بر طبق شهادت اعضاي سابق فرقه مجاهدين خلق، اسلحه كنترل ذهني كه غالباً از سوي رهبران فرقه استفاده مي شود هراس است از اعدام شدن توسط رژيم ايران ،دستگير شدن توسط مقامات عراقي و بازگردانده شدن به ايران، برچسب خوردن به عنوان فردي مشكل دار كه مسائل جنسي و فكري دارد. البته اين اسلحه عليه اعضايي كه خواستار ترك سازمان هستند بسيار استفاده مي شود. آن ها در صورت هر گونه عدم تابعيت از سوي همقطاران خود مورد ناسزاگويي قرار مي گيرند.
امروز اگر چه منافقین تحت نظر ارتش عراق هستند و ناخواسته بخشی از رفتارهای تروریستی آنها همانند حشر و نشر مستقیم با دیگر تروریستها تحت کنترل بیشتری از سوی ارتش و پلیس عراق قرار دارد اما ساختار فرقه ای و آشوب طلبانه منافقین همچنان به قوت خود حفظ شده و دست نخورده باقی مانده است. با وجود آنکه این امیدواری در میان برخی از افراد این فرقه همچنان باقی هست که با حضور نیروهای عراقی و عملیاتی شدن پروسه انتقال نیروهای پادگان اشرف به مکانی دیگر، از این فرقه جدا شوند و با وجود آنکه نیروهای ناراضی این فرقه می دانند سران منافقین همانند گذشته نمی توانند اقدام به شکنجه و سرکوب نیروهای ناراضی و یا سر به نیست کردن آنها بکنند اما همه کسانی که در اشرف هستند خوب مطلع اند که روح فرقه ای حاکم بر این گروهک آنچنان در رگ و پوست این فرقه نفوذ کرده که قابل جدا شدن نیست.
سران این فرقه همچنان دوست دارند نیروهایشان در مقابل آنها نشسته و محترمانه به گناهانشان اعتراف كنند و انتظار محبت و گذشت از سران فرقه داشته باشند تا به نوعي خيالشان از گذشته خويش راحت شود. برای سران این فرقه بسیار مهم است که نیروهای این فرقه همچنان آنها را با الفاظ غلو شده و باتوانایی هایی خارق العاده نام ببرند.
سرکردگان این فرقه هنوز دوست دارند نیروهای زیر دستشان سختگيري سران فرقه به خودشان را نشانه امتيازشان نسبت به ديگران تلقی کنند و حتي به آن افتخار هم بکنند. سرکردگان این فرقه نمی خواهند باور کنند که الگوهای فرقه ای و استبداد مطلقی که دردهه گذشته توسط مسعود رجوی بر نیروهای این فرقه دیکته می شد دیگر وجود ندارد.
با وجود بارقه های امیدی که با حضور پلیس عراق در اردوگاه اشرف – برای آزادی – ایجاد شده است اما سران این فرقه می خواهند همچنان پلهاي پشت سر اسیران اشرف را خراب كنند يعني پلهاي بين فرقه و جهان خارج فرقه را تا جایي كه حتي فكر بازگشت و پشيماني برايشان زجرآور شود.
برای سران این فرقه هنوز این حقیقت پذیرفته نشده که دوران فرقه رجوی در حال به سر رسیدن است و نمی توان از نیروهایی که با حضور پلیس عراق، امید به آزادی و زندگی آزاد در آنها زنده شده است امید اطاعت کورکورانه و فرقه وار داشت.
فرقه رجوی از سیستم عقیدتی خاص خود استفاده می کند که همانند بسیاری از فرقه های دیگر وابسته و قائم به یک نفر است و گذشتن از حدود و مرزهای تعریف شده این فرقه برابر است با نابودی تمام تابوهای فرقه.
درست به همین خاطر است که برای سرکردگان این فرقه واقعیت ملموس آن است که چنانچه عده ای دیگر از این فرقه جدا شوند – سوای اینکه چه کنند و کجا بروند – این به منزله شکسته شدن کاریزمای مسعود و مریم رجوی است و به غیر از آنکه این زوج تروریست، بیشتر از هر کسی مورد حمله کلامی جداشده ها از فرقه قرار خواهند گرفت، این مسئله باعث شکسته شدن بیشتر اسطوره هایی پوشالی می شود که تمام ساختار و ایدئولوژی فرقه منافقین بر پایه قداست حضور آنها بنا نهاده شده است.
از این رو سرکردگان این فرقه علی رغم آنکه اعلام می کنند گذشتن از این فرقه راحت است و هیچ کس به اجبار در این فرقه نگهداری نمی شود اما در عمل می دانند که خروج عده ای دیگر به معنای آغاز انتقادات شدید از جانب گروهی دیگراز کسانی است که روزگاری باید مسعود و مریم رجوی را بر چشم خود می گذاشتند و می پرستیدند.
