اگر چه در روزشمارها و تقویم‌های تاریخی، سال ۱۳۴۴ سرآغاز شکل‌گیری سازمان مجاهدین خلق قید می‌شود؛ اما در صحنۀ عمل، سال‌های ابتدایی تأسیس سازمان تنها به تدوین ایدئولوژی و حلقه‌های مطالعاتی کم تعداد و محدود خلاصه می‌شود. در مدت ما بین سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۸ سازمان موفق شد که ایدئولوژی خود را تدوین کند؛ خط مشی و استراتژی‌اش را معین نماید و تعدادی کادر تربیت کند که در مرحلۀ اولیه ۱۶ نفر کادر سازمان بودند. سال‌های اولیۀ حیات، سازمان دارای ساختار تشکیلاتی ابتدایی و ساده‌ای بود که پیچیدگی چندانی نداشت، خانه‌های تیمی وجود نداشتند و جلسات در منزل شخصی افراد برگزار می‌شد.
با گذر بحث‌ها و تدوین استراتژی بود که مجاهدین به اهمیت سازماندهی پی بردند و مسئله تشکیلات جلوۀ خاصی پیدا کرد. با این حال شمار نیروهای مجاهد به بیش از ۸۰ نفر نمی‌رسید؛ آن هم نیروهایی که غالباً در ردۀ سمپات می‌گنجدیدند و کادر مرکزی یک چهارم نفرات را هم تشکیل نمی‌داد. شماری از نیروهای سازمان در دورۀ پیدایش عبارتند از: محمد حنیف‌نژاد، سعید محسن، عبدالرضا نیک‌بین، علی اصغر بدیع‌زادگان، تراب حق‌شناس، رسول مشکین‌فام، محمود عسگری‌زاده، علی میهن‌دوست، ناصر صادق، مهدی بازرگانی، محمد بازرگانی، علی باکری، حسین احمدی روحانی، رضا رضایی، احمد رضایی، حبیب مکرم‌دوست، محمد سیدی کاشانی، نصرالله اسماعیل‌زاده، مهدی فیروزیان، کریم تسلیمی، ناصر سماواتی، مسعود رجوی، محمود شامخی، علی فرهمند، اردشیر داور و مصطفی جوان خوشدل.
با گذر زمان سمپات‌گیری مجاهدین با سرعت اندک ادامه یافت تا جایی که در سال ۱۳۵۰ یعنی زمانی که سازمان مورد حملۀ گستردۀ ساواک قرار گرفت و به اصطلاح به زیر ضربۀ شهریور ماه ۱۳۵۰ رفت، شمار نیروهای سازمان به قریب ۱۰۰ نفر رسید. از جمله افراد سرشناس که در این سال‌ها به سازمان پیوستند می‌توان به لطف‌الله میثمی، پرویز یعقوبی، مهدی افتخاری، سعید شاهسوندی، فاضل مصلحتی، محمدرضا جابرزاده انصاری، محمود عطایی، ناهید جلال‌زاده، محمد مفیدی، مجید شریف واقفی، مرتضی صمدیه لباف، سیدمحمود دعایی، علی اکبر نبوی نوری، لیلا زمردیان، علیرضا تشید و محمود طریق‌الاسلام اشاره کرد.
مسئلۀ دیگر در همین برهۀ زمانی سفر حدود ۲۰ تن از مجاهدین به اردوگاه الفتح برای گذراندن دورۀ مبارزاتی و فنون جنگ چریکی بوده است. این سفرها در اوایل سال ۱۳۴۹ به صورت جداگانه و در چند مرحله صورت گرفت. اصغر بدیع‌زادگان، مسعود رجوی، رضا رضایی، تراب حق‌شناس، حسین احمدی روحانی، محمد بازرگانی، رسول مشکین‌فام، محمد شامخی، محمدصادق سادات دربندی، موسی خیابانی، علی باکری، نبی معظمی، ابراهیم آوخ، محمد یقینی، حسین خوشرو، محمد سیدی کاشانی، محسن نجات حسینی، علی بهپور، فتح‌الله خامنه‌ای و کاظم شفیعی‌ها شماری از مجاهدینی بودند که برای فراگیری دوره‌های مبارزاتی به پایگاه‌های الفتح رفتند.
البته از آنجا که «عمر چریک کوتاه است» عموم این نیروها پس از بازگشت یا در درگیری مسلحانه به قتل رسیدند و یا در اثر ضربۀ ساواک در شهریور ماه ۱۳۵۰ دستگیر و روانۀ زندان شدند. علیرغم تجربۀ این شکست مهلک، مجاهدین هنوز باور نداشتند جنگ چریکی «تنها خون خودشان را هدر می‌دهد.»
اعضای اولیۀ سازمان مجاهدین خلق
افرادی که در اردوگاه‌های الفتح در لبنان دوره دیدند
شماری از اعضاء و سمپات‌ها در سال ۱۳۵۰ و ضربۀ شهریور ماه
ویژه‌نامه رمزعبور درباره 5 دهه فعالیت تروریستی سازمان مجاهدین خلق؛ منافقین بدون سانسور
