تروریسم باشیم.
تروریسم ناسپاس تر از آن است که ما بتوانیم به راحتی از کنار آن گذر کنیم و اقدامی نکنیم. هرچه به حامیان و سیاهی لشکرهای مکتب تروریسم فرصت برگشت داده می شود اما فایده ای ندارد چراکه انها به دنبال کار خودشان هستند و حاضرند اقدامات ضد بشری را از این حالتی که هست گسترده تر کنند و شرایط را هر روز بدتر و جهان را ناامن تر سازند. بنابراین مبارزه علیه تروریسم ضرورتی انکار ناشدنی است.
