- نامه منافقین به بنی صدر
این سؤال مطرح می گردد که چرا اولین رئیس جمهور اسلامی دست به چنین بازی کودکانه و خطرناکی زده بود و چه بهره ای از این همه ایجاد آشوب و بلوا نصیب وی می شد . فردی که شرعاً و قانوناً مکلف بود با همه توش و توان خود آرامش و آسایش و امنیت و رفاه نثار ملت خویش سازد .
ما جواب این مشکل را در یکی از اسناد یافت شده از خانه های تیمی منافقین می یابیم و می بینیم که بنی صدر چگونه بعد از چهارده اسفند به صورت یک عامل بلا اراده گروهک ها تغییر شکل یافته بود . اینک آن سند :
" آقای دکتر بنی صدر رئیس جمهوری ، پس از سلام اولاً چنان که گرفتاری هایتان اجازه نمی دهد که حضوراً مصدع تان گردم ، با توجه به ضرورت فوق العاده ارتباط مستمر با رئیس جمهوری در اوضاع حساس کنونی کشور ، می خواستم تقاضا کنم یک رابط سیاسی کاملاً مورد اعتماد که ضمناً بتواند نیابتاً افکار و نظریات خود شما را در مراجعات ما منعکس سازد و همچنین قادر باشیم بدون فوت وقت و از دست رفتن فرصت هایی مربوطه مشاورت لازم را به عمل بیاوریم ، تعیین کنید .
نیازی به تذکر نیست که اگر مزاحمتی نباشد و مطبوعات نیز مانع نشوند و تبلیغات نکنند ، بسیار بسیار مرجح می دانیم با خودتان در ارتباط باشیم .ثانیاً پیشنهاد می کنم شخصاً در حداکثر سرعت ممکن چنانچه صلاح بدانید روز 12 فروردین را خودتان به مناسبت سالروز رفراندوم جمهوری اسلامی ، اعلام راهپیمایی بفرمایید ، این امر کمک خواهد نمود تا :
الف) دست سوء استفاده چی ها از بهره برداری گروهی از این روز قطع شود .
ب) این روز اسباب تفرقه و فتنه مضاعف نشود .
ج) وحدت بیش از پیش همه اقشار و گروه های ملت که به نظام جمهوری رأی داده اند تأمین شود .
وسیله تقویت رئیس جمهور که خود از مبانی کل نظام جمهوری اسلامی سرچشمه گرفته فراهم شود .
هـ) کسی نتواند از یک مسئله عمومی و ملی و سراسری به نفع منافع اخص انتخاباتی خود بهره برداری کند .
و) مردم ببینند که پس از امام این رئیس جمهوری است که کل نظام و قانون اساسی در او متبلور می شود .
بدیهی است که عنوان کردن شعارهای مناسبی که در خورد رئیس جمهوری و شأن قانونی و سیاسی او است می تواند به دنبال نشست تلویزیونی شما با چریک های فدایی خلق ، فضای مسالمت و نظم و قانون و همزیستی دموکراتیک همه نیروها و اقشار را تداعی کند ، به ویژه اگر صلاح بدانید که راهپیمایی سراسری مزبور وحدت و تفاهم ملی نام گذاری شده و با همین مضمون پیامی از شخص خودتان را نیز همراه داشته باشد .
خواهشمندیم اگر پیشنهاد فوق مورد موافقت تان نیست ، بفرمایید زودتر به ما اطلاع دهند که فکر خودمان را بکنیم ، چرا که به نظر من بهترین شق برای عموم نیروها شرکت در راهپیمایی به دعوت شما است . "
مسعود رجوی
این نامه نشان می دهد که چگونه بنی صدر به صورت آلت بلا اراده در دست منافقین بود و مسعود رجوی به خود اجازه می داد در کوچکترین کارهای ریاست جمهوری دخالت نماید و با بنی صدر به صورت یک طفل چند ساله رفتار نماید .
بنی صدر بعد از چهارده اسفند کاملاً همچون مهره ای در اختیار منافقین و دیگر گروهک ها بود و اگر قبل از چهارده اسفند عده ای عوامل دیگر از جمله ستاد ارتش ، ارگان های دفتری ، در نظریات بنی صدر مداخله داشتند ، بعد از چهارده اسفند ، هجوم روز افزون عوامل گروهک ها بر افکار رئیس جمهور و امنیتی که مشارالیه در دامن این گروهک ها تصور می کرد این حال و هوا را به وجود آورده بود که کمترین اختیاری از بنی صدر سلب گردد و ایشان فقط مجری بلا اراده عوامل ضد انقلاب بشود .
از نظر منافقین رو آوردن به بنی صدر و لیبرال ها مسئله حل شده و بسیار ساده بود ، سازمان منافقین در توجیه رابطه خود یا لیبرالیسم به این جمله لنین که در مجاهد شماره 111 صفحه 16 چاپ شده استناد کرده است :
" از هر امکانی هر قدر هم که کوچک باشد برای به دست آوردن متفق توده ای حتی موقف ، مردد ، ناپایدار ، غیر قابل اعتماد و مشروط حتماً و با نهایت دقت و مواظبت و احتیاط ماهرانه استفاده شود ."
و اما بنی صدر چرا ؟
در یکی از ملاقات هایی که در زمان فرماندهی کل قوای بنی صدر و بستری شدن امام در بیمارستان ، شورای عالی سپاه با بنی صدر داشت ، یکی از اعضای شورای عالی می پرسد :
" چرا هر وقت ما می خواهیم با شما ملاقات کنیم باید روزها منتظر بمانیم ، ولی آقای مسعود رجوی هر وقت اراده می کند با شما ملاقات می کند ؟ "
آقای بنی صدر جواب می دهد :
" من باید این گروه ها را داشته باشم ، زیرا وقتی که ما از دولت آلمان علت شرکت شان را در تحریم اقتصادی نسبت به ایران پرسیدیم ، به ما گفتند ما با مطالعه بولتن های پزشکی امام به این نتیجه رسیده ایم که امام بیش از سه ماه دیگر زنده نیست ؛
بنابراین امام سه ماه دیگر فوت می کند و روحانیت دسته دسته می شوند . تنها این گروه ها هستند که به علت داشتن تشکیلات در ایران باقی می مانند و قدرت را در دست می گیرند ، من باید این گروه ها را داشته باشم ."
همکاری بنی صدر با گروهک ها محدود به منافقین نبود ، آقای " ع.ص " یکی از مسئولین سپاه پاسداران می گوید :
" حسب گزارش سپاه پاسدارانی که از گردان ولیعصر از محل سکونت بنی صدر محافظت می کردند ، همیشه و حتی هر روز اشرف دهقانی ، موسی خیابانی و سران فدائیان خلق در منزل به ملاقات بنی صدر می آمدند و ساعت ها با او به گفتگو می پرداختند . "
آشتیانی از سران اکراد مریوان از حزب دموکرات پس از دستگیری اقرار می نماید که بنی صدر با عزالدین روابطی دارد و حتی یک بار هم مخفیانه به وی نامه نوشته است .
اینها حقایقی است مسلم و با توجه به این دلایل ملاحظه می گردد که چه طیف خطرناکی در حوزه کار بنی صدر در جذب گروهک های محارب و ضد انقلاب جریان داشته است و این جریان زائیده طرح و سیاست عظیم بین المللی در مهد انقاب اسلامی بود .
پس از تأکید امام مبنی بر عنوان نکردن مسائل اختلاف برانگیز از سوی مقامات ، بنی صدر در یک مصاحبه رادیو تلویزیونی و مطبوعاتی با شرکت خبرنگاران خارجی و داخلی شرکت کرده و به سؤالات آنها پاسخ داد که قسمت هایی از آن که در تاریخ 5/2/60 انتشار یافت ، به شرح زیر است و در این مصاحبه ملاحظه می کنید که چگونه بنی صدر با مهارت ، مردم را تحریک و ذهن آنان را به بیراهه می کشد. اینک آن مصاحبه :
" ممکن نیست شما بتوانید جامعه را در بی خبری نگهدارید و جامعه بی خبر بتواند پاسدار موجودیت خویش و انقلاب خود و جامعه رو به رشد باشد .
مطبوعات وظیفه دارند یک محرومیت مهم تاریخی ملت ما را از بین ببرند که آن محرومیت از آگاهی اطلاعات صحیح ، محرومیت از بحث آزاد و گفت و شنود توأم با خرد و دور اندیشی است . انقلاب باید به زبان سرخ ما امکان دهد که سر سبز ما را افراشته نگه دارد تا نسل امروز بتواند عقب افتادگی های چند قرن را جبران کند .
همه باید بایستیم و استقامت کنیم و نگذاریم آنچه را که انقلاب به ما داده است مفت از دست برود . رئیس جمهور مجری قانون اساسی است ، باید به ارگان ها بگوید که آنها وظیفه خودشان را طبق قانون اساسی اجرا کنند .
در گذشته دستگاه قضایی بی طرف نداشتیم ، بلکه همیشه وسیله کار قدرت سیاسی بوده است و امروز وقت این است که دستگاه قضایی ما مستقل شود و ما در این باره چند نوبت تأکید کردیم .
امام گفتند گروه ها آزادند در بحث شرکت کنند ، بعد به سلامت هم هر جا که خواستند بروند و به این مناسبت توقیف نمی شوند .
مردم از ما انتظار دارند که دردهای آنان را بفهمیم و برای علاج این درد کوشش کنیم و همین کوشش است که در مردم این عقیده را به وجود می آورد که پاسخگوی انتظارات زمان هستیم .
دو نوع سازماندهی سیاسی داریم : نوعی از آن بر توانایی رهبری و سفت و سخت بودن سازمان تکیه دارند که به قول فرنگی ها توتالیتر یا خودکامه و قیم و گمان می کنند اگر رهبری قوی به معنای دیکتاتوری باشد در جامعه به هر کاری توانست و می توانند جامعه را مطابق میل خودشان بسازند .
نوع دوم که من طرفدار آن هستم ، نظم را با زور سازگار نمی بیند ، سازمان را هم با زور سازگار نمی بیند و بر این عقیده است که رهبری ، سازمان و نظم را باید در سطح خود مردم برای نگهداشتن مردم در صحنه بماند . به نظر من تمام طول تاریخ جامعه ما ، زندگی بدون قانون است ، ادامه آن زندگی چیزی نیست که ما به عنوان دستاورد به مردم تحویل دهیم .
بهتر است ما بایستیم واستقامت کنیم تا رادیو تلویزیون ما برگردد به مرزی که قانون اساسی برای آن قرار داده یعنی بازگو کننده واقعیت برای مردم همان طور که هست .
مسئله عقیده و باور چیزی نیست که بشود با زد و خورد مسلحانه یا چوب و چماق حل کرد . در سنجش افکاری که چندین قبل در تهران انجام گرفت ، معلوم شد که 9/98 درصد مردم با چماقداری مخالف هستند ."
هیئت سه نفره در ادامه جلسات خود در پایان جلسه ای که در تاریخ 6/2/60 داشتند اعلام کردند که در جلسه مسائل مربوط به مصاحبه اخیر آقای بنی صدر مورد بحث قرار گرفته و طی نامه‌ای از ایشان توضیح خواسته شد .
همچنین به تقاضای نخست وزیر در مورد عدم امضاء طرح مجلس در مورد وزارتخانه های بی سرپرست نامه دیگری به ایشان فرستاده شد و درباره تخلفات روزنامه های میزان ، انقلاب اسلامی و جبهه ملی بحث شد و قرار شد مدارک مربوط به آن تحویل دادستانی گردد.
غائله چهاردهم اسفند1359(91)
