می گويند که قارقار کلاغها نشانی از يک هشدار شوم است و هر زمان که کلاغی روی پشت بام خانه ای شروع به قارقار کند بدبختی و فقر و نحسی را برای آن خانه به بار می آورد.
اين همان چيزی است که در کودکي مان شنيده بوديم بدين جهت هر زمان که کلاغی بر بالای منزلمان می ديديم سنگ کوچکی به سویش پرتاب می کرديم و برخی هم دو چاقو را بر عکس هم مقابل آن کلاغ می گرفتند به نشانه چاقو و نمک که اشاره به بريدن سر کلاغ و ريختن نمک روی آن دارد و حيوان نيز به سرعت فرار را بر قرار ترجيح می داد. همه اينها معمولا ً سنت ها و آداب و رسومی است که به آنها عادت کرده ايم.
سازمان مجاهدين خلق ايران نيز هنگامي که نيروهای عراقی خواستار بازپس گيری اردوگاه 3500 نفری اشرف در ديالی به همراه تمامی امکانات و تسليحاتی شدند که صدام حسين در مواجهه با انتفاضه شعبانيه 1991 مردم عراق و ديگر قيامهای مردم ضد صدام در اختيار آنان گذاشته بود،همچون کلاغی شروع به قارقار کردند.
علی رغم اينکه اکثر رهبران سياسی عراق حضور این سازمان تروریستی را در داخل خاک عراق غيرقانونی می دانند اما وضعيت آنان همچنان راکد مانده است. براستی مشکل کجاست؟ سؤالی را از دولت عراق مطرح می کنيم، آيا اين دولت خود باعث جذب آنها به عراق شده است؟ يقينا ً پاسخ منفی است چرا که آنها پيش از سقوط رژيم سرنگون شده صدام در عراق حضور يافتند و اين مسئله متعلق به رژيم گذشته است به همين جهت عراقی که دولت منتخب کنونی نماينده آن است هيچ حقی مبنی بر پناهندگی سياسی و انجام فعاليتهای تروريستی برای آنان قائل نيست.
تجاوز کلاغ های مجاهد خلق عليه نيروهای عراقی در پادگان اشرف بمثابه قارقار اين سازمان تروريستی بود که از داخل خاک عراق به تماميت ارضی این کشور تجاوز نمود. اين اتفاق دولت عراق را ملزم می کند رفتاری را همانند برخورد دولت عربستان سعودی با پاناهندگان عراقی اردوگاه رفحاء اتخاذ کند. در جريان اردوگاه رفحاء عربستان ، هنگامی که يک عراقی نفذی اقدام به تعدی علیه نيروهای امنيتی سعودی نمود نظاميان اين کشور با زره پوش ها و تانک های خود وارد اردوگاه شدند و اقدام به تيراندازی بی هدف کردند که اين اقدام منجر به از بين رفتن صدها چادر و کشته و زخمی شدن کسانی شد که بر سر راه آنان ايستاده بودند. وزير دفاع و رئيس بازرسی کل عربستان سعودی در پاسخ به پرسش رسانه ها پيرامون اين حادثه تنها به ذکر اين جمله اکتفا کرد که (( هرکس آنها را می خواهد با خود ببرد)) و جمله او اشاره به مخالفت حکومت سعودی با حضور آنها در خاک خود دارد عملا ً اينگونه نيز شد و کشورهای هم پيمان با آمريکا که پناهنده های عراقی را بر عربستان تحميل کرده بودند آنها را پذيرفتند.
دولت عراق نيز بايد چنين رويه ای را با سازمان مجاهدين خلق اتخاذ کند و در پيش روی آنها تنها يک راه حل فوری بگذارد ، خروج از عراق و محاکمه تمام کسانی که به نيروهای عراقی تعدی کردند تا به طور عادلانه مجازات کار خود را ببينند و همچنين عدم توجه به شانتاژ رسانه ها که جنايتکار را به عنوان مظلوم معرفی می کنند. عراق گنجايش حضور سه سازمان تروريستی که اين کشور را آلوده می کنند ندارد. جنايت های مستمر سازمان القاعده و همچنين حزب بعث که سياست مداران آن را از ترس قهر کردن برخی از نمونه های بعثی ، صدامیون می خوانند برای ما کافی است. عراق ديگر توانايی تحمل يک گروه سومی که در ليست گروههای تروريستی مانند مجاهدين خلق است را ندارد. قارقار کلاغ گونه آنها اين بار هشداری برای اخراج آنان از عراق است، اگر به تماميت ارضی کشور اعتقادی داشته باشيم.
