در هفته گذشته همزمان با سفر رئیس جمهور کشورمان به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، اتفاقی نه چندان تازه رخ داد که طبیعی بود تحت تاثیر کنش‌های دیپلماتیک جمهوری اسلامی، کمتر برای رسانه‌ها حائز اهمیت باشد.
در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل، گروه های تروریستی ضدایران در یک نشست مشترک، سعی کردند با طرح اتهاماتی علیه کشورمان، فضای رسانه ای علیه ایران را مسموم کنند که البته موفق به این کار نشدند.
نکته مهم در این زمینه آن بود که در این نشست همه گروه های تروریستی حاضر به مشارکت نشده و در واقع طراحان سناریوی اپوزسیون سازی علیه جمهوری اسلامی در عمل شکست سختی را متحمل شدند.
گروه های سلطنت طلب و یا بخشی از گروه های سیاسی مشروطه خواه بیرون از کشور حاضر نشدند تروریست‌های ضدایرانی را در این نشست همراهی کنند و تنها چند سخنران تکراری که پول های هنگفتی از سازمان منافقین می گیرند از سخنرانان این نشست بودند.
شهردار سابق نیویورک که در حال حاضر وکیل شخصی ترامپ است، یکی از این سخنرانان بود. انتظار می رفت جان بولتون، شریک دیگر منافقین نیز در این نشست حضور پیدا کند اما شاید افسردگی ناشی از ترک قدرت باعث شد تا او غایب بزرگ این نشست باشد. کسی که سال پیش به منافقین وعده داده بود تا نشست سال بعدی یعنی امسال را در تهران برگزار کنند اما نه تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه او به شیوه ای تحقیرآمیز از کاخ سفید اخراج شد تا اعتبار سیاسی اش به طور کامل از بین برود.
با این همه گروه های تروریستی ضد ایران در این نشست کوشش کردند تا به هرطریقی که می توانند علیه ایران اقدام کنند. از سخنرانی های تحریک آمیز تا پراکندن شایعاتی علیه کشورمان. با این همه نتیجه این تبلیغات منفی چیزی نبود که آنها با هزینه های بالایی که در سطح رسانه های غربی کرده بودند، انتظارش را داشتند.
فعالیت های دیپلماتیک هیات ایرانی در نیویورک چنان بود که منافقین و متحدان آنها را کاملا در انزوا نگه داشت و در نهایت حتی رسانه های همسو با این نشست نیز اذعان کردند که گروه های معاند نتوانسته و نخواهند توانست نیرویی موثر علیه جمهوری اسلامی باشند.
واقعیت این است که در سال های گذشته دولت های غربی هزینه بسیاری را صرف توسعه گروه های تروریستی مخالف ایران کرده اند اما نتیجه همه این هزینه ها، چیزی به جز فعالیت چند چهره ناشناخته در عرصه عمومی نبوده که قدرت پایینی در بسیج گروه های مخالف کشورمان دارند.
بنابراین به نظر می رسد حالا حتی دولت های غربی نیز به این نتیجه رسیده باشند که باید به جای آنکه وقت خود را صرف چنین گروه های بی ریشه ای کنند، به فکر تعامل بیشتر با جمهوری اسلامی و کسب محبوبیت در منظر افکارعمومی ایران باشند، چراکه به دلیل مواضع کنونی خود اعتبارشان را در چشم مردم ایران به شدت از دست داده و بعید است بتوانند به این زودی چهره خود را در منظر عمومی تلطیف کنند.
