شهید محمود پایدار کاظم آبادی فرزند غضنفر در سال 1334 در مشهد مقدس متولد شد. پدرش خادم حضرت رضا(ع) بود و در دوران کودکی در دامن پدر و مادری مؤمن و مذهبی پرورش یافت. تحصیلات خود را در مشهد تا دوران دبیرستان به پایان رساند و در سال 1356 ازدواج نمود.
پس از صدور فرمان امام خمینی(ره) مبنی بر فرار سربازها از سربازخانه ها، شهید پایدار کاظم آبادی با پیروی از فرمان امام(ره) به یاری مردم انقلابی شتافت. در دوران انقلاب بسیار فعال بود، شبها با مردم در سنگر مساجد و روزها با مردم انقلابی به هم پیوسته در راهپیمایی ها به عنوان سرگروه تظاهرات و سازمانده راهپیمایی ها و شعارهای ضدشاه شرکت می کرد.
در 7آذر1357 و یورش گارد شاه به بیمارستان امام رضا(ع)، به کمک کودکان و بیماران این بیمارستان شتافت و در آن موقع بود که از ناحیه دست مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مجروح شد. با همان دستهای مجروحش از فعالیت باز نماند و با کمک مردم همچنان به حمایت از انقلاب می پرداخت و در راهپیمایی ها و مساجد شرکت می کرد.
پس از تشکیل کمیته انقلاب اسلامی به فرمان امام(ره) به خدمت کمیته در آمد. ازآنجایی که در آن زمان کمتر کسی با آموزش و نوع سلاحها آشنایی داشت، شهید پایدار کاظم آبادی در مدارس و مساجد به مردم آموزش اسلحه می داد.
به دلیل فعالیت های بسیار این شهید در کمیته، ضدانقلاب بارها به ایشان اخطار داده بودند که دست از فعالیت خود بردارد؛ ولی این تهدیدها مانعی برای شهید پایدار کاظم آبادی نبود و ایشان دست از فعالیت و تلاش خود برنداشت تا پس از تهدیدات مکرر، سرانجام در 12اردیبهشت1359 با شلیک 5 گلوله از ناحیه دست، پا، قلب، زانو و صورت در سه راه کاشانی مشهد به دست تروریست های منافقین به شهادت رسید.
