بخشی از خاطرات جواد منصوری از ترور، در نخستین همایش سراسری جانبازان ترور که دوشنبه در باغ موزه دفاع مقدس تهران برگزار شده بود.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی هابیلیان ، جواد منصوری از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران و سفیر ایران در پاکستان گفت: ما پس از پیروزی انقلاب اسلامی با انتخاب راهمان در مقابل دنیا ایستادیم و تا زمانی که در این راه هستیم دنیا در مقابل ما خواهد ایستاد و به هیچ عنوان از دشمنی با ما کوتاه نخواهند آمد. ما راهی را شروع کردیم که در این راه همه چیز وجود دارد از‌جمله ترور و شهادت.
وی ادامه داد: متاسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون هنوز نتوانسته‌ایم گزارش خوبی از آن‌چه که در انقلاب، زندان‌های ستم‌شاهی و سازمان‌های آن رژیم گذشته است را ارائه بدهیم. در حقیقت دشمنی منافقین و استکبار از روز 23بهمن57 آغاز شد. یادم می‌آید که در نخستین هفته پس از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از دوستانم دیگر همرزمان انقلابی را به خانه‌اش دعوت کرده بود و از قضا به سران یکی از منافقین هم می‌گوید که در این مراسم حاضر شود.
او پرسیده بود که در این مراسم چه کسانی هستند؟ دوست من اسامی چند نفر را می‌آورد و می‌گوید که جواد منصوری در این مراسم حضور دارد. این منافق در همان جا می‌گوید که او را باید کشت. این نشان می‌دهد که منافقین از همان ابتدای انقلاب مبارزه را علیه انقلاب اسلامی آغاز کرده‌اند چرا که تاکید ما از ابتدا بر اسلامی‌بودن انقلاب بوده است و این جرم من و دیگر قربانیان ترور است.
منصوری با اشاره به ترور ناموفقش در سال 1361 توضیح داد: منافقین چندین بار نقشه ترور من را کشیده بودند که البته در روز 19فروردین1361 موفق شدند با 13 گلوله من را ترور کنند. آنها پس از ترور من اعلام کردند که منصوری مرده است. اما خدا خواست و اینک من زنده‌ام.
وی ادامه داد: دشمنان ما منطق، پایگاه مردمی و ایمان به خداوند ندارند و همین باعث می‌شود که خدا اجازه ندهد که آنها به قدرت برسند. ممکن است بگوییم برخی از آنها فریب خورده هستند اما یادمان باشد که انقلاب تازه به پیروزی رسیده بود که در اول اردیبهشت58 سپهبد قره‌نی را ترور کردند و نخستین ترور این‌گونه رقم خورد. با توجه به وضعیت آوارگی منافقان من اطلاع دارم که اکنون منافقین از نظر جسمی و روحی در شرایط بسیار سختی زندگی می‌کنند و حدود 30 نفر از آنها براثر سرطان مرده‌اند.
این قربانی ترور تاکید کرد: نکته‌ای که وجود دارد این است که در خارج از کشور اجازه داده نمی‌شود حقانیت شهدای ترور ایران حتی مطرح شود و حتی در محافل علمی نیز از این موضوع اظهار بی‌اطلاعی می‌کند. سازمان‌های بین‌المللی در این رابطه خودشان را به کوری و کری زده‌اند. اما در مقابل مشاهده می‌کنیم که آن موضوعی که خودشان بخواهند را آن‌قدر در دنیا مطرح می‌کنند که همه ملت‌ها نسبت به آن آگاه می‌شوند.
